Τις μέρες αυτές όσοι πολίτες διαθέτουν ακόμα το σπάνιο σήμερα χάρισμα της κοινής λογικής, επιβεβαίωσαν το μέγεθος της πολιτικής απάτης πάνω στην οποία στηρίχτηκε το λεγόμενο «κίνημα των Τεμπών». Πρόκειται για τη συνέντευξη του κ. Δημήτρη Γαλλή, δικηγόρου που διετέλεσε συνήγορος συγγενών θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών, στην ιστοσελίδα αυτή (31/3) σχετικά με τα παρασκήνια της παραπληροφόρησης.
Τις δηλώσεις του κ. Λεωνίδα Κουμπούρα (1/4), δικηγόρου της οικογενείας Πλακιά και της οικογένειας του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας Δημήτρη Μασσαλή περί Πορισμάτων. Με αυτές αποκαλύφτηκε το κέντρο της παραπληροφόρησης και ο ρόλος όλων αυτών που στην ουσία προβάλλουν διαρκώς αιτήματα, για πολιτικούς λόγους, για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωση της ανάκρισης και τις διαδικασίες για τη διεξαγωγή της δίκης.
Αποκαλύφτηκε ιδιαίτερα, ο ρόλος γνωστών από τις εμφανίσεις τους στα ΜΜΕ εμπειρογνωμόνων, συνηγόρων ορισμένων οικογενειών θυμάτων τους και των πολιτικών που τους στήριξαν και πρωτοστάτησαν στις θεωρίες περί ξυλολίου και δήθεν λαθραίου και παράνομου φορτίου «εύφλεκτης ύλης» (με ένοχο και ενορχηστρωτή πάντα τον Μητσοτάκη) που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, καθώς και διαφόρων θεωριών συνομωσίας.
Την Έκθεση (που παραδόθηκε στον εφέτη ανακριτή τον Φεβρουάριο του 2024) του κ. Αναστάσιου Δέδε, μηχανολόγου-ηλεκτρολόγου του Πολυτεχνείου Πατρών για λογαριασμό της οικογένειας της Αναστασίας Παπαγγελή (2/3) και τις δηλώσεις του περί πλειοψηφίας πορισμάτων που υποστηρίζουν την άποψή του, ότι δηλαδή διαβόητη «πυρόσφαιρα» οφείλεται στα έλαια των μετασχηματιστών της επιβατικής αμαξοστοιχίας. Οκ. Δέδες διετέλεσε και τεχνικός σύμβουλος της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων (μολονότι ο κ. Δ. Βερβεσός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, έγινε μεταγενέστερα οπαδός της «συγκάλυψης»! Βλ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι στο τέλος). Η έκθεση εμπειρογνωμόνων της οικογένειας της Ιφιγένειας Μήτσκα (liberal.gr, 4/4) που καταλήγει κι αυτή στο ίδιο συμπέρασμα.
Χαρακτηριστικό είναι επίσης και το Πόρισμα, και δεν είναι το μόνο, του Βρετανού εμπειρογνώμονα Paul Jowett, της συμβουλευτικής εταιρείας Burgoynes, που όρισε η οικογένεια Πλακιά για την υπόθεση των Τεμπών, το οποίο αποδίδει την πυρόσφαιρα που προέκυψε μετά τη μοιραία σύγκρουση των τρένων στα έλαια σιλικόνης, όπως ακριβώς και το Πόρισμα των 2 δικαστικών εμπειρογνωμόνων. Ο κ. Πλακιάς ανέφερε: «Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε κάποιον που έχει κάνει 1.200 πραγματογνωμοσύνες τότε σε ποιον να έχει;». Συναφές είναι και το Πόρισμα του Βέλγου εμπειρογνώμονα Yves Carton για λογαριασμό της Hellenic Train (23/2/25) που απέδωσε τη φωτιά σε «βραχυκύκλωμα των πυκνωτών και ανάφλεξη και έκρηξη του ψυκτικού υγρού που κάηκε μέχρι εξάντλησης». Αλλά, ποιος πιστεύει την εταιρεία;
Τα ανωτέρω, που δεν είναι και τα μόνο αποδεικτικά στοιχεία, είναι πλέον από επαρκή για να κατανοήσει κανείς ότι όλο αυτό το λεγόμενο «Κίνημα των Τεμπών», που κινητοποίησε σε πρωτοφανή μαζική έκταση το συναίσθημα και την οργή της πλειοψηφίας των πολιτών, μεθοδεύτηκε από μια μικρή αλλά δραστήρια μειοψηφία συγγενών, συνηγόρων και πολιτικών, μιντιακών και άλλων παραγόντων. Οικοδομήθηκε επιτυχώς πάνω σε ψεύδη και θεωρίες συνωμοσίας. Πρόκειται για μια μεγάλη πολιτική απάτη. Η αδίστακτη εκμετάλλευση αυθεντικών συναισθημάτων επικράτησε της λογικής.
