Ενώ παρέδωσε εθνικότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς, έρχεται τώρα να «μερεμετίσει» την έωλη ηττοπαθή πολιτική του, δίδοντας συμβουλές προς ναυτιλομένους, στην κυβέρνηση.
Η θητεία του στο ΥΠΕΞ για το μακεδονικό, συγκέντρωσε τα στοιχεία της «τέλειας καταιγίδας». Συνδύασε τις προσωπικές του ιδεολογικές αναφορές από το ΚΚΕ που ήθελε αυτόνομη τη Μακεδονία, τον «αντιεθνικισμό» του δικαιωματικού ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με τον οποίο οι Σκοπιανοί δικαιούντο στον εθνικό τους αυτοπροσδιορισμό, τις εντολές των ΗΠΑ να λυθεί το πρόβλημα προκειμένου τα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και να αποσοβηθεί η περαιτέρω ρωσική διείσδυση, και την επιθυμία της Γερμανίας να επεκτείνει τις ζώνες επιρροής της στα Βαλκάνια.
Και όσοι θεωρούσαν καταστροφική αυτή την ηττοπαθή πολιτική, την υποταγμένη στον επίκτητο και θηριώδη εθνικισμό των Σκοπίων, έλαβαν τη ρετσινιά του Εθνικιστή, από διεθνιστές αριστερούς, από κοσμοπολίτες φιλελέδες, και από «προοδευτικούς» δημοσιολόγους.
Όλοι τους με κοινό υπόβαθρο τη μοντερνιστική άποψη ότι η όποια αντίρρηση στην απεμπόληση και υφαρπαγή της ιστορίας, είναι κατάλοιπο παρωχημένων ιδεολογιών και εθνικιστική δεισιδαιμονία πολιτισμικά παρελθουσών εποχών.
Χθες έγιναν διπλές εκλογές στα Σκόπια. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν γνωστά αποτελέσματα. Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις, αλλά και τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στις 24 Απριλίου, προαλείφουν αναμενόμενη άνοδο για το εθνικιστικό VMRO-DPMNE.
Ο ηγέτης Χρίστιαν Μίτσκοσκι «αναγνωρίζει» τη συμφωνία των Πρεσπών (τον υποχρέωσαν οι ΗΠΑ), αλλά δηλώνει ότι θα δώσει πίσω στους Σκοπιανούς τη «Μακεδονία»: «Δεν μπορείτε να περιμένετε από εμένα να επαναλαμβάνω σαν τον Ζόραν Ζάεφ τον προσδιορισμό (Βόρεια). Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να το κάνω». Το ίδιο και η υποψήφια πρόεδρος Σιλιάνοφσκα, αρνείται να χρησιμοποιήσει το επίθετο «Βόρεια» στο όνομα της χώρας της.
Έργο ΣΥΡΙΖΑ και Κοτζιά η συμφωνία, ο οποίος τώρα παρουσιάζεται και ως… αγανακτισμένος, τόσο για την τακτική των εθνικιστών Σκοπιανών, όσο και για την όποια αβελτηρία της ελληνικής κυβέρνησης.
Με άρθρο του στο «Ντοκουμέντο» συνιστά στην κυβέρνηση «να ενημερώσει τους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς στους οποίους είναι μέλος η Βόρεια Μακεδονία, ότι κάποιοι επιθυμούν να την εμφανίζουν με το όνομα μιας νομικά ανύπαρκτης χώρας, «τουτέστιν ως Δημοκρατία της Μακεδονίας»! Μα αυτά δεν τα έλυσε η «good diplomacy» που άσκησε;
Δεύτερον να ενημερώσει τους εταίρους της στην Ε.Ε. ότι χώρα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν υπάρχει! Και να εισέρχονται στην ΕΕ μόνο όσοι κατέχουν νέα διαβατήρια με τη «σωστή ονομασία». Σε αυτό κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι συνένοχη στις αυθαιρεσίες και παραβιάσεις επιθετικών και αναθεωρητικών κύκλων του γειτονικού κράτους!
Τρίτον η κυβέρνηση να δεσμεύσει την ΕΕ ότι δεν μπορούν να πωλούνται στην αγορά της αγαθά που φέρουν ονομασία χώρας προέλευσης «Made in Macedonia» (ούτε αυτό το έλυσε η good diplomacy).
Και τέταρτον όποιος στη «Βόρεια Μακεδονία» καλεί δημόσια στην παραβίαση της συμφωνία των Πρεσπών «να του απαγορευτούν τα ταξίδια σε όλες τις χώρες των ως άνω οργανισμών».
Το ωραίο είναι ότι κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «παίζει την κολοκυθιά σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων» - και τα λέει αυτά ο παραχωρητής εθνικότητας και γλώσσας, ο δημιουργός μιας συμφωνίας που επιτρέπει στους Σκοπιανούς να την καταπατούν.
Διευκρίνηση: Το «παραχωρητής» που γράψαμε δεν σημαίνει προδότης. Η προδοσία προϋποθέτει δόλο, ενώ στην ελληνική πλευρά τότε πρυτάνευσε η διεθνιστική αφέλεια και η αριστερή κληρονομιά. Παραλλήλως, αν όχι από τον Κοτζιά, σίγουρα από τον Τσίπρα, και η κουτοπόνηρη πρόθεση διάσπασης της ΝΔ.
Ήξεραν -το πιστεύει και ο γράφων- ότι από ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση ο Μητσοτάκης δεν είχε θεμελιακές διαφορές με τον πυρήνα της συμφωνίας. Πίστεψαν ότι θα την ψηφίσει, οπότε οι παραδοσιακοί εθνικόφρονες στο κόμμα θα αντιδρούσαν και έτσι θα επήρχετο διάσπαση.
Με τη ΝΔ διασπασμένη, ακόπως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυριαρχούσε εκ νέου στις εκλογές του 2019. Το… δυστύχημα γι’ αυτούς είναι ότι ο Μητσοτάκης κατάλαβε την παγίδα, και δεν τους έκανε τη χάρη. Αρνήθηκε να ψηφίσει τη συμφωνία, κρατώντας το κόμμα ενωμένο.
Αντιθέτως με την εύκολη Ελλάδα, οι σχέσεις των Σκοπίων με η Βουλγαρία βρίσκονται σε διαρκή όξυνση. Η δεύτερη δεν αναγνωρίζει μακεδονική γλώσσα και εθνότητα (αυτό είναι good diplomacy) ενώ απαιτεί και την αναγνώριση βουλγαρικής μειονότητας. Είναι ελάχιστη στον αριθμό, στην τελευταία απογραφή 3.000 άτομα, αλλά η μη αναγνώρισή της καθυστερεί τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις των Σκοπίων με την Ε.Ε.
Η Ελλάδα δεν ζήτησε τίποτα από όσα ζητάει η Βουλγαρία. Δεν τους είπε είστε Έλληνες, δεν είπε η γλώσσα σας είναι ελληνική διάλεκτος, ούτε ζήτησε αναγνώριση ελληνικής μειονότητας. Το δικαίωμα στην ιστορία της διεκδίκησε κ. Κοτζιά.
