Παράξενα πράγματα συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό.
Πράγματα που θυμίζουν εποχές που με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών, εδημοσιεύοντο «άρθρα γνώμης» σε εφημερίδες του εξωτερικού και περιέγραφαν τον Κυριάκο ως ένα περίπου σκοτεινό συνωμότη ή εποχές που τον περιέγραφαν ως περίπου δολοφόνο που άφησε κάποια μικρή Μαρία να πεθάνει άταφη στον Έβρο από τσίμπημα σκορπιού.
Αποκαλύφθηκε τελικά ότι τα «άρθρα γνώμης» τα έγραφαν κάποιοι τύποι που πανηγύριζαν στο Σύνταγμα τη νίκη του Σύριζα τον Ιανουάριο του ‘15.
Και τα παραμύθια για τις άταφες Μαρίες κάποιοι άλλοι που είχαν στενές σχέσεις με ΜΚΟ αλλά και πιθανότατα και με μερικές άλλες αγαθοεργείς «υπηρεσίες».
Κανείς φυσικά δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη γι’ αυτές τις αθλιότητες, εκτός του Spiegel που είχε την αφέλεια να τις αναπαράγει πριν καν τις διασταυρώσει. Αλλά και τη γενναιότητα να τις ανακαλέσει.
Ο λεκές ωστόσο έμεινε και ο στόχος επιτεύχθηκε.
Μια τρίτη απόπειρα στοχοποίησης του Μητσοτάκη, επιχειρήθηκε και με το ναυάγιο της Πύλου, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Και ερχόμαστε τώρα στα τωρινά.
Μέχρι και 1,5 μήνα πριν, στην επικαιρότητα κυριαρχούσαν η εκδημία Σημίτη και τα ρεπορτάζ με τις εικασίες για τον υποψήφιο της ΝΔ για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Η Νέα Δημοκρατία δημοκοπικά βρισκόταν στο 31% με τάσεις ανόδου ενώ η αντιπολίτευση συνολικά δεν έπειθε. Και η καταλληλόλητα του Μητσοτάκη για πρωθυπουργός, υπερέβαινε τα δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, με τεράστια διαφορά από τον δεύτερο.
Και ξαφνικά βγήκε στη φόρα το γνωστό ηχητικό με το «δεν έχω οξυγόνο» που χτύπησε κατευθείαν στο θυμικό και αποτέλεσε και τη θρυαλλίδα των εξελίξεων και του δυστοπικού σκηνικού που ζούμε σήμερα.
Ενδιάμεσα υπήρξαν οι γνωματεύσεις ενός καθ’ όλα άγνωστου μέχρι τότε Ινστιτούτου της Γάνδης που μιλούσε για μεγάλη ποσότητα εύφλεκτου φορτίου, μια γνωμάτευση που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από τη δημοσιότητα μετά από λίγες μέρες, αλλά και μερικών άλλων ημιμαθών «ειδικών», αποφοίτων εξαταξίου γυμνασίου, όπως γράφτηκε και δεν διαψεύστηκε. Όλες στο ίδιο μήκος κύματος. Εύφλεκτα, μπάζωμα και συγκάλυψη.
Ακολούθησαν οι υποδειγματικά σχεδιασμένες συγκεντρώσεις του Ιανουαρίου σε 110 πόλεις της Ελλάδας και 25 του εξωτερικού στις οποίες η οργή του κόσμου ξεχείλιζε.
Το πολιτικό σκηνικό άλλαξε άρδην. Τι και αν παρουσιάστηκαν βίντεο που αποδείκνυαν ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε τίποτα παραπάνω απ’ αυτά που δηλώθηκαν επίσημα. Τι και αν η Hellenic Train-το επίσημο ιταλικό κράτος δηλαδή- δήλωσε δημοσίως ότι το τραίνο δεν μετέφερε παράνομο φορτίο η εύφλεκτες ύλες. Τι και αν μια γνωμοδότηση ενός παγκοσμίως κορυφαίου Βέλγου, ειδικού στα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, του Yves Carton, έκανε λόγο για έκρηξη που προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα και τα ηλεκτρικά τόξα των εναέριων ηλεκτροφόρων αγωγών που προκάλεσαν ανάφλεξη του ψυκτικού υγρού των μετασχηματιστών του τραίνου.
Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης είχε ήδη σχηματίσει άποψη. Μια άποψη καταδικαστική για την κυβέρνηση που για να είμαστε ειλικρινείς, ηττήθηκε κατά κράτος στο πεδίο της επικοινωνίας.
Η μεταστροφή λοιπόν ήταν εντυπωσιακή. Κάποιοι έφτασαν να απαιτούν φυλακή για τον Μητσοτάκη, άλλοι πάλι ζητούσαν εκτελέσεις αυτών που θεωρούν ενόχους. Χωρίς δίκες, καταδίκες και περιττές διαδικασίες. Ο εφέτης -ανακριτής της υπόθεσης λοιδωρείται συστηματικά, ανώτατοι δικαστικοί απειλούνται, ο υπόκοσμος του διαδικτύου δίνει σταθερά τον τόνο.
Ένας τεχνικός σύμβουλος των οικογενειών των θυμάτων συμμετέχοντας σε μια εκδήλωση δήλωσε ευθαρσώς ότι όλο αυτό γίνεται «για να αναπνεύσουμε και να τους ανατρέψουμε», θεωρώντας κυνικά τα Τέμπη ως «μια ευκαιρία για την αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού». Προσέξτε, όχι να μάθουμε τι συνέβη και να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα για να μην επαναληφθεί. Αλλά πρωτίστως να διώξουμε τον Μητσοτάκη.
Αύριο, οργανώνονται πάλι συλλαλητήρια για τα 2 χρόνια της μαύρης επετείου. Αυτή τη φόρα σε 223 παρακαλώ πόλεις της Ελλάδας και σε 87 του εξωτερικού.
Πράγμα που σαφώς καταδεικνύει ύπαρξη υπερτοπικού κέντρου που συντονίζει. Και που δεν φείδεται προφανώς χρόνου, σχεδίου, οργανωτικών ικανοτήτων αλλά και πόρων.
Η στόχευση είναι προφανής. Η αποσταθεροποίηση της χώρας με μοχλό τα Τέμπη.
Και όλα αυτά 22 μόλις μήνες μετά τις εκλογές και την ανανέωση της εμπιστοσύνης του κόσμου στην παρούσα κυβέρνηση.
Όσο και αν ακουστεί υπερβολικό, πρόκειται για απόπειρα πραξικοπήματος, ενδεδυμένου με τον μανδύα της διαμαρτυρίας ώστε να αποκτήσει νομιμοποίηση στα μάτια της κοινής γνώμης.
Το που θα καταλήξει όλο αυτό είναι προς το παρόν άγνωστο. Ένα πάντως είναι σίγουρο, ότι καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά με τέτοιες συνθήκες.
Ο Μητσοτάκης που έχει αποδειχθεί ικανότατος tactician σε άλλες κρίσεις στο παρελθόν, καλείται τώρα ν’ αλλάξει την ατζέντα επειγόντως και ν ’αντιστρέψει το κλίμα.
Είναι το μεγάλο στοίχημα. Και γι’ αυτόν αλλά και για τη χώρα.