Σημειωτέον ότι οι εμπειρογνώμονες που υποστηρίζουν την άποψη περί «εύφλεκτης ύλης» ορισμένων τόνων στην εμπορική αμαξοστοιχία και τα συναφή βασίζονται σε υποθέσεις και προσομοιώσεις, όχι σε πραγματικά ευρήματα και στοιχεία στο πεδίο του δυστυχήματος. Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει.
Το Πόρισμα της ΕΛ.ΑΣ (26/3) που πιστοποιεί με επιστημονικό τρόπο τη γνησιότητα, την αυθεντικότητα των 3 βίντεο που είχαν παραδοθεί στον εφέτη ανακριτή από την εταιρεία Interstar (5/2/25) σχετικά με την εμπορική αμαξοστοιχία, όπου κανένα «λαθραίο φορτίο» εύφλεκτης ύλης δε φαίνεται να μεταφέρει, έδωσε τη χαριστική βολή σε όλες τις θεωρίες συνωμοσίας. Σάρωσε όλα τα υποθετικά σενάρια, τις προσομοιώσεις, την παραπληροφόρηση. Συνέτριψε το έωλο επιχείρημα της «συγκάλυψης» και τα συναφή «αφηγήματα»-μυθεύματα.
Όθεν, αφού δεν υπήρξε ούτε λαθραίο ούτε νόμιμο φορτίο ξυλολίου ή άλλης εύφλεκτης ύλης στην εμπορική αμαξοστοιχία τι ακριβώς συγκαλύφτηκε; Ποιό ήταν το «έγκλημα»; ποιά η «δολοφονία»; Υποκρισία, Παραπληροφόρηση, Παράνοια. Τραγέλαφος.
Χαρακτηριστική είναι η σιωπή των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ο λαλίστατος αντιδεξιός ρήτωρ της Βουλής, ο κ. Ανδρουλάκης, θα πρέπει να έχει καταναλώσει ικανές ποσότητες αμίλητου νερού. Μόνο η αυθάδεια απέμεινε. Έσκαψε ο ίδιος το λάκκο του. Διότι, από τα άλλα κόμματα δεν περίμενε κανείς κάποια άλλη στάση.
Μπορούν όλοι οι συντάκτες των Πορισμάτων που δεν συμφωνούν με το ξυλέλιο, τα παράνομα και λαθραία φορτία και τα συναφή, να συμμετέχουν σε κάποια συνομωσία «συγκάλυψης» υπό κυβερνητική σκέπη; Όλα είναι, πιθανά. Μήπως το λαθραίο φορτίο ανήκε στους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, μολονότι η ποσότητά του δύσκολα επαρκούσε για ένα βενζινάδικο της Ουκρανίας μεταφερόμενο σε τρένο που αντί να πηγαίνει προς την Αλεξανδρούπολη είχε προορισμό τον Πειραιά; «Ενάντια σ' αυτό το κράτος είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει τώρα η αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και η πάλη για την ανατροπή του. Αυτός είναι ο δρόμος για την πραγματική δικαίωση των θυμάτων στα Τέμπη και των συγγενών τους.», γράφει ο Ριζοσπάστης (14/3/25), σαλπίζοντας νέους «λαϊκούς αγώνες». Να ανατραπεί, δηλαδή, το αστικό καπιταλιστικό κράτος για να δικαιωθούν οι συγγενείς των θυμάτων. Με ένα σπάρο δυο τρυγόνια. Η τέλεια έκβαση της επικείμενης επανάστασης.
