Ο πρωθυπουργός εξέφρασε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ελπίδα του ότι θα πετύχουμε τον επαναπατρισμό των γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά δεν είναι ναι κάτι που το βλέπει άμεσα. Την ίδια στιγμή η υπουργός Πολιτισμού της Βρετανίας, Μισέλ Ντόνελαν σε συνέντευξή της στο BBC, δήλωσε ότι τα Γλυπτά Παρθενώνα «ανήκουν εδώ, στο Ηνωμένο Βασίλειο και δεν πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα».
Όπερ δείχνει το μέγεθος της δυσκολίας του εγχειρήματος. Στα νομικά προβλήματα, προστίθεται και η πολιτική άρνηση αρμών της Βρετανικής κυβέρνησης, κατασιγάζοντας τους αφελείς φόβους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα έρχονταν πριν τις εκλογές συσκευασμένα με μπλε κορδέλα, ως προεκλογικό δώρο του... αλληλέγγυου φιλελεύθερου Ρίσι Σούνακ, στον φιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη.
Χθες πάλι, πριν αποφασίσει η κυβέρνηση να ταφεί ως ιδιώτης ο Κωνσταντίνος, βούιξαν τα κοινωνικά δίκτυα από αγέρωχους δημοκράτες, που δεν ήθελαν να γίνει η ταφή με τιμές αρχηγού κράτους - λες και δεν υπήρξε αρχηγός κράτους. Όχι, ο γράφων δεν ήταν υπέρ. Απλώς και να το αποφάσιζε η κυβέρνηση, θα ήταν μια παρωχημένη τελετουργική γραφικότητα, χωρίς την ελάχιστη επίπτωση στη δημοκρατία, καθώς το θέμα έχει κλείσει αμετακλήτως από το ‘74.
Άλλη γραφικότητα ήταν να επικαλείται ως επιχείρημα το δημοψήφισμα που έβαλε την επιθανάτιο πλάκα στον θεσμό της βασιλείας, ο ΣΥΡΙΖΑ! Το κόμμα που ευτέλισε το δικό του δημοψήφισμα, σκίζοντάς το και δηλώνοντας υποταγή στους δανειστές! Διττή γραφικότητα ήταν και τα επιχειρήματα ότι τέως ήταν ένας ξενόφερτος μη Έλληνας, που μας τον έστειλαν οι ξένες δυνάμεις για να μας κυβερνούν. Το «ξενόφερτος μη Έλληνας» το διατύπωναν κυρίως αυτοί που είναι υπέρ της απόδοσης ελληνικής υπηκοότητας σε κάθε παράνομο μετανάστη που εισέρχεται στη χώρα μας. Το αν μας τον έστειλαν οι ξένες δυνάμεις, είναι η προαιώνια δοξασία που ρίχνει όλα τα κακά της μοίρας μας στους κακούς ξένους.
Ο δανός πρίγκηπας Γκλύξμπουργκ (Γεώργιος Α’) προτάθηκε μεν από τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά ήταν η εθνοσυνέλευση που έδιωξε τον Οθωνα, η οποία τον εξέλεξε βασιλιά της Ελλάδας. Και ήταν ο ίδιος ο ήρωας Κανάρης, που πήγε ως επικεφαλής επιτροπής στη Δανία για να του προσφέρει το θρόνο, αφού… δεν μπορούσαμε να κυβερνηθούμε μόνοι μας! Εξού, θεωρούμε γραφικό και αυτό το επιχείρημα (βεβαίως οι μετέπειτα παρεμβάσεις της δυναστείας στην πολιτική ζωή, κάθε άλλο παρά γραφικές ήταν. Αλλά αυτά έχουν τελειώσει οριστικά. Δεν υφίσταται «μπαμπούλας»).
Το χειρότερο της υπόθεσης, είναι το ρημαγμένο Τατόι, στο οποίο θα ταφεί. Όλα τα κράτη, που κατήργησαν τη βασιλεία, σεβάστηκαν τα παλάτια τους ως μέρος της ιστορίας τους και τα ανέδειξαν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της σταλινικής Ρωσίας. Τα θερινά ανάκτορα των τσάρων ισοπεδώθηκαν από την χιτλερική Λουτβάφε στον 2ο παγκόσμιο.
Με το τέλος του πολέμου, μέσα στις πληγές της, η Σοβιετική Ένωση άρχισε την οικοδόμησή τους (πρόκειται για ένα λαμπρό στολίδι). Τότε δεν υπήρχε ο μαζικός τουρισμός, και δεν αναστηλώθηκαν για τουριστικούς λόγους (τώρα βεβαίως είναι τουριστικό τοπόσημο). Απλώς οι μπολσεβίκοι σεβάστηκαν την ιστορία της χώρας τους. Και μεγάλο τμήμα αυτής ήταν οι Τσάροι.
Το 2022 ο Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον βασιλιά Κάρολο προκειμένου να συζητήσουν και να ζητήσει τη βοήθειά του, με βάση την πείρα του από τη ριζική ανακαίνιση και τουριστική ανάπτυξη του περίφημου Dumfries House. Πρόκειται για έπαυλη και κτήματος που την περιβάλλει, και στο οποίο αναπτύσσονται περιβαλλοντικές και πολιτιστικές δράσεις. Είναι ανοιχτό στους πολίτες, και αποτελεί πηγή εισοδήματος για την τοπική κοινωνία.
Αν είχε ξεκινήσει η ανάπλαση του Τατοΐου από τις πρώτες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, ίσως και η οικοσκευή του τέως να ήταν ακόμη εκεί. Όχι, γιατί δήθεν αυτή ανήκε στον λαό και όχι στον έκπτωτο ιδιοκτήτη της, αλλά γιατί θα είχε δημιουργηθεί ένα άρτιο μουσείο, σαν αυτά που προαναφέραμε, και το οποίο θα αποτύπωνε ένα τμήμα της ιστορίας της χώρας. Αλλά λίγο η ελληνική τσαπατσουλιά και αδιαφορία, και λίγο ο φόβος μήπως οι κυβερνήσεις κατηγορηθούν ως φιλοβασιλικές, το άφηναν και ρήμαξε.
Σε κάθε περίπτωση δεν είναι αυτά βεβαίως τα μεγάλα προβλήματά μας. Απλώς είναι οι εμμονικές γραφικότητές μας.
