Η περίοδος εκεχειρίας που ο αιφνίδιος θάνατος της Φώφης Γεννηματά προκάλεσε στο ΚΙΝΑΛ έλαβε τέλος και οι υποψήφιοι εμφανίζονται να λαμβάνουν θέσεις μάχης ενόψει των εκλογών της 5ης Δεκεμβρίου. Την ίδια στιγμή, οι υποψήφιοι πρόεδροι εμφανίζονται να εκφράζουν ένα... δυναμικό «απεταξάμην» για το ενδεχόμενο συνεργασιών, με τον Γ. Παπανδρέου να χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό συντηρητικό κόμμα αφήνοντας όμως ένα παράθυρο ανοιχτό απαντώντας σε σχετική ερώτηση.
Οι υποψήφιοι για τη θέση του προέδρου του ΚΙΝΑΛ έχουν μπει στη λογική της μάχης έχοντας αναδιατάξει δυνάμεις και τακτικές μετά την τραγική εξέλιξη αναφορικά με τη Φώφη Γεννηματά και την εμφάνιση νέων παικτών στο δρόμο για την εκλογική μάχη του Δεκεμβρίου. Και ενώ συνεχίζονται οι αναφορές και τα στοιχήματα σχετικά με το ποιος θα φτάσει μέχρι τέλους, οι συζητήσεις κινούνται γύρω από ενδεχόμενες συνεργασίες του κόμματος μετά (ίσως και πριν) τις επόμενες εθνικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν με τη μέθοδο της απλής αναλογικής.
Συνολικά οι υποψήφιοι θέτουν θέμα αυτόνομης πορείας του ΚΙΝΑΛ καθώς και ότι στόχος είναι η άνοδος του και η μετατροπή του στον έτερο πόλο της εξουσίας μέσα από επαναπατρισμό ψηφοφόρων που στην πλειοψηφία του έχουν βρεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτό δεν απαντά στο πραγματικό ερώτημα που τίθεται. Με εξαίρεση την κάθετη τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου ο όποιος δηλώνει πως υπό την προεδρία του δεν τίθεται θέμα συζήτησης για συμμαχία με την Κουμουνδούρου αλλά και σύμπραξή με τον βασικό ιδεολογικό εχθρό του κόμματος, δηλαδή τη Ν.Δ. Προς το παρόν οι απαντήσεις δεν είναι σαφείς.
Χθες στο θέμα τοποθετήθηκε και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο οποίος περιέγραψε με μελανά χρώματα τον ΣΥΡΙΖΑ, την αντιπολιτευτική αλλά και την κυβερνητική του θητεία, σημείωσε πως είναι συντηρητικό κόμμα και κατέληξε λέγοντας ότι πέραν του ενδεχομένου να συμμαχήσει το ΚΙΝΑΛ με ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα υπάρχει και αυτό της διεξαγωγής επαναληπτικών εκλογών.
Αυτό που όμως φάνηκε μέσα από τα λεγόμενά του είναι πως στο πλαίσιο της προοδευτικής διακυβέρνησης, την ιδέα της οποίας απέδωσε στο ΠΑΣΟΚ (στον Γ. Παπανδρέου, τον Κ. Σημίτη και τον ίδιο), όλα μπορούν να συζητηθούν. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι ναι μεν δεν μπαίνει σε συζήτηση που όπως είπε είναι απολιτική, εν τούτοις πρόσθεσε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει «χωρίς πρώτα να έχουμε πρώτα μιλήσει για ιδέες και για το τι πρεσβεύει ο καθένας».
Ο ίδιος προσέδωσε στον εαυτό του χαρακτηριστικά πολιτικού που κάνει ρήξεις με το κατεστημένο. Κάτι που αναφέρει και ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζοντας πως παραμένει αντισυστημικός αλλά και ο Γιάνης Βαρουφάκης που καλεί σε ρήξεις με την ελίτ κόντρα στην... χρεοδουλαπαροικία. Και ναι μεν η ταυτόσημη φρασεολογία δεν προσδίδει προθέσεις και χαρακτηριστικά συνεργασιών αλλά επί της ουσίας δεν δύναται να διαγράψει τα σενάρια και τ αφηγήματα που περί προοδευτικής διακυβέρνησης.
Άλλωστε τα σενάρια με την απλή αναλογική για τη δημιουργία της αποκαλούμενης προοδευτικής κυβέρνησης δεν είναι και απεριόριστα, αλλά επί της ουσίας μόνο δύο. Να πάρει την πρώτη θέση ο ΣΥΡΙΖΑ και να κατακτήσει το ΚΙΝΑΛ ή όπως θα αποκαλείται μετά τις αποφάσεις που θα ληφθούν στο συνέδριο, ποσοστό ικανό να δημιουργηθεί κυβερνητικό σχήμα πλειοψηφίας ή τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του ΜεΡΑ25 να είναι τέτοια που να παρακαμφθεί το πρώτο κόμμα, δηλαδή η Ν.Δ., και να καθίσταται εφικτή μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η έναρξη της προεκλογικής μάχης στο ΚΙΝΑΛ πάντως έχει αποκτήσει ενδιαφέρον τουλάχιστον για όσους ασχολούνται με τις πολιτικές εξελίξεις και είναι ενδεικτικό πως τουλάχιστον από την πλευρά της Κουμουνδούρου παρακολουθείται με προσοχή. Καταγράφονται δηλώσεις θέσεις και προθέσεις και σύμφωνα με πληροφορίες αναζητούνται και τα πρόσωπα που βρίσκονται δίπλα στους υποψηφίους, τα οποία δύνανται να αποτελέσουν διαύλους επικοινωνίας για την επόμενη μέρα.
