"Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει, δεν έχει σχέδιο, δεν έχει αξιοπιστία, δεν έχει ανθρώπους", τόνισε ο Πρόεδρος της Δράσης, Θόδωρος Σκυλακάκης, στον χαιρετισμό που απηύθυνε στο συνέδριο του Ποταμιού. Υπογράμμισε μάλιστα ότι η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί "ένα ατύχημα της ιστορίας που όσο παρατείνεται τόσο μεγαλύτερα δεινά σωρεύει στις πλάτες της κοινωνίας".
"Το κρίσιμο ζήτητμα είναιι ποια κυβέρνηση θα τη διαδεχθεί και τι θα κάνει", πρόσθεσε ο κ. Σκυλακάκης και σημείωσε πως η Ελλάδα "έχει μέλλον μόνο αν ο ιδιωτικός τομέας αυξηθεί κατά 30% στη συνολική οικονομία". "Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με λιγότερους φόρους και λιγότερες δημόσιες δαπάνες, αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και προσέλκυση επενδύσεων, με μείωση της γραφειοκρατίας κατά εκατομμύρια σελίδες και με κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει μόνο όσους έχουν ανάγκη", όπως είπε χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας ο Πρόεδρος της Δράσης υπογράμμισε ότι μόνο "μία κυβέρνηση που θα συσπειρώσει όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, όπου και αν βρίσκονται, μπορεί να το κάνει αυτό. Και η κυβέρνηση αυτή πρέπει να αναλάβει τα ηνία της χώρας μέσα στους επόμενους μήνες, γιατί κάθε μέρα που περνά τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα για τη χώρα".
Αναλυτικά, ο κ. Σκυλακάκης ανέφερε στην ομιλία του:
"Θα ξεκινήσω με την φράση κλειδί της χθεσινής ομιλίας του Σταύρου Θεοδωράκη. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει. Είναι μια κυβέρνηση που δεν έχει σχέδιο, δεν έχει αξιοπιστία, δεν έχει ανθρώπους. Δεν γνωρίζει ούτε η ίδια τι κάνει, γιατί υπάρχει και γιατί κυβερνά. Είναι ένα ατύχημα της ιστορίας, που όσο παρατείνεται τόσο μεγαλύτερα δεινά σωρεύει στις πλάτες μιας ταλαιπωρημένης χώρας κι ενός βασανισμένου τα τελευταία χρόνια λαού. Η αποχώρησή της όμως είναι το ήμισυ του προβλήματος. Το κρίσιμο ζήτημα είναι ποια κυβέρνηση θα την διαδεχθεί και τι θα κάνει.
Ο λόγος είναι απλός. Η Ελλάδα έχει σήμερα 2,8 εκ. συνταξιούχους, επτακόσιες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και 1,2 εκ. άνεργους. Σύνολο σχεδόν πέντε εκατομμύρια που ζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη βοήθεια του κράτους. Στον ιδιωτικό τομέα -που περιλαμβάνει τους πάντες μισθωτούς, επιχειρηματίες, αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, δουλεύουν πλέον λιγότεροι από 3 εκ. Ο ιδιωτικός τομέας των 3κ. πρέπει να βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να ζει ο ίδιος και οι άνθρωποί του και να πληρώνει αρκετούς φόρους για να υπάρχει κράτος που να ζει τα υπόλοιπα πέντε.
Κι αυτό χωρίς πληρώνουμε ακόμα με δικά μας χρήματα -εφόσον και το 2015 είχαμε χάρις στον Αλέξη και τον Πάνο πάλι πρωτογενές έλλειμμα- ούτε ένα ευρώ για τόκους και χρεολύσια.
Συμπέρασμα: Η εξίσωση δεν βγαίνει.
Η Ελλάδα έχει μέλλον μόνο αν ο ιδιωτικός τομέας αυξηθεί κατά 40-50% στο σύνολο του μεγέθους της οικονομίας μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Και υπάρχει ένας και μόνο τρόπος για να γίνει αυτό. Λιγότεροι φόροι και λιγότερες δημόσιες δαπάνες, αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας και μαζική προσέλκυση επενδύσεων. Με ρυθμούς αστραπιαίους και ανθρώπους αποφασισμένους. Με ρυθμούς εκσυγχρονισμού του κράτους αμερικανικού start up και όχι Βαλκανικού αραμπά. Με μείωση της γραφειοκρατικής νομοθεσίας κατά εκατομμύρια σελίδες. Με κατάργηση του χαρτιού στο δημόσιο ως τρόπου αποτύπωσης των αποφάσεων και αρχειοθέτησης. Με κοινωνικό κράτος που θα φροντίζει μόνο όσους έχουν ανάγκη και δεν θα δίνει τρεις φόρες περισσότερα στο 25% των πλουσιότερων απ' ότι στο 25% των φτωχότερων, όπως έκανε το μαλθακό και διεστραμμένο κράτος της μεταπολίτευσης. Με αντιμετώπιση της μαζικής κρατικής διαφθοράς και των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών και μεγάλων λαδωμάτων ετησίως, που συνεχίζουν να γίνονται.
Ποιος μπορεί να τα κάνει όλα αυτά; Μόνο μια κυβέρνηση που θα συσπειρώσει όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που διαθέτει ο τόπος, οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Στα μεταρρυθμιστικά κόμματα ή εκτός κομμάτων. Στην Ελλάδα ή και στο εξωτερικό, όπου εκατοντάδες χιλιάδες από τους καλύτερους Έλληνες έχουν διαφύγει τα τελευταία χρόνια.
Και η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει να αναλάβει τα ινία της χώρας μέσα στους επόμενους μήνες. Γιατί κάθε μέρα που περνά και κυβερνούν οι απερίγραπτοι αυτοί άνθρωποι -που τα κάνουν μαντάρα ακόμα κι εκεί που έχουμε δίκιο βουνό, όπως στο προσφυγικό- τα πράγματα χειροτερεύουν. Χειροτερεύουν εκθετικά.
Εμείς ως Δράση είμαστε κάπως σαν το «μικρό γαλατικό χωριό». Μια μικρή αλλά αποφασισμένη ομάδα, που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στην κραταιή αυτοκρατορία του κρατισμού. Δεν διαθέτουμε όμως «μαγικό ζωμό». Μπορούμε μόνο να προσφέρουμε καλή θέληση, καλά στελέχη -έμπειρα κι ανιδιοτελή-, επεξεργασμένες θέσεις και δουλειά. Και προπαντός διάθεση συνεργασίας. Με το Ποτάμι και τον Σταύρο Θεοδωράκη άλλωστε -και θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια γιαυτό - συνεργαστήκαμε άψογα σε δύο εκλογές. Όσα είπαμε κι οι δύο πλευρές τα τηρήσαμε στο γράμμα και στο πνεύμα, με καλή διάθεση και καλή πίστη.
Το ίδιο πνεύμα πρέπει να κυριαρχήσει άμεσα σ' ολόκληρο το μεταρρυθμιστικό χώρο, για να σχηματιστεί το ταχύτερο η κυβέρνηση που σας περιέγραψα. Δεν είναι απλώς ανάγκη. Είναι υποχρέωση, είναι επιβίωση. Είναι το τελευταίο κάλεσμα της ιστορίας και η τελευταία ευκαιρία που θα δώσει στη γενιά αυτή".
