Η πόρτα του Ιστορικού Αρχείου - Μουσείου Ύδρας ανοίγει και, ξαφνικά, βρισκόμαστε σε μιαν άλλη εποχή. Στη σιγή ενός παλιού αρχοντικού, το φως διαχέεται μέσα από τις σκαλιστές επιφάνειες των επίπλων, τους ζωγραφικούς πίνακες που αποτυπώνουν έναν κόσμο μακρινό, αλλά όχι ξεχασμένο.
Η νέα έκθεση του Μουσείου προς τιμήν των μεγάλων ευεργετών του ΙΑΜΥ Διονυσίου και Ίνγκριντ Κουντουριώτη – τελευταίων απόγονων του Υδραίου Λάζαρου Κουντουριώτη, που διετέλεσε δήμαρχος στο νησί – δεν είναι απλώς μια παρουσίαση ιστορικών αντικειμένων· είναι μια ανασύσταση, μια ζωντανή αφήγηση της καθημερινότητας και της αίσθησης πολυτέλειας που χαρακτήριζε τα μεγάλα αστικά σπίτια στα νησιά του 19ου αιώνα. Τα δωμάτια ξαναβρίσκουν τη μορφή τους, όπως θα μπορούσαν να ήταν τότε: το μπουντουάρ με τον καθρέφτη και τις κομψές καρέκλες, το γραφείο από σκούρο ξύλο με τις μνήμες ανθρώπων που έγραψαν πάνω του, το σκρίνιο με τα περίτεχνα διακοσμητικά αντικείμενα. Κάθε λεπτομέρεια αποπνέει την αίσθηση μιας αριστοκρατικής, αλλά οικείας ζωής.
Τα πολύτιμα κειμήλια, που μέχρι πρότινος φυλάσσονταν στην οικία των Κουντουριώτηδων στη Ζάκυνθο, επιστρέφουν στο γενέθλιο νησί της οικογένειας, χαρίζοντας στο μουσείο την ατμόσφαιρα μιας κατοικίας που συνεχίζει να αναπνέει ιστορία. Στους τοίχους, πίνακες του 18ου και 19ου αιώνα – «Ρωμαϊκή Ευσπλαχνία», «Αθωότητα», «Αγία Οικογένεια» – συνομιλούν με την αυστηρή αυτοπροσωπογραφία του Anton Raphael Mengs. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, κηροπήγια, ρολόγια, λεπτεπίλεπτα διακοσμητικά, επαναφέρουν τις εικόνες μιας άλλης εποχής.
Πηγή φωτ.: Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας
Και εκεί, ανάμεσα στις αναμνήσεις και τα σπάνια τεκμήρια, ένας αργαλειός. Στήνεται ξανά, όπως τότε, στη θέση του, έτοιμος να αφηγηθεί τις ακούραστες κινήσεις των χεριών που ύφαιναν την καθημερινότητα. Μαζί του, επιστολές από το Αρχείο Κουντουριωτών, ντοκουμέντα που φέρουν τη γραφή ανθρώπων που σημάδεψαν την Ιστορία: ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Ιωάννης Ορλάνδος.
Πηγή φωτ.: Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας
Η έκθεση δεν τιμά μόνο την οικογένεια Κουντουριώτη, αλλά και μιαν ολόκληρη εποχή, την αισθητική και την κουλτούρα της. Είναι ένας φόρος τιμής στους τελευταίους δωρητές, τον Διονύσιο και την Ίνγκριντ Κουντουριώτη, που φρόντισαν να επιστρέψουν τα κειμήλια στο φυσικό τους περιβάλλον, χαρίζοντας στο μουσείο της Ύδρας μια μόνιμη πολιτιστική κληρονομιά. Τίμησαν έτσι με τον καλύτερο τρόπο το όνομα του παππού Λάζαρου, που αύξησε κατά πολύ την περιουσία που κληρονόμησε από το εμπόριο και αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της στους σκοπούς της Επανάστασης.
Πηγή φωτ.: Ιστορικό Αρχείο - Μουσείο Ύδρας
Μέχρι το τέλος Μαΐου 2025, η έκθεση θα παραμένει ανοιχτή (καθημερινά 09:00 έως 16:00), προσκαλώντας τους επισκέπτες να χαθούν, έστω και για λίγο, σε ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα, όπου η μνήμη συνομιλεί με την τέχνη, και η Ιστορία με το παρόν.