Ματαίως έψαχνα στον έντυπο Τύπο της αντιπολίτευσης, με τις πύρινα πρωτοσέλιδα, τα «αποκαλυπτικά και συγκλονιστικά ρεπορτάζ-αποκαλύψεις», τις περισπούδαστες αναλύσεις», την καταιγίδα της σχετικής αρθρογραφίας, να βρω κάποιες αναφορές για το Πόρισμα της ΕΛ.ΑΣ. που κανονικά θα έπρεπε να είχε αποτελέσει περίοπτη πρωτοσέλιδη είδηση. (παραλείπω Ρ/Σ, κανάλια, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και Διαδίκτυο). Με δυσκολία ανακάλυψα στη σελ. 58 ένα μονόστηλο με 17 αράδες για το Πόρισμα αυτό υποκάτω στήλης με τον ευφυή τίτλο «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ εν τάχει» στη ναυαρχίδα της λεγόμενης «Δημοκρατικής Παράταξης» το Σάββατο (29/3).
Τόσο «εν τάχει» το προσπέρασε. Την επομένη, στην κυριακάτικη (30/3) ομογάλακτη αδελφή της δεν υπήρξε ουδεμία αναφορά. Σημειωτέον, το αναμασημένο εκείνο δημοσίευμα της κυριακάτικης αυτής εφημερίδας περί «μονταζιέρας», προβάλλεται ολοσέλιδα με κάποια αναφορά που μετά από 2 χρόνια ο πρόεδρος του ΔΣΑ κ. Βερβεσός θυμήθηκε να υποβάλει στον εφέτη ανακριτή.!!! Το αναμασημένο αυτό δημοσίευμα πριν ένα χρόνο είχε αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία εντός δυο ημερών ο κ. Ανδρουλάκης στήριξε την πρώτη (2024) πρότασή του δυσπιστίας προς την κυβέρνηση. Κατέληξε, φυσικά, σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο. Όπως προσφάτως και η δεύτερη (2005) περί «συγκάλυψης» με τη συνυπογραφή των «προοδευτικών κομμάτων», μεταξύ των οποίων κι εκείνο της Πλεύσης.
Συντελέστηκε η μεγαλύτερη πολιτική απάτη μετά τη μεγαλειώδη εκείνη της κατάργησης με ένα νόμο και με ένα άρθρο των Μνημονίων της εποχής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αδίστακτοι πολιτικοί της αντιπολίτευσης όλων των αποχρώσεων υιοθέτησαν θεωρίες και ισχυρισμούς ως εισαγγελείς και δικαστές, έχοντας προαποφασίσει για τους ενόχους και τις ποινές τους.
Ο στόχος ήταν ολοφάνερος. Η ανατροπή του Μητσοτάκη σε συνάρτηση με τις εσωκομματικές τριβές της ΝΔ. Απέτυχαν οικτρά. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη βάλτωσε κυριολεκτικά στις λάσπες του χυδαίου λαϊκισμού. Συμπαρατάχτηκε με τους διαπρύσιους εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Υποστηρίζει δε για τους αφελείς ότι για τη δημοσκοπική του κατρακύλα στην 3η θέση φταίει ο Μητσοτάκης, ο αιώνιος ένοχος! Ο δε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ Φάμελλος, εκτός των άλλων προβλεπτών, έκανε στη Βουλή έναν χυδαίο και εντελώς ανυπόστατο υπαινιγμό συνδέοντας το θάνατο του Καλογήρου, του γιού της εισαγγελέως της Λάρισας, με το δυστύχημα των Τεμπών. Αμετάλλακτος, χυδαίος ΣΥΡΙΖΑ.
