Του Γιώργου Φιντικάκη
Την προσπάθειά του να ξορκίσει, έστω και στο παρά πέντε, τα κότερα και τις σχέσεις του με την επιχειρηματική ελίτ, εικόνες με τις οποίες την τελευταία πενταετία έχει ταυτιστεί, καταδεικνύει η απόφαση του κ. Τσίπρα να μην παραστεί στη σημερινή Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ.
Η επίσημη εκδοχή για την επιλογή του να εκπροσωπηθεί η κυβέρνηση στην απογευματινή εκδήλωση της ΓΣ του ΣΕΒ, από τον αντιπρόεδρο Γ. Δραγασάκη, και όχι από τον ίδιο, είναι ότι η παρουσία του πρωθυπουργού εκεί, είχε συμφωνηθεί πριν τις ευρωεκλογές, ωστόσο οι εξελίξεις με τις εθνικές εκλογές άλλαξαν τα δεδομένα, και σήμερα ο ίδιος θα μιλήσει σε συγκέντρωση στο Θριάσιο.
Στον αντίποδα βέβαια θα πρέπει να θυμίσει κανείς ότι δεν έχει συμβεί ποτέ τα τελευταία χρόνια, εν ενεργεία Πρωθυπουργός να μην παραστεί στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όπου είθισται να ξετυλίγει στο κοινό των επιχειρηματιών, το πλάνο του για την οικονομία και την αγορά, τα μέτρα διευκόλυνσης των επενδύσεων, την πολιτική της κυβέρνησης στη φορολογία, την μείωση της ανεργίας, και την καινοτομία.
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή του προγράμματος για την οποία ο ΣΕΒ ενημερώθηκε μόλις χθες, αναδεικνύει τα αδιέξοδα του κ. Τσίπρα, που στο παρά πέντε της εθνικής κάλπης, επιχειρεί να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα ενός πρωθυπουργού που ταυτίστηκε με κότερα, και ο οποίος έτυχε στη διάρκεια της θητείας του εξαιρετικά θετικής αποδοχής από την επιχειρηματική ελίτ. Την εικόνα αυτή ενός πρωθυπουργού που εξυπηρέτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους επιχειρηματίες που περνούσαν την πόρτα του Μαξίμου, και ο οποίος έγινε δεκτός με ενθουσιασμό στα σαλόνια τους, πασχίζει τώρα να διαγράψει ο κ. Τσίπρας. Το μόνιμο μότο του είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενδιαφέρεται για τους πολλούς, ενώ η Νέα Δημοκρατία και ο κύριος αντίπαλός του, Κ. Μητσοτάκης, για τις ελίτ.
Η ίδια όμως η πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ κατά την τελευταία πενταετία της διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά διαψεύδει αυτήν την προπαγάνδα, αφού τα πρώτα σαλόνια στα οποία μπήκε ο κ. Τσίπρας, όντας ακόμη στην αντιπολίτευση, ήταν αυτά του βιομηχανικού κόσμου.
Τους πρώτους σπόρους είχε φυτέψει ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος το 2013, πραγματοποιώντας το πρώτο δημόσιο άνοιγμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετοί θα θυμούνται εκείνη την περίφημη επίσκεψη του κ. Τσίπρα στον ΣΕΒ, όταν ο επιχειρηματικός κόσμος του άνοιξε τις πόρτες του συνδέσμου δίχως να του θέτει όρους ή να τον πιέζει να αλλάξει την ρητορική του για το καλό της χώρας. Ήταν το 2014 όταν ο Αλ. Τσίπρας επισκέπτονταν το Μέγαρο Μουσικής όπου τον υποδέχονταν εγκάρδια η ηγεσία του ΣΕΒ και εν συνεχεία τον ξεναγούσε στην έκθεση με θέμα τις πρωτοβουλίες του βιομηχανικού κόσμου για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Γάμος μπορεί να μην έγινε, αλλά με την εμφάνισή του στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ ο Αλέξης Τσίπρας επισφράγισε τον αρραβώνα με μια μερίδα από τις δυνάμεις του επιχειρηματικού κόσμου. Ακολούθησαν η Γιάννα Αγγελοπούλου, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, η Κατερίνα Παναγοπούλου, και πολλοί ακόμη που δεν το διαφήμισαν σαν τους πρώτους.
Το 2015, η στήριξη που παρείχε η βιομηχανία στην «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση είχε αποτυπωθεί μέχρι και σε επίπεδο συμβολισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι το σήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ τον Μάιο του 2015, λίγο πριν τα καταστροφικά γεγονότα του καλοκαιριού, αποτελούνταν από έξι γρανάζια διαφορετικού μεγέθους και χρώματος το καθένα ένα, από κίτρινο, πράσινο, μπλε μέχρι ροζ και κόκκινο. Χρωματολογικά, θα μπορούσε κανείς να πει ότι απεικόνιζε τον μύχιο πόθο πολλών βιομηχάνων να υπάρξει στο μέλλον μια κυβέρνηση συνεργασίας, με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, και στήριξη από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι. Σε κάποιους άλλους ωστόσο, το σήμα της συνέλευσης είχε θυμίσει το σύμβολο του ΣΥΡΙΖΑ με τις… πολλές σημαίες.
Έκτοτε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Αλ. Τσίπρας έγινε δεκτός με ενθουσιασμό στα σαλόνια της Ευρώπης, αποτέλεσε σημείο πολύ θετικής και δημόσιας αναφοράς από υψηλότατους αξιωματούχους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και του ΝΑΤΟ, ενώ συζητούσαν γι' αυτόν και την κυβέρνησή του με τα καλύτερα λόγια οι κυριότεροι εκπρόσωποι της επιχειρηματικής ολιγαρχίας στην Ελλάδα.
Σήμερα η εικόνα είναι διαφορετική. Το βασικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτός ενδιαφέρεται για τους πολλούς, ενώ η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη για τους λίγους. Κοινός τόπος και στις δύο εικόνες ο Αλέξης Τσίπρας.
