Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Μοχάμαντ Στάγεχ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι France 24, ήταν σαφής: «Η Χαμάς δεν είναι απλώς στρατιωτική δομή ή οργάνωση στη Γάζα∙ είναι ιδέα». Πρακτικά, τι σημαίνει αυτό; Οι τρομοκράτες της Χαμάς και οι άλλες ένοπλες ομάδες ασπάζονται την ιδέα μιας ελεύθερης Παλαιστίνης από το Ισραήλ. «Κατοχή» εννοούν την ίδια την ύπαρξη του Ισραήλ εντός οποιωνδήποτε συνόρων γι’ αυτό και δεν συζητούν καμία από τις συμβιβαστικές ειρηνευτικές προσφορές που τους είχαν δοθεί στο παρελθόν. Αυτό που οραματίζονται, λοιπόν, είναι να εξοντώσουν τους Εβραίους, να εξαλείψουν το εβραϊκό κράτος.
Την ίδια ιδέα ασπάζεται το Ιράν, όλο και περισσότερο η Τουρκία, αλλά και μουσουλμάνοι σε όλο τον κόσμο, πολλοί εξ’ αυτών μάλιστα στη «δαιμονική» Δύση. Δεν είναι, όμως, μόνο οι Τούρκοι που ζουν στη Γερμανία και ψηφίζουν μαζικά Ερντογάν, ούτε οι ισλαμιστές που διαμαρτύρονται για να μπορούν ελεύθερα στην Ευρώπη να εφαρμόσουν τον ισλαμικό νόμο! Μήπως πολλοί στο δυτικό κόσμο δεν αντιμετωπίζουν την τζιχαντιστική οργάνωση και το κράτος του Ισραήλ, σαν δυνάμεις αυθαίρετες, επικίνδυνες και εξίσου απορριπτέες, σαν «δύο σκορπιούς στο ίδιο μπουκάλι»;
Ένα βιβλίο που αξίζει να θυμηθούμε, είναι το έργο του Άρθουρ Καίστλερ «Ο βούρκος της γης» (εκδ. «Χατζηνικολή», δυστυχώς, εξαντλημένο). Τον συγγραφέα γνωρίζουν πολλοί από «Το μηδέν και το άπειρο» (εκδ. «Πατάκη»), ένα λαμπρό έργο, που αναλύει τις δίκες της Μόσχας και ιδιαίτερα τις αναμφισβήτητα ψευδείς και εντούτοις ομολογίες των θυμάτων του σταλινισμού. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Νικήτα Χρουτσώφ στο 20ο συνέδριο επιβεβαίωσε τον Καίστλερ. Ο συγγραφέας λοιπόν βγάζει μέσα από τον «βούρκο» στο φως, τα συμπλέγματα της δημοκρατίας έναντι του ολοκληρωτισμού. Πρόκειται για βιβλίο που περιγράφει μερικές από τις πιο τραγικές ώρες της ευρωπαϊκής ιστορίας: την υποταγή της Γαλλίας στο ναζισμό.
Βλέπουμε ευφάνταστους σοσιαλδημοκράτες να πιστεύουν ότι δεν κινδυνεύουν, ότι «δεν μπορούν να συλληφθούν σοβαροί άνθρωποι∙ επιτέλους και η Γκεστάπο μια αστυνομία είναι!». Βλέπεις διανοούμενους να πιστεύουν ότι οι ναζί θα ικετεύσουν για τη συνεργασία τους, πως «όλα τα καθεστώτα υποχωρούν μπροστά στη μεγαλοφυία». Βλέπεις πολιτικούς να κρυφοπαραδέχονται ότι «ναι, όλοι έχουμε ανάγκη αυστηρής πειθαρχίας» κι ακόμα, «στο τέλος, οι Εβραίοι έχουν πράγματι κάτι διαβολικό…».
Βλέπεις όλους όσοι έχουν οποιαδήποτε αξία να πιστεύουν ότι θα γίνει σεβαστή. Κι ακόμη, βλέπεις εχθρούς του ολοκληρωτισμού, αντιχιτλερικούς αγωνιστές να πιστεύουν ότι η γαλλική δημοκρατία δεν θα τους παραδώσει στα Ες-Ες. Όλοι πίστευαν στο «ειδικά εμένα, όμως…». Φυσικά, τίποτε δεν έγινε «σεβαστό». Φυσικά, όλοι οδηγήθηκαν στα κρεματόρια, κατάπληκτοι. Εκείνο όμως που πρέπει να προσέξουμε είναι το μέγεθος της αυταπάτης.
Μήπως και σήμερα δεν έχει ο δυτικός κόσμος την ίδια στάση έναντι του ολοκληρωτισμού; Μιλώ για τον ισλαμοφασισμό που ενδύεται την παλαιστινιακή μαντήλα ως πράξη ελευθερίας. Μήπως δεν ακούγονται και πάλι φράσεις όπως «μα δεν μπορεί να βρίσκονται εντελώς στο λάθος…» ή «δεν είναι λογικό να τους αντιμετωπίζουμε σα νάναι εγκληματίες»;
Mια ακατανόητη εμμονή στο «δίκαιο» των Παλαιστινίων, παρά το γεγονός ότι οι «μαχητές» αρνούνται την κρατική υπόσταση στο Ισραήλ. Υπάρχουν Ευρωπαίοι που δείχνουν την εύνοιά τους προς τους Αραβοπαλαιστίνιους, αλλά δεν δείχνουν κανένα ψίχουλο εύνοιας προς τους Κούρδους και τους αφήνουν στο έλεος των δολοφόνων τους. Υπάρχουν Ευρωπαίοι που απαιτούν από του Ισραηλινούς να «τα βρούνε» επιτέλους με τζιχαντιστές.
Αν υποθέσουμε ότι σταματήσει η επιχείρηση του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα και επιστραφούν οι όμηροι, τι πρόκειται να συμβεί; Θα σταματήσει η Χαμάς τις επιχειρήσεις της; Τι δεν καταλαβαίνουν οι δυτικές κοινωνίες; Ότι αυτό που δίνει την επιθετικότητα στη Χαμάς δεν είναι η ανάγκη ενός σύγχρονου κράτους, αλλά ένα αφιονισμένο μίσος που παράγεται από λόγους θρησκευτικούς. Αυτό το μίσος δεν παλεύεται με παροχές.
Όταν ο Καίστλερ και μερικοί άλλοι προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο ότι στη Γερμανία υπήρχαν στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ότι υπήρχαν Άουσβιτς και Νταχάου, αντιμετωπίζονταν σαν όργανα των Εβραίων. Αρκετοί «δημοκράτες» βεβαίωναν πως είχαν πάει στη Γερμανία ταξίδι και δεν είχαν δει τίποτε. Πράγματι δεν είχαν δει. Ούτε και σήμερα βλέπουν.
Πηγή κεντρικής φωτ.: ScreenGrab/ YouTube / Pablo Hasel
