Έτσι όπως σβήνει η χρονιά, οι διεθνείς αέρηδες ανησυχίας μας βρήκαν προφυλαγμένους σε ανάερα πεδία τη χρονιά που πέρασε. Γερμανία και Γαλλία δοκιμάζονται, πρωτίστως γιατί δοκιμάζονται οι οικονομίες τους.
Ανατολικά η Τουρκία επιβεβαίωσε προς το παρόν την επεκτατική της τάση στη Συρία με την ενεργή στήριξη των τζιχαντιστών ανταρτών. Στη συνέχεια θα ασχοληθεί με τους Κούρδους, με τον αιματηρό τρόπο που ασχολείται στην ιστορική της διαδρομή.
Και όταν «διευθετήσει» τα ανωτέρω, θα βρει καιρό να ασχοληθεί και με εμάς, ως «τμήμα της γαλάζιας πατρίδας» που μας λογίζει. Ίσως, στην έντονη ενασχόλησή της για εμπέδωση των γεωστρατηγικών της σχεδίων στη Συρία, να οφείλονται τα «ήρεμα νερά» των μεταξύ μας σχέσεων.
Και φυσικά στην πυρέσσουσα γη της Συρίας υπό τη νέα διοίκηση των καλλωπισμένων τζιχαντιστών με γραβάτα, θα δοκιμαστούν οι χριστιανικοί πληθυσμοί στις πατρογονικές κοιτίδες τους.
Στην Ουκρανία, δε φτάνει ο πατριωτισμός και η αυτοθυσία των πολεμιστών να κρατήσουν ακέραια τα πάτρια εδάφη. Πολύ περισσότερο που ο «πορτοκαλής» που αναλαμβάνει την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη, δε διακατέχεται από ευαισθησίες εφαρμογής του διεθνούς δικαίου. Αποδέχεται και θαυμάζει τους ισχυρούς.
Τη διεθνή δυστοπία του χρόνου που τελειώνει, αναδίφησαν: Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, που προσπάθησε να δώσει τονωτικές συνταγές για την καρκινοβατούσα και γηράσκουσα ευρωπαϊκή οικονομία. Πρότεινε επενδύσεις 800 δις τον χρόνο, εάν θέλει η Ευρώπη να συμβαδίσει οικονομικά με τους αντιπάλους της, τις ΗΠΑ και την Κίνα. Και φυσικά να στραφεί στην ανόρθωση της πολεμικής της βιομηχανίας.
Και στη συνέχεια ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε που ως Κασσάνδρα αναφώνησε: «Δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό που έρχεται στον δρόμο μας σε τέσσερα ή πέντε χρόνια». Και αυτό που έρχεται είναι το απευκταίο ενδεχόμενο ενός πολέμου του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία! Δεν είναι φαντασία ή εκφοβισμός. Είναι ρεαλισμός.
«Η Ρωσία, είπε, προετοιμάζεται για μακροχρόνια αντιπαράθεση με την Ουκρανία και με μας». Και τον «επιβεβαίωσε» ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Μπελούσοφ, λέγοντας ότι ο ρωσικός στρατός πρέπει να προετοιμάζεται για όλες τις πιθανές εξελίξεις, που μπορεί να περιλαμβάνουν και μια ένοπλη σύγκρουση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη τις επόμενες δεκαετίες (πάλι καλά αφού έδωσε προοπτική δεκαετιών).
Μέσα στο τηλεγραφικώς σκιαγραφημένο τοπίο, η Ελλάδα μοιάζει όαση σταθερότητας. Και είθε να έχουμε την πολυτέλεια αυτά τα θέματα, τα ανουσιώδη και τετριμμένα, να μας απασχολούν και στον νέο χρόνο.
Εάν δηλαδή ο Μητσοτάκης θα προτείνει για την Προεδρία της Δημοκρατίας ξανά την κα Σακελλαροπούλου, ή θα οπισθοχωρήσει ενώπιον των αντιδράσεων αραχνιασμένης νοοτροπίας βουλευτών, επειδή η Πρόεδρος πήγε στη μάζωξη για ένα ποτό το βράδυ που ψηφίστηκε ο γάμος ομοφύλων. Τον οποίο γάμο οι ίδιοι βουλευτές είχαν αποδεχθεί, αφού συναινούσαν με το προεκλογικό πρόγραμμα της ΝΔ. Αλλά ποιος διαβάζει προγράμματα. Αρκεί που υπήρχε -δικαίως τότε - ο εύκολος στόχος, ο ΣΥΡΙΖΑ, να του πετάνε βέλη και να κερδίζουν πολιτική υπεραξία.
Να μας απασχολεί επίσης εάν ο Ανδρουλάκης θα αποκτήσει εικόνα κυβερνησιμότητας προκειμένου να υπερκεράσει τον Μητσοτάκη και να αναδειχθεί πρωθυπουργός. Η εάν θα τείνει χείραν συνεργασίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι διαπρύσιοι υποστηρικτές τέτοιας συνεργασίας διαβλέπουν ότι μόνο του κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να «χτυπήσει» τον Μητσοτάκη.
Η, να μας απασχολεί εάν τον ΣΥΡΙΖΑ θα πλαισιώσουν με τη… δύναμη πυρός που κατέχουν ο Νίκος Κοτζιάς και ο Πέτρος Κόκκαλης. Ακόμη και αν η Νέα Αριστερά θα επανασυνδεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού η πέτρα του Σκανδάλου, ο Στέφανος, πήρε των ομματιών του και προσπαθεί να δημιουργήσει κοινοβουλευτική ομάδα.
Παρεμπιπτόντως ο μόνος αισιόδοξος σε αυτή τη χώρα είναι ο Τάιλερ. Δήλωσε βέβαιος ότι ο Στέφανος μια μέρα θα γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Δεν το σχολιάζουμε. Στους ερωτευμένους όλα επιτρέπονται. Ο έρωτας καθαγιάζει!
Ναι, μας απασχολούν και τα οικονομικά ευρέων στρωμάτων του λαού. Αλλά και η αντιπολίτευση δεν ορθώνει αυτόνομες προτάσεις. Βασική πηγή χρηματοδότησης και ανάπτυξης θεωρούν το Ταμείο Ανάκαμψης, και καταγγέλλουν τη μονομερή διάθεσή του «σε φίλους της κυβέρνησης». Εάν όμως αυτό δεν υπήρχε, ποιες θα ήταν οι προτάσεις αυτόνομης ανάπτυξης της χώρας; Ουδείς προτείνει κάτι.
