Έχουμε χαρεί περίφημες παραστάσεις, πολυδάπανες παραγωγές και κοσμαγάπητους θιάσους από κάθε γωνιά της γης. Στο ξεκίνημα της χρονιάς, το Christmas Theater μεταμορφώνεται σε εικαστική σκηνή, ανοίγοντας τις πύλες του σε ένα από τα μεγάλα ονόματα της εγχώριας καλλιτεχνικής κοινότητας. Ο Γιώργος Σταθόπουλος με αναρίθμητες εκθέσεις στη διαδρομή του, «πρωταγωνιστεί» τη φορά αυτή στον χώρο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων Γαλατσίου.
«101 / 1970 – 2022» ονομάζεται το μεγάλο εικαστικό αφιέρωμα που επίσημα ξεκινά από αύριο και στόχο έχει να φέρει το έργο του Σταθόπουλου σε ένα μεγαλύτερο κοινό (όχι στενά φιλότεχνο). Αν με το φουαγιέ (λέξη γαλλική που σημαίνει τζάκι) δηλώνουμε τον προθάλαμο της κύριας θεατρικής παράστασης, τότε το γεγονός συνιστά ένα γερό μπάσιμο στην τέχνη του ζωγράφου.
Από το φουαγιέ του Christmas Theater
Προερχόμενα από τη συλλογή του ίδιου του δημιουργού, περισσότερα από 100 πρωτότυπα έργα συγκεντρώνονται στην έκθεση, διατρέχοντας το σύνολο μιας γόνιμης πορείας: από τους αφηρημένους ορίζοντες πολυκατοικιών τη δεκαετία του 1970, στους δίδυμους Πύργους και τα εντυπωσιακά κτίσματα της Νέας Υόρκης το 1980 ως τις κλειστές κατακόρυφες πολιτείες της «καραντίνας» που έζησε πρόσφατα ο κόσμος.
Tο απλόχωρο φουαγιέ του θεάτρου (χωρητικότητας περίπου 400 τ.μ.) έχει μετατραπεί σε έναν χορταστικό εκθεσιακό χώρο με τα οικεία σύμβολα και το φλογερό χρώμα του Σταθόπουλου. Εκεί, μπορεί κανείς να χαρεί τα νεανικά πρόσωπα, να ταξιδέψει με τις ποδηλάτισσες, να μεταφερθεί στις ουράνιες πόλεις του ζωγράφου.
Γιώργος Σταθόπουλος, «Όνειρο» (1976)
Ο πιο υποψιασμένος στα εικαστικά μας πράγματα καλό είναι να αφιερώσει χρόνο και να σταθεί στα σχέδια από το ξεκίνημα του Σταθόπουλου όπου μπορεί να διαπιστώσει τη σταθερή διέπουσα που διατρέχει τη ζωγραφική του. Είναι κι αυτά έργα με αυτόνομη εικαστική αξία, δεν πρόκειται δηλαδή για σπουδές, αλλά για μικρά σε διάσταση διαμάντια.
Το προσφιλές στον ζωγράφο σκηνικό της πόλης εμφανίζεται αρκετά πίσω στη διαδρομή του. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 σχημάτιζε σπίτια ως μορφές, λες και προσπαθούσε να ανασύρει από τα ριζώματα της πόλης την ανθρώπινη διάσταση∙ να δώσει πρόσωπο στο απρόσωπο αστικό τοπίο. Στην πόλη μοιάζει ν’ αποζητά ένα νήμα που ξετυλίγει την Ιστορία, αποκαλύπτει τη συνέχειά της.