Υπήρχε και υπάρχει οργανωμένο πολιτικό κέντρο ποικίλης σύνθεσης, αδίστακτοι τυμβωρύχοι, έμποροι του πόνου και του πένθους κέντρο χειραγώγησης και εξαπάτησης της κοινής γνώμης. Γνωστό ήταν, τώρα όμως απογυμνώθηκε. Όσοι γνώριζαν, άτομα και θεσμικά όργανα, π.χ, εμπειρογνώμονες, συνήγοροι, ΤΕΕ, ΕΣΗΕΑ κ.τ.λ. ποίησαν τη νήσσα για πολιτικές σκοπιμότητες. Αποκορύφωμα η δίωξη για άρθρομ γνώμης της δημοσιογράφου κας Σοφίας Γιαννακά από το επαγγελματικό της σωματείο, θεματοφύλακα υποτίθεται της ελεύθερης έκφρασης. Οι νεοσταλινικοί στο πόστο τους.
Τα ΜΜΕ φέρουν τεράστια ευθύνη, εκτός ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων, για τη σφυρηλάτηση της συλλογικής παράνοιας, την κατεδάφιση της κοινής λογικής, την άγρια και αδίστακτη εκμετάλλευση γνήσιων συναισθημάτων πόνου, πένθους, οργής και θυμού για πολιτικούς λόγους. Τίποτα δε διδάχτηκαν από την εποχή των Μνημονίων και της χρεοκοπίας. Υπό το πρόσχημα ανάδειξης της «λαϊκής γνώμης» τα υποτιθέμενα «συστημικά» ΜΜΕ τελικά γελοιοποιήθηκαν και απαξιώθηκαν περαιτέρω. Εξευτελίστηκαν βαρύγδουποι δημοσιογράφοι, σχολιαστές, αναλυτές και τα λοιπά ηχεία και φορείς που τα διακόνησαν. Δεν είναι τυχαίο που ο κ. Δ. Καμπουράκης υπολόγισε τα αντικυβερνητικά ΜΜΕ στο 80%, παρά την προπαγάνδα περί του αντιθέτου.
Πώς έφτασε, όμως, μια κοινωνία που πέρασε, μόλις πριν από λίγα χρόνια, δια πυρός και σιδήρου από την περίοδο της χρεοκοπίας, της αντιμνημονιακής απάτης και την εφιαλτική διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ,
να πιστέψει ξανά σε μύθους και παρανοϊκά επιχειρήματα; με το 70% σχεδόν να πιστεύει στη Μεγάλη Πολιτική Απάτη της «συγκάλυψης» χωρίς μάλιστα να μπορεί να αποδείξει τι ακριβώς συγκαλύφτηκε; Μια ολόκληρη χώρα δεν παγιδεύτηκε ούτε παραπλανήθηκε αλλά ασμένως υιοθέτησε χωρίς ενδοιασμούς τις πιο ψευδείς, τερατώδεις και συνωμοτικές θεωρίες. Συντάχτηκε άκριτα και αλόγιστα με απόψεις που χαρακτήριζαν τη χώρα «διεφθαρμένη, αυταρχική και φασιστική» και τον Π/Θ της χώρας εγκληματία, δολοφόνο και αρουραίο απλώς και μόνο επειδή προέρχονταν από συγγενείς θυμάτων και μάλιστα μιας μικρής μειοψηφίας. Τα θεώρησαν αυτά φυσιολογικά, δικαιολογημένα και δεδομένα άνευ ερεύνης και λογικής βασάνου. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.
