Η Κική Δημουλά συνήθιζε να κρύβει χαρτάκια παντού. Σε τσάντες, συρτάρια, κουτιά με παλιές αποδείξεις. Ένα από αυτά, όπως έχει διηγηθεί η κόρη της, Έλση Δημουλά, έγραφε: «Αγαπημένο μου μέλλον, μη με περιμένεις». Ίσως αυτό το σιωπηλό χιούμορ, η λεπτή ειρωνεία απέναντι στον χρόνο, να ήταν η πιο βαθιά αλήθεια της ποίησής της.
Την Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025, η Ακαδημία Αθηνών και το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη διοργανώνουν μια εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη της Κικής Δημουλά, μιας ποιήτριας που δεν κατέγραψε απλώς την απώλεια, αλλά τη διύλισε μέσα από μια γλώσσα λιτή και παιγνιώδη ταυτόχρονα. Στην Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας, οι λέξεις της θα ακουστούν ξανά, δια στόματος της Μπέτυς Αρβανίτη και του Στάθη Λιβαθινού, σε μια βραδιά που δεν αποσκοπεί στη νοσταλγία, αλλά στην αναζήτηση της αλήθειας της.
«Μια κλασσική ερώτηση που υποβάλλεται στους ποιητές είναι, πώς γράφεται ένα ποίημα. Με τόσους τρόπους όσοι και οι ποιητές στον κόσμο. Τώρα, πώς γράφεται ένα καλό ποίημα, ε αυτό πια πραγματικά μόνον ένας Θεός το ξέρει. Πάντως με σκληρή δουλειά και εσωτερικές αιμορραγίες. Με άγρυπνη τη δυσπιστία του ποιητή απέναντι σ' αυτό που γράφει. Με γενναιότητα αυτοκριτικής. Σκίζοντας», γράφει η ίδια.
Η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά. Πηγή: Eurokinissi/ Φωτογραφία αρχείου
Ο Πρόεδρος της Ακαδημίας, Μιχάλης Τιβέριος, και ο Γενικός Γραμματέας, Χρήστος Ζερεφός, θα ανοίξουν την εκδήλωση, ενώ η Έλση Δημουλά θα μοιραστεί προσωπικές αναμνήσεις, αποτυπώνοντας την ποιήτρια, αλλά και τη μητέρα. Εκείνη που έγραφε, σβήνοντας ασταμάτητα, που μετέτρεπε την καθημερινότητα σε απορίες και υπαρξιακά αδιέξοδα, πάντα με μια φωνή που αμφιταλαντευόταν μεταξύ αντίθετων σχημάτων.
Θα ακολουθήσουν δύο κεντρικές ομιλίες: του ακαδημαϊκού Θεόδωρου Παπαγγελή, με θέμα «Κική Δημουλά: αίνιγμα αχάλαστο, πίστη αναποφάσιστη» και της Βασιλικής Δημουλά, Επίκουρης Καθηγήτριας Νεοελληνικής Φιλολογίας στο ΑΠΘ, με τίτλο: «"Μια μεγάλη χάρη που σου ζήταγε το άδηλον": Απορίες εις μνήμην ..».
Η Δημουλά έγραψε για την απουσία, χωρίς να καταφεύγει στη θλίψη. Για τον χρόνο, χωρίς να του παραδίδεται. Η εκδήλωση αυτή δεν είναι ένα μνημόσυνο, αλλά μια υπενθύμιση πως οι ποιητές που αγάπησαν τις λέξεις περισσότερο από τη βεβαιότητα, παραμένουν ζωντανοί στις αναγνώσεις μας. Και όπως είχε γράψει η ίδια: «Εκείνο που με σώζει είναι η απώλειά μου». Ίσως, λοιπόν, σε αυτό το βράδυ του Μαρτίου, η ποίηση της Δημουλά να γίνει ξανά ένας τρόπος να υπάρχουμε λίγο πιο ανάλαφροι, λίγο πιο ανθρώπινοι.
Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, 12/3, στις 19:00. Όσοι επιθυμούν να παρευρεθούν, καλούνται να το δηλώσουν έως τις 10 Μαρτίου, στην κα. Θέκλα Παρασκευούδη, στο email [email protected] ή στο τηλέφωνο 6976688756.
