Η αίθουσα τέχνης «έκφραση-γιάννα γραμματοπούλου» εγκαινίασε εχθές Πέμπτη 7 Απριλίου ατομική έκθεση της Ερατώς Χατζησάββα με τίτλο «Επένθεση Μνήμης» σε επιμέλεια Λήδας Καζαντζάκη.
H Ερατώ Χατζησάββα μιλάει για τη δουλειά της.
Η μνήμη όταν την αγγίζεις πονεί, λέει ο Γιώργος Σεφέρης. Η μνήμη ως προσωπικός και συλλογικός αναστοχασμός αποτελεί κυρίαρχο άξονα της δουλειάς μου. Οι εμπειρίες, ατομικές και συλλογικές, οδηγούν σε μια βιωματική εικαστική πρόσληψη και ανασύνθεση. Η ιστορία ως σχολικό μάθημα το καλοκαίρι του '74, οι διαδρομές της προσφυγιάς, οι εμπειρίες του πολέμου, η απώλεια αγαπημένων προσώπων, η στέρηση της πατρίδας, οι εμφύλιες συγκρούσεις, επανατοποθετούνται, ανατρέπονται και αναδομούνται συνειρμικά και επικαιροποιούνται. Η οδύνη των γεγονότων καταγράφεται μέσα από πύρινες φλόγες που αποτελούν το συνεκτικό κρίκο σ 'αυτόν τον κύκλο της δουλειάς μου, που παρουσιάζεται στη γκαλερί εκφραση- γιαννα γραμματοπουλου, με τίτλο «Επένθεση Μνήμης». Πρόκειται για 9 από 32 έργα ενός κύκλου «καταγγελίας», δουλεμένα τα τελευταία χρόνια στα οποία συνειφέρονται, ο ιδιωτικός χώρος της προσωπικής δοκιμασίας με το δημόσιο χώρο της συλλογικής μνήμης.
Το νοηματικό υπόστρωμα αποτελεί το εφαλτήριο για εικαστική έκφραση. Τα σχήματα και οι μορφές αποτελούν αναγωγή και συμβολισμό στην πρόσληψη της ιστορίας. Η Σταύρωση σε μια εξπρεσιονιστική αποτύπωση, οδηγεί σε πολύπλευρους συμβολισμούς ή εννοιολογικές προσλήψεις της ατομικής δοκιμασίας ή των συλλογικών οδυνηρών εμπειριών. Η δουλειά μου είναι μια συνεχής αναζήτηση, ένας συνεχής εικαστικός προβληματισμός που δεν περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη γραμμή και αποτύπωση. Με ενδιαφέρει το τελικό νόημα, το μήνυμα του έργου και η επικοινωνία του με το θεατή, με το κοινό. Το συναίσθημα αυτής της επαφής.
Η Ιστορία της Τέχνης είναι μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης και μαθητείας. Από την αρχαία τέχνη, μέχρι την Αναγέννηση και τα νεώτερα ρεύματα και κινήματα, όλα, η ιστορική συνέχεια αλλά και η σύγχρονη πρόσληψη και ενόραση αποτελούν μια διαρκή πηγή προβληματισμού, έμπνευσης και αναστοχασμού. Τα τελευταία χρόνια με απασχολεί η ιδέα του ωραίου, της ομορφιάς, όπως προβλήθηκε με πρότυπο την Αφροδίτη ιδιαίτερα μετά την Αναγέννηση. Είναι ένας νέος κύκλος δουλειάς, μια αναστοχαστική, χειρονομιακή γραφή και αποτύπωση, με αφετηρία γνωστά έργα μεγάλων δημιουργών, όπως του Μποτιτσέλι, του Ραφαήλ, του Ρούμπενς, του Τισιανού και άλλων. Είναι μια σύγχρονη αναστοχαστική πρόσληψη ενός κλασικού έργου, με σεβασμό στο πρωτότυπο. Το πρώτο έργο, μια αναφορά στον Μποτιτσέλι, παρουσιάστηκε σε μια ομαδική έκθεση πριν πέντε περίπου χρόνια. Μια συνέχειά του παρουσιάστηκε πέρυσι στο Βερολίνο, ενώ ένα πιο ολοκληρωμένο, σύνθετο έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε ατομική μου έκθεση.
Το προσωπικό βίωμα αποτυπώνεται πάντα στο έργο ενός καλλιτέχνη είτε άμεσα είτε έμμεσα, άλλοτε πιο έντονα και άλλοτε πιο υπαινικτικά. Είναι επιδράσεις συχνά διακριτές ή αδιόρατες που αποτυπώνονται στη σύνθεση, το χρώμα, τις μορφές. Είναι το συναίσθημα που αποπνέει το έργο, το μήνυμα, η προσωπική γραφή κάθε καλλιτέχνη.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως 8 Μαΐου 2016.