Το αντιδημοκρατικό και αντιπολιτικό δηλητήριο έχει βαθύτατα εμποτίσει στις νεώτερες ηλικιακές ομάδες που κατά κανόνα αντλούν την ενημέρωσή τους από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το φαινόμενο είναι σύνθετο και πολυπαραγοντικό και άκρως ανησυχητικό γι αυτό πρέπει να απαντηθεί πειστικά και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Διαφορετικά, η χώρα κινδυνεύει στο εγγύς μέλλον να οδεύσει ολοταχώς προς νέες περιπέτειες. Κι αυτή τη φορά κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει, κανείς δεν πρόκειται να εμποδίσει μια νέα απόπειρα ιδανικής αυτοχειρίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ι: Πόρισμα του Πανεπιστημίου της Γάνδης, που ορισμένοι επικαλούνται, απλώς δεν υπάρχει, όπως σωστά τόνισε ο δικηγόρος κ. Δελλής. Κάποια «συμπεράσματα» κάποιου Προσχεδίου Πορίσματος του ΕΟΔΑΣΑΑΜ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (Σιδηροδρομικός Τομέας), είχαν διαρρεύσει, έγιναν πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα Realnews (3/2/2025) και αναμεταδόθηκαν ευρέως. Εκεί γινόταν λόγος για εύφλεκτο υλικό υπολογιζόμενο σε 3,5 τόνους!! το οποίο υποτίθεται μετέφερε το πρώτο βαγόνι της εμπορικής αμαξοστοιχίας, πάνω στις λαμαρίνες, σε δεξαμενή διαστάσεων 1Χ2,5μ. !! Τόση ακρίβεια είχε η δική τους προσομοίωση! Όπως γνωρίζουμε πλέον με ατράνταχτα στοιχεία δε βρέθηκαν ούτε η δεξαμενή ούτε ένα μπιτόνι ξυλόλιου!
Το τελικό Πόρισμα του ΕΟΔΟΣΑΑΜ εκ 178 σελίδων στα αγγλικά, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 27/2/25, δεν περιέχει κανένα «πόρισμα της Γάνδης». Όποιος έκανε τον κόπο να το διαβάσει διαπιστώνει (βλ. σημεία 483, 488 ) ότι από τα πανεπιστήμια της PISA και της Γάνδης καθώς και από το κρατικό Ερευνητικό Ινστιτούτο της Σουηδίας RI.SE ζητήθηκε να εκφέρουν γνώμη σχετικά με την επιστημονική εγκυρότητα της μεθοδολογίας της προσομοίωσης (CFD- Computation Fuel Dynamics- Υπολογιστική Ρευστοδυναμική). Πορίσματα δεν αναφέρονται παρά μόνο η άποψη του σουηδικού RI.SE που θεώρησε ως πιθανότερη εκδοχή της πυρόσφαιρας την καύση ελαίων σιλικόνης.
Το ίδιο Πόρισμα υπογραμμίζει (σημείο 497) ότι η όλη συζήτηση περί πυρόσφαιρας κ.τ.λ. αφορά στις συνέπειες κι όχι στις αιτίες του δυστυχήματος τις οποίες διαχωρίζει σε άμεσες (ανθρώπινα λάθη) και υποκείμενες (διαχρονικές αδυναμίες του κράτους κ.τ.λ.).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΙ: Η μήνις των συγγενών των θυμάτων είναι δικαιολογημένη. Η ειλικρινής συμπαράσταση όλων αυτονόητη σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Το αίτημα για «Αλήθεια» και «Δικαιοσύνη» πάνδημο και αδιαπραγμάτευτο μέχρις ότου η Δικαιοσύνη αποφασίσει τελεσίδικα. Ωστόσο, όταν συγγενείς των θυμάτων εκφράζουν πολιτικές απόψεις πρέπει να κρίνονται και να αντιμετωπίζονται όπως οι απόψεις κάθε πολίτη. Καμιά πολιτική ασυλία δεν είναι νοητή ούτε επιτρεπτή. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιθέσεις κατά της δημοκρατίας και των θεσμών της.
