Του Σάκη Μουμτζή
«Κοινοβουλευτική πλειοψηφία με πολιτικά ρετάλια προϊόν μιας βάναυσης και αρχαϊκής επιχείρησης αποστασίας». Έτσι χαρακτήρισε ο Β. Βενιζέλος την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση από τα υπολείμματα των ΑΝΕΛ και άλλων μικρών κομμάτων, σε συνέντευξη που έδωσε χθες στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος».
Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές στην πολιτική ζωή της Μεταπολίτευσης. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την καθημερινή τους πρακτική αποδεικνύουν πως το βαρέλι δεν έχει πάτο. Κάθε φορά που λέμε πως πατώσαμε, κάνουν κάτι και πέφτουμε ακόμα πιο χαμηλά. Καταρρίπτουν το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ της γελοιότητας και της ξεφτίλας.
Τείνουν να δημιουργήσουν μια «κανονικότητα» με εξαγορές συνειδήσεων, πολιτικές συνωμοσίες, σκάνδαλα και θεσμικές εκτροπές. Είναι η κανονικότητα του αριστερού λαϊκισμού. Και όλα αυτά γιατί; Για λίγους μήνες παραπάνω εξουσίας.
Είναι γεγονός πως η πραγματικότητα των μνημονίων έφερε στην επιφάνεια της πολιτικής ζωής τα κατακάθια της κοινωνικής και της πολιτικής ζωής, που εκμεταλλεύθηκαν την οργή ενός μέρους των πολιτών και κούρσεψαν την εξουσία. Ανθρωποι χωρίς έρμα, γυρολόγοι της πολιτικής, στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ που διέγραψαν μονοκονδυλιά την προσωπική τους διαδρομή, όλοι αυτοί κυβέρνησαν την πατρίδα μας για τέσσερα χρόνια.
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε. Οι εκλογές πλησιάζουν. Το ερώτημα είναι αν θα φύγουν ομαλά ή αν θα μεθοδεύσουν ανώμαλες καταστάσεις. Αυτό το απεγνωσμένο γάντζωμα με την εξουσία και τα μεγαλεία της, τους καθιστά επικίνδυνους.
Αλλά γιατί αυτή η πολιτική ευτέλεια; Γιατί αυτή η πολιτική αναξιοπρέπεια; Γιατί επιδιώκουν να παραμείνουν στην διακυβέρνηση της πατρίδος μας με κάθε τρόπο; Είναι τα εφτά χιλιάρικα; Είναι ο φόβος του εισαγγελέα; Είναι η μαγεία της εξουσίας; Είναι η απελπισία, γιατί οι περισσότεροι θα επιστρέψουν στην μίζερη προτέρα ζωή τους; Πιθανόν όλα αυτά και πολλά άλλα.
Τι θα γίνει από εδώ και μπρος;
Το πανδημοκρατικό αίτημα είναι ένα και μοναδικό. Ομαλή πορεία προς την κάλπη. Οπως διεξήχθησαν όλες οι εκλογές μετά την Μεταπολίτευση, έτσι να διεξαχθούν και αυτές που έρχονται. Για να γίνει αυτό όμως, απαιτείται να τηρηθούν όλοι οι κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όπως τηρήθηκαν εδώ και σαραπέντε χρόνια.
Θα είναι υπερβολικό και παράλογο να έχουμε την απαίτηση από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να σεβαστεί τους κανόνες ενός παιχνιδιού που απεχθάνεται. Το ίδιο και από τα «ρετάλια της πολιτικής» που θα συμπράξουν στον σχηματισμό μιας, χωρίς αρχές, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για λίγα χιλιάρικα.
Το σίγουρο είναι πως μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει. Θα εκφυλισθεί και θα καταρρεύσει. Οπως έχω γράψει, ο Α.Τσίπρας κινδυνεύει να εξελιχθεί σε έναν νέο Ανδρουτσόπουλο, με ό,τι αυτό σημαίνει και για την πατρίδα μας και για τον ίδιο. Και είναι νέος ακόμα.
Για το πολιτικά ρετάλια—χωρίς εισαγωγικά—κανένας δεν θα κλάψει. Θα πάνε εκεί που ανήκουν. Στον απόπατο της πολιτικής. Το ίδιο και τα κόμματα τους. Γεννήματα της παράλογης εποχής των «αγανακτισμένων», θα πληρώσουν το τίμημα όλων των επιλογών τους.
Εμείς, οι υπόλοιποι κανονικοί άνθρωποι, το μόνο που περιμένουμε είναι να επαναορίσουμε την νέα κανονικότητα. Μια νέα κανονικότητα στην οποία δεν θα έχουν θέση τα ρετάλια της πολιτικής με τις αποσκευές τους.
