Ξεχωριστή μορφή της αρχιτεκτονικής, αφοσιωμένος και με όραμα, ο Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας,«έφυγε» από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 98 ετών. «Ερωτεύτηκε» την αρχιτεκτονική παρατηρώντας το Ερέχθειο, κάνοντας την πρώτη σοβαρή μελέτη για αυτόν, που θεωρείται πρότυπη.
Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο Facebook το αρχιτεκτονικό γραφείο 4k Architects. Σύμφωνα με την ανάρτηση, ο αποθανών την Τετάρτη θα αποτεφρωθεί στο Κέντρο Αποτέφρωσης της Ριτσώνας. Παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνων να γίνουν δωρεές στους Γιατρούς χωρίς σύνορα.
Ο Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας
Στην Αθήνα γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1924 ο Κωνσταντίνος Δεκαβάλλας. Είχε καταγωγή από τη Σίκινο και στράφηκε στην αρχιτεκτονική λόγω ενός θείου του, του αρχιτέκτονα και αρχαιολόγου Γκόρχαμ Φίλιπς Στίβενς.
Μετά τις σπουδές και τα μεταπτυχιακά του σε Αθήνα, Λονδίνο και Νέα Υόρκη συμμετείχε στον σχεδιασμό του τουριστικού συγκροτήματος του Αστέρα Γλυφάδας, το οποίο αποπερατώθηκε το 1954, και στην κατασκευή του ξενοδοχείου Ναυσικά του Αστέρα Βουλιαγμένης.
Το 1980 εκλέχθηκε καθηγητής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, όπου δίδαξε μέχρι το 1993 και αυτό που έλεγε στους νέους φοιτητές ήταν ότι «η μάθηση είναι θέμα βούλησης, όχι δασκάλου», όπως είχε τονίσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Το έργο του
Η ένταξη του κτιρίου στο φυσικό περιβάλλον και η βιοκλιματική αρχιτεκτονική, ο σεβασμός στο δομημένο περιβάλλον, η οργανική ενσωμάτωση των εικαστικών τεχνών στο κτίριο είναι οι αρχές στις οποίες βασίζεται το έργο του Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα, το οποίο περιλαμβάνει μελέτες από τη μεγάλη κλίμακα της αρχιτεκτονικής μέχρι και τη μικρότερη.
Έχοντας μαθητεύσει κοντά σε σημαντικές προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Κανδύλης, τα έργα του χαρακτηρίζονται από απλές και λιτές γραμμές στα οποία υλοποιείται με το καλύτερο δυνατό τρόπο η ελεύθερη κάτοψη και η αλληλουχία μεταξύ ανοικτών και υπαίθριων χώρων.
Αναζήτησε αρχιτεκτονικές μορφές που επιλύουν προβλήματα φυσικού αερισμού και φωτισμού. Έτσι, σχεδίασε κλιματαριές, σκιερές αυλές και μεγάλα ανοίγματα, πάντα προφυλαγμένα, που επιτρέπουν στον ήλιο και τον άνεμο να διαπερνούν το κτίριο και να το ανανεώνουν ανάλογα με την εποχή του έτους.