Γιώργος Σταθόπουλος, «Νέα Υόρκη (1985)
Ένα πολεμικό αεροσκάφος προβάλλει απειλητικό, προδίδοντας το γύρισμα της εποχής και τους κινδύνους που ελλοχεύει. Κι εκεί, όμως, ο έρωτας κυριαρχεί, όχι με διάθεση ηδονοβλεπτική αλλά συν-κρατεί. Το ζευγάρι πρωταγωνιστεί στο κέντρο κι αποκτά διάσταση ως το «θέμα» της πόλης, ως μια ουσία συγκολλητική που αρμοδένει τα κτίσματα. Ο έρωτας είναι το νήμα στον χρόνο που υπερβαίνει την καθημερινότητα κι ανυψώνει την πόλη πέρα από τον αισθητό κόσμο, σε μια ου-τοπία.
Ανάμεσα στις 101 συνθέσεις ξεχωρίζει και η «Κοπέλα της Μαριούπολης». Βλέποντας το έργο ο νους πήγε στον Ροστροπόβιτς, τον κορυφαίο τσελίστα και αληθινά μεγάλο Ευρωπαίο. Τον Νοέμβριο του 1989 ο γεννημένος στη Ρωσία «Σλάβα» βρισκόταν στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, όταν είδε σκηνές από το Βερολίνο, νεαρούς οπλισμένους με κασμάδες να επιτίθενται με μένος στο τσιμέντο μπροστά στο «τείχος της ντροπής». Ένιωσε την ιστορικότητα της στιγμής και πήρε αμέσως το αεροπλάνο για να σταθεί μπροστά στα ερείπια και να παίξει μια Σαραμπάντα του Μπαχ. Η πράξη του ήταν μια ιδιωτική στιγμή, σαν «προσευχή», που όμως έχτισε την αντιολοκληρωτική μας συνείδηση. Έτσι λειτουργεί και το έργο του Σταθόπουλου.
Το έργο του Γιώργου Σταθόπουλου για τον πόλεμο στην Ουκρανία (2022)
Η τέχνη κατασκευάζεται και με υλικά της εποχής, ποτίζεται από το πνεύμα του καιρού της και έτσι μας βοηθά στην κατανόησή της. Ο ζωγράφος που ντύνει το νεαρό κορίτσι με τα χρώματα της Ουκρανίας, νιώθει την ιστορικότητα των στιγμών, τι σημαίνει η εισβολή του Πούτιν που κατακαίει μια πόλη ιστορική, αλλά δεν μπορεί να γκρεμίσει το φρόνημά της. Η μουσική από το βιολί της κοπέλας ηχεί πιο δυνατά από την αντάρα της καταστροφής.
Είναι κι αυτό μια προσευχή, που με τη δύναμη της τέχνης μοιράζεται, όχι μόνο σε μας τους Έλληνες που έχουμε δεσμούς με τη Μαριούπολη, αλλά σε κάθε Ευρωπαίο. Μαζί της, οι κοπέλες, οι νέοι, τα πουλιά και τα όνειρα στους πίνακες του Σταθόπουλου δημιουργούν μια ολοζώντανη παράσταση που εξακολουθεί να παίζεται για περισσότερο από μισό αιώνα στο ατελιέ της Γούβας.
Γιώργος Σταθόπουλος © Γιώργος Τουρκοβασίλης
Ο Γιώργος Σταθόπουλος γεννήθηκε στις 16 Απριλίου το 1944 στην Καλλιθέα Αγρινίου. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κι έχει βάλει την υπογραφή του σε μεταξοτυπίες, εξώφυλλα δίσκων, καλλιτεχνικές αφίσες, βιβλία, σκηνικά θεάτρου, χρηστικά αντικείμενα. Επίσης, έχει χαράξει περισσότερα από 300 έργα σε χαλκό και λινόλαιο.
Την έκθεση επιμελήθηκε ο Ορέστης Σταθόπουλος με τον ζωγράφο. Εγκαίνια: 20 Ιανουαρίου, 19:00.
Christmas Theater: Λεωφ. Βεΐκου 137, Γαλάτσι. Ώρες λειτουργίας Δευτέρα - Παρασκευή 14:00 - 20:00, Σάββατο - Κυριακή :10:00-16:00
* Κεντρική φωτογραφία: Γιώργος Σταθόπουλος, «Κεφάλι με φεγγάρι (2000)
