Άγριο παρασκήνιο σημάδεψε την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώθηκε λίγο πριν τις 8 οκτώ το βράδυ καθώς ομάδα 13 στελεχών μεταξύ των οποίων οι Νίκος Φίλης, Τασία Χριστοδουλοπούλου, κατέθεσαν δικό τους κείμενο, με το οποίο ζητούν ουσιαστικά να τεθεί η όποια τελική συμφωνία υπάρξει με τους δανειστές στην έγκριση του λαού, πιθανόν με δημοψήφισμα ή ακόμη και εκλογές.
Το παρασκήνιο όμως, που εξελίχθηκε ήταν πολύ σκληρό με προσπάθειες ώστε να καταστεί εφικτό το κείμενο των διαφωνούντων να ενσωματωθεί στο εισηγητικό της πολιτικής γραμματείας, αλλά επικράτησε η άποψη να γίνει η ψηφοφορία, καθώς οι απόψεις των διαφωνούντες ήταν κάθετα αντίθετες με τις επιλογές της ηγεσίας. Ωστόσο, μόλις έγινε αντιληπτός ο κίνδυνος να υπάρξει ευρεία απήχηση από την κεντρική επιτροπή του κειμένου των διαφωνούντων, άρχισε η πίεση, που είχε τελικά ως αποτέλεσμα να μην τεθεί σε ψηφοφορία, αλλά να παραμείνει ως κείμενο προβληματισμό, χωρίς να τοποθετηθούν δηλαδή τα μέλη του οργάνου – ως μη… «γενόμενο», υπό μία έννοια!
Το κείμενο είναι φωτιά και λάβρα για τους χειρισμούς της ηγεσίας, που έφεραν την προσυμφωνία της Μάλτας. «Η αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας ή όχι, δεν αφορά αποκλειστικά την ηγεσία του κόμματος ή την κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των κομματικών δυνάμεων και της ευρύτερης αποδοχής του» αναφέρεται και τονίζεται με έμφαση ότι «στην τελική ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ίδια του τη ζωή είναι ο ελληνικός λαός. Είναι ο τελικός κριτής», παραπέμποντας σαφώς στη λαϊκή κρίση μίας εκλογικής αναμέτρησης ή δημοψηφίσματος.
Στο κείμενο επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει, καθώς έχει υφεσιακή και αντικοινωνική διάσταση και, με αυτή την έννοια, πρέπει να ανατραπεί. Οι 13 ζητούν "να επεξεργαστούμε άμεσα έναν οδικό χάρτη και ένα σχέδιο δράσης που θα συμπεριλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα ρήξεις και ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα στα θέματα που θεωρούνται ώριμα και εν πολλοίς ρεαλιστικά".
Καταλήγοντας ζητούν έμμεσα και ανασχηματισμό, καθώς αναφέρουν ότι την "προηγούμενη περίοδο έγιναν επιλογές, χωρίς να είναι συλλογικά αποφασισμένες, που δεν συνάδουν με την αριστερή και τη ριζοσπαστική μας φυσιογνωμία. Τα κέντρα κράτησης για τους πρόσφυγες, τα θεσμικά εμπόδια στη διαδικασία ασύλου, το σπάσιμο καταλήψεων, οι υποχωρήσεις σε ζητήματα δικαιοσύνης και δικαιωμάτων, το αναπτυξιακό μοντέλο που ενίοτε παίρνει μορφή μεγάλων, φαραωνικών έργων…".
Στο κείμενο υποστηρίζεται μεταξύ άλλων ότι υπάρχουν νέες παράλογες αντικοινωνικές απαιτήσεις των δανειστών, που υπερβαίνουν σαφώς τη μνημονιακή συμφωνία του 2015.
Απόσπασμα του κειμένου των 13 είναι το παρακάτω:
