Ο Α. Τσίπρας μας θύμισε τον παλιό καλό εαυτό του, που τόσο επιθυμήσαμε, όταν είπε στο Συνέδριο για τη Δημοκρατία πως: «Αναφέρομαι, όπως όλοι θα καταλάβατε στο μεγάλο σκάνδαλο των μαζικών παράνομων παρακολουθήσεων. Κυρίως όμως αναφέρομαι στις αδιανόητες, για μια ευρωπαϊκή χώρα, προσπάθειες παρακώλυσης των ερευνών της αρμόδιας ανεξάρτητης αρχής. Και στην αδυναμία των δικαστικών αρχών να εντοπίσουν τους υπευθύνους και να αποδώσουν δικαιοσύνη.»
Κάπου εδώ ο ακροατής ή ο αναγνώστης τσιμπιέται και αναρωτιέται αν έχει ακούσει ή αν έχει διαβάσει καλά. Αν όντως έχει επαφή με την πραγματικότητα ή αν βλέπει κάποιο όνειρο με τον Τσίπρα. Κι όμως, αυτά όλα τόλμησε και τα είπε ο πρώην πρωθυπουργός μέσα στη βουλή, τον τόπο πολλών θεσμικών, και όχι μόνον, ατοπημάτων του. Τελικά, το θράσος του είναι απεριόριστο. Μας έκανε μαθήματα θεσμικής αγωγής ο άνθρωπος που διέσυρε όλους τους θεσμούς στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω αν έχει καμιά αξία η ενασχόληση πλέον μαζί του, διότι δεν παίζει κανένα ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Η διαβόητη απόπειρα αναδόμησης του προφίλ του αποδεικνύεται αποτυχημένη, διότι με τα όσα λέει και κάνει δε βοηθά και ο ίδιος. Έπρεπε να του πει κάποιος μετά τη συντριβή του 17,5% -για την οποία ποτέ δε λογοδότησε στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ- πως θα έπρεπε να εξαφανιστεί από προσώπου γης για καμία διετία και μετά βλέπουμε.
Προφανώς, όταν έρχεται να υπερασπιστεί τους δημοκρατικούς θεσμούς λησμονεί ότι από το κόμμα του προέρχονταν οι κραυγές για το ότι «τη δεύτερη φορά Αριστερά, θα είναι αλλιώς». Τις άκουγε και χασκογελούσε. Ή ξέχασε την περίφημη θέση πως ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε, διότι δεν κατέλαβε όλους τους αρμούς της εξουσίας. Ξεχνά τις προγραφές δημοσιογράφων και πολιτικών σχολιαστών από τους κομματικούς βαστάζους του. Αυτά επί των ημερών του ειπώθηκαν και έγιναν, και τώρα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, εγκαλεί τη Δικαιοσύνη ότι δε στάθηκε στο ύψος της στο θέμα των υποκλοπών.
Να μη μιλήσω για τη Δικαιοσύνη επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ! Όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε εκείνες τις μέρες.
Θα ήθελα να αναφερθώ και στο σκάνδαλο Novartis, για το πώς στήθηκε, ποιοι συμμετείχαν, τη σχέση της εκτελεστικής εξουσίας με τη δικαστική, δηλαδή τη σχέση του Ρασπούτιν με συγκεκριμένους εισαγγελείς, πώς έδρασαν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι δέκα πολιτικοί που παραπέμφθηκαν από τη βουλή στη Δικαιοσύνη και ποιοι ή ποιος τους επέλεξε και πολλά άλλα για τα οποία ο πρώην πρωθυπουργός θα πρέπει να ντρέπεται. Αλλά δεν έχει νόημα καθώς οσονούπω θα ανοίξει και πάλι ο σχετικός φάκελος μετά την άρση της νομικής προστασίας των δύο μαρτύρων και τότε θα φανεί και της μαϊμούς ο κ…
Αλλά αντί να ντρέπεται για όλα αυτά, ζητά και τα ρέστα τώρα. Είναι τόσο προκλητικός που υποψιάζομαι μήπως, αντί για το rebranding ετοιμάζεται για το comeback. Κάνει προπόνηση χυδαιότητας και προκλητικότητας ώστε να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους έτοιμος να ξανασυνδεθεί με τον κοινό του που έχει εθιστεί στον διχαστικό λόγο του. Άλλωστε, το είπε, όταν ρωτήθηκε: «εδώ είμαι, δεν έφυγα». Και στο εγχείρημα του comeback έχει αρκετούς πρόθυμους που θα τον βοηθήσουν.
