Απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα, το team building seminar της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στις Σπέτσες εξελίσσεται ομαλά και περιλαμβάνει πολυσχιδείς δραστηριότητες των βουλευτών, παλαιών και νέων.
Οι ροτόντες στήθηκαν, τα laptop βγήκαν από τις θήκες, οι παρουσιάσεις στο δημοφιλές Powerpoint προβλήθηκαν και σύμφωνα με τις δηλώσεις ενός εκ των συμμετεχόντων: στις Σπέτσες παράγεται πολιτική. Αμήν και πότε, γιατί αυτό το σίριαλ της αβάσταχτης ελαφρότητας μπορεί στην αρχή να ήταν διασκεδαστικό, στη συνέχεια, ωστόσο, προκαλούσε χασμουρητά και πλήξη. Στο τέλος, βέβαια, δεν άντεξαν και αφού δοκίμασαν τους μεζέδες στον μπουφέ το έριξαν στο τραγούδι.
Τίποτα, ωστόσο, δεν θύμιζε εκείνα τα παλιά, καλά, λαϊκά γλέντια με χύμα ρετσίνα, προβατίνα στα κάρβουνα και αντάρτικα τραγούδια. Μπορούμε, λοιπόν, να το θεωρήσουμε ως ένα βήμα προόδου και υιοθέτησης από τον ΣΥΡΙΖΑ της comm' il faut μικροαστικής κουλτούρας και αισθητικής, την οποία καταδίκαζε πάντα διαρρήδην και αφ’ υψηλού ως εκφραστής της ριζοσπαστικής πρωτοπορίας. O tempora, o mores!
Αναμένουμε να δούμε στην πράξη την παραχθείσα πολιτική αυτής της καινοφανούς για την ιστορία και παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ, ομαδικής συνεδρίασης. Για να είμαστε δίκαιοι, βέβαια, θα πρέπει να πούμε πως κατά το παρελθόν, υπήρξαν άπειρες τέτοιου είδους συνεδριάσεις στα υψίπεδα του Κολωνακίου και σε γνωστό εμβληματικό καφέ, όπου με αφορμή ένα εσπρέσο και ένα γαλλικό κρουασάν, τα στελέχη αγωνιούσαν, αναζητούσαν λύσεις και, κυρίως, προφήτευαν μετά μεγίστης βεβαιότητας πως ο καπιταλισμός καταρρέει οσονούπω και πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Η σκέψη και μόνο αυτού του «άλλου» κόσμου, λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές συγγένειες αυτού του κόμματος με διάφορα λατινοαμερικανικά νεοαυταρχικά καθεστώτα, τα φλερτ με Ρωσία, Ιράν κ.λπ. σήμερα εξακολουθεί να προκαλεί τρόμο, μακαρίζοντας την περίφημη «κωλοτούμπα» του 2015.
Ας ξαναγυρίσουμε στο σήμερα, όμως. Η διήμερη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στις Σπέτσες, έρχεται να συμπληρώσει μια σειρά άλλων κινήσεων και πρωτοβουλιών, στόχος των οποίων δεν είναι άλλος από το re-branding του κόμματος στα μάτια των μελών που απέμειναν και των πάντα βιαστικών ψηφοφόρων του, προσφέροντας, αυτή τη φορά, την ελπίδα ανάκαμψης και διεκδίκησης της εξουσίας.
Δυστυχώς, για αυτούς, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν άλλα πράγματα, καθόλου κολακευτικά για την ηγεσία του κόμματος και τελείως απογοητευτικά για μέλη και οπαδούς.
Οι προσπάθειες ή πρωτοβουλίες, είναι συχνά, αν όχι πάντα, αντιφατικές μεταξύ τους, φανερώνοντας έτσι τόσο το έλλειμμα πολιτικής όσο και ηγεσίας στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί η επίσκεψη Κασσελάκη στην πρωτόθρονη Εκκλησία, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η πρότασή τους λίγες ημέρες αργότερα για διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας στην Ελλάδα;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ισχυρίζονται πως ο σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζει στοιχειωδώς την νεότερη ιστορία της χώρας. Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν πως αρνείται να την μάθει, θεωρώντας πως ήδη γνωρίζει τα πάντα καλύτερα από κάθε άλλον.
Έτσι, όμως, εξηγείται και η έπαρση με την οποία αντιμετωπίζει τους ίδιους του τους βουλευτές, μαντρώνοντας του στην πατρογονική έπαυλη στις Σπέτσες και φιλοδωρώντας του μπουφέ για χορτοφάγους. Πού πήγαν οι παλιές, καλές εποχές, όταν εκλεγμένοι σε διάφορες βαθμίδες του πολιτικού συστήματος, ορκίζονταν στο Σύνταγμα των Κορυσχάδων;
Καλά τα powerpoint και οι προτζέκτορες, καλές οι συνεδριάσεις και οι αυτάρεσκες δηλώσεις προβεβλημένων στελεχών στα διαλείμματα των συνεδριάσεων, κανείς δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει τις καλές προθέσεις. Τι θα γίνει με την πολιτική; Με τις εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης; Με την στρατηγική ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ; Αν σε αυτά προσθέσουμε και το ζήτημα της κριτικής εξέτασης τόσο της κυβερνητικής θητείας, όσο και της αντιπολιτευτικής στάσης, σίγουρα ακόμη και ένας τυφλός θα μπορούσε να δει πως πρόκειται για μία συσσωρευμένη καυστική ύλη που περιμένει το αναμμένο σπίρτο για να λαμπαδιάσει.
Είναι ξεκάθαρο πως σήμερα το κόμμα αυτό που μεσουράνησε την προηγούμενη δεκαετία, πέραν της φυσιολογικής εσωστρέφειας μετά από απανωτές εκλογικές ήττες, αντιμετωπίζει προβλήματα ταυτότητας και νοήματος ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό.
Θα μπορέσει να βρει τον δρόμο προς την πολιτική ή θα βαλτώσει στις εσωκομματικές ίντριγκες και στη διαρκή απαξίωσή του στα μάτια της κοινωνίας; Θα το μάθουμε με σιγουρά τους επόμενους λίγους μήνες.
