Σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες θα προβληθούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2024 (20:00), με ελεύθερη είσοδο, οι τρεις πρώτες ταινίες που είχε σκηνοθετήσει η Φρίντα Λιάππα. Ο λόγος για τις «Μετά σαράντα μέρες» (1972), «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις» (1977) και «Απεταξάμην» (1980), τις οποίες η Ταινιοθήκη και ο σκηνοθέτης Κυριάκος Αγγελάκος, παρουσιάζουν με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από το θάνατο της σημαντικής δημιουργού.
Θα προλογίσει ο σκηνοθέτης, συνεργάτης και σύντροφος της Φρίντας Λιάππα, Κυριάκος Αγγελάκος, η πρόεδρος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, Μαρία Κομνηνού, και η συντονίστρια του Εργαστηρίου Αποκατάστασης Ταινιών της ΤτΕ, Ηλέκτρα Βενάκη. Θα παρευρεθεί η πρωταγωνίστρια της ταινίας «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις», Νένα Μεντή.
Η Νένα Μεντή στην ταινία «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις». Πηγή φωτ.: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Όπως αναφέρει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, οι ταινίες «Μετά 40 μέρες» και «Απεταξάμην» θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στην Αθήνα, ψηφιακά αποκατεστημένες από την ομάδα του νέου Εργαστηρίου Αποκατάστασης Ταινιών της ΤτΕ, στην Αθήνα (AN MAR Film). Η αποκατάσταση των τριών ταινιών πραγματοποιήθηκε με δωρεά της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού και σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Όσο για την ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια της ταινίας «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις», παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος τον Δεκέμβριο του 2023, στο πλαίσιο του προγράμματος A Season of Classic Films -μια πρωτοβουλία της ACE (Association des Cinémathèques Européennes) με την υποστήριξη του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη MEDIA (Creative Europe MEDIA).
Οι άλλες δύο ταινίες πρωτοπαρουσιάστηκαν τον Σεπτέμβριο στο 47ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Οι ταινίες
Η πρώτη ταινία με την οποία η Φρίντα Λιάππα, 24 χρονιών τότε, πρωτοεμφανίζεται στο ελληνικό σινεμά ήταν η ταινία «Μετά σαράντα μέρες» το 1972. Η ιστορία της ταινίας περιστρέφεται γύρω από έναν φαντάρο (Νίκος Κατσαρός) ο οποίος περιπλανιέται στους δρόμους της Αθήνας με την πρώτη άδεια της θητείας του.
Με τα λόγια του Κυριάκου Αγγελάκου: «Είμαστε στη Χούντα, η Φρίντα έχει ήδη συλληφθεί και έχει φυλακισθεί. Αφού απελευθερώθηκε, ζει στην Αθήνα, έχουν κατασχέσει το διαβατήριο της και η πρώτη της επαφή με το σινεμά είναι ως σκριπτ στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη ''Το προξενιό της Άννας''. Το 1972 αποφασίζει να κάνει αυτήν την ταινία σε παραγωγή του περιοδικού ''Σύγχρονος Κινηματογράφος'', με διευθυντή τότε τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Αυτό που με συγκινεί πάντοτε σε αυτό το φιλμ είναι η αίσθηση μιας κρυφής κάμερας, η αίσθηση μιας κάμερας διωκόμενης, η αίσθηση μιας κάμερας σε παρανομία, όταν τραβάει τα μεικτά κλιμάκια των ΕΣΑτζήδων. Η Φρίντα γυρνάει αυτήν την ταινία έξω από τις γκρεμισμένες φυλακές Αβέρωφ, όπου δύο χρόνια πριν ήταν μέσα, φυλακισμένη, και κοίταζε προς τα έξω».
Από την ταινία «Μετά σαράντα μέρες». Πηγή φωτ.: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Κατόπιν, η Φρίντα Λιάππα σπούδασε κινηματογράφο στο Λονδίνο και επέστρεψε στη χώρα μετά τη Μεταπολίτευση. Το 1976 αποφασίζει να κάνει μια δεύτερη ταινία, τη μεσαίου μήκους «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις», μια ερωτική ιστορία στην Αθήνα της Μεταπολίτευσης, ανάμεσα σε μια αριστερή δημοσιογράφο (Νένα Μεντή) και έναν ηθοποιό (Δημήτρης Πουλικάκος) που έχει εγκαταλείψει το θέατρο. Στην ταινία, η οποία απέσπασε το Β’ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης καθώς και το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), η Λιάππα σκιαγραφεί με αιχμηρό τρόπο μια συγκεκριμένη γενιά και μια συγκεκριμένη εποχή, αυτή της μεταπολίτευσης, παραδίδοντας μας μια ταινία με ευδιάκριτο το προσωπικό ύφος της.
Από την ταινία «Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις». Πηγή φωτ.: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Αργότερα, το 1980, καταθέτει στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου το σενάριο για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινίας της («Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί») και περιμένοντας τη χρηματοδότηση, αποφασίζει να κάνει το «Απεταξάμην», ως μια άσκηση ύφους, μια ταινία με αρκετά βιογραφικά στοιχεία. Αφορά ένα κορίτσι που έχει έρθει από την επαρχία, ζει με τους θείους της και προετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, διαβάζοντας ιστορία. Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί η Μαριτίνα Πάσσαρη, περιγράφεται ως «μια σύντομη ιστορία τρόμου. Ένα κινηματογραφικό πέρασμα από το ρεαλιστικό στο φανταστικό, μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού».
Από την ταινία «Απεταξάμην». Πηγή φωτ.: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Η έγχρωμη ταινία, τελευταία μικρού μήκους της Φρίντας Λιάππα, απέσπασε το Β’ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το βραβείο της ΠΕΚΚ, το βραβείο καλύτερης ταινίας και το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Δράμας.
Η αφίσα της εκδήλωσης
Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, 104 35, Κεραμεικός, Αθήνα
Κεντρική φωτ.: Η Φρίντα Λιάππα. Πηγή φωτ.: Ταινιοθήκη της Ελλάδος
