Τώρα, 27 χρόνια μετά τον θάνατό του, ανήκει αποκλειστικά στο ΠΑΣΟΚ. Ενόσω ζούσε το ΠΑΣΟΚ ανήκε σε αυτόν.
Ποιος θα περίμενε το 2023 να εμφανιζόταν ένα κόμμα της Αριστεράς -ο ΣΥΡΙΖΑ- που θα διεκδικούσε από το ΠΑΣΟΚ όχι μόνον την πολιτική κληρονομιά που του άφησε ο ιδρυτής του, αλλά και τον ίδιο τον ιδρυτή του. Βέβαια, από τον Α. Τσίπρα όλα να τα περιμένουμε. Διαθέτει ανεξάντλητο και απύθμενο θράσος, πολύ δε περισσότερο τώρα που βρίσκεται μπροστά σε μια ακόμα εκλογική ήττα.
Τόσο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι οι πατριάρχες των δύο μεγάλων ιστορικών ρευμάτων της πολιτικής ζωής της Ελλάδας. Και ο γεννήτωρ ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου ανήκει αποκλειστικά και μόνο στο δημιούργημά του.
Και η Αριστερά έχει τις δικές της ιστορικές προσωπικότητες που δεν μπορεί να διεκδικήσει άλλη παράταξη. Ο Ηλίας Ηλιού, ο Δρακόπουλος, ο Κύρκος, όλη η μεταπολιτευτική ηγεσία του ΚΚΕ, αποτελούν τα σύμβολα της Αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της. Ουδείς διανοήθηκε να το αμφισβητήσει.
Θυμάμαι όσες φορές κάποιοι σχολιαστές επικαλούνται το ήθος και τον χαρακτήρα αυτών των ιστορικών στελεχών για να τα αντιδιαστείλουν με τη χαμέρπεια του ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του φώναζαν να μην πιάνουμε στο στόμα μας τον Ηλιού και τον Κύρκο γιατί ανήκουν στην Αριστερά.
Αλλά ας ξεπεράσουμε τις ιστορικές καταβολές αυτών των προσωπικοτήτων και ας δούμε πιο συγκεκριμένα τη σχέση της παραδοσιακής Αριστεράς όχι με το ΠΑΣΟΚ, αλλά με τον Ανδρέα Παπανδρέου που σήμερα θέλουν να καπηλευθούν το όνομα και την ιστορία του.
Από τη Μεταπολίτευση και μετά τον αντιμετώπιζαν ως τον πολιτικό που έκλεψε όχι μόνον τα συνθήματα τους, αλλά και ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων τους. Γιατί όταν ο Ανδρέας έλεγε πως στο ΠΑΣΟΚ συγκλίνουν οι γενιές της Εθνικής Αντίστασης, του 114 και του Πολυτεχνείου, η παραδοσιακή Αριστερά θεωρούσε πως αυτός έμπαινε στα δικά της χωράφια.
Η αντιπαλότητα ήταν δευτερευόντως πολιτική. Τη συμπεριφορά της παραδοσιακής Αριστεράς απέναντι στον Ανδρέα Παπανδρέου την υπαγόρευε ο φθόνος που αισθάνεται ο αποτυχημένος στη ζωή του για τον επιτυχημένο. Και για αυτό όταν βρήκε πεσμένο τον Ανδρέα το 1989, συμμετείχε –θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι πρωταγωνίστησε– στην απόπειρα της πολιτικής και ηθικής εξόντωσής του.
Να υπενθυμίσω πως ο Φ. Κουβέλης, ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τζαννετάκη και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ως δημόσιος κατήγορος, ΓΝΩΡΙΖΑΝ πως τα νοσήλια του Χέρφιλντ –περίπου 250.000 δολάρια– δεν τα πλήρωσε ο Κοσκωτάς, αλλά οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ εξωτερικού και το απέκρυψαν. Έτσι παραπέμφθηκε ο Ανδρέας και για αυτό το αδίκημα.
Σήμερα αποτελεί μια πολιτική αθλιότητα η προσπάθεια να οικειοποιηθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου η παράταξη που τον κυνήγησε. Και άριστα πράττει σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ και ξεσκεπάζει αυτή την αθλιότητα.
Με τη φόρα που έχει πάρει ο Α. Τσίπρας και στην απόγνωση που βρίσκεται, σε λίγο μπορεί να μας πει πως και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ολίγον ΣΥΡΙΖΑ!
