Θα ερμηνεύαμε την επιλογή καλλιτεχνών να ασχοληθούν μέσω της τέχνης τους με τον άνθρωπο, μεταξύ άλλων, ως μία υπόδειξή τους προς τους υπολοίπους ανθρώπους να αναρωτηθούν για την πορεία τους και να επικεντρωθούν στον ψυχικό τους κόσμο. Πόσω μάλλον όταν η εκάστοτε δουλειά εστιάζει στα πρόσωπα, στα οποία «ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος» (Οδ. Ελύτης) αφήνει περισσότερο τα σημάδια του κάνοντάς μας να αναλογιστούμε όσα έχουν παρέλθει – τα σημάδια του γήρατος σαν μικρές χαραματιές αντίστοιχες των μονοπατιών που έχει διαβεί ο άνθρωπος, η σπίθα στα μάτια που σταδιακά χάνει κάτι από τη λάμψη της, η κλίση του προσώπου προς τα κάτω ως προάγγελος της τελικής «πτώσης» του και του ενταφιασμού του σώματός του.
Ενδιαφέρον έχει όταν τα κάθε φορά πρόσωπα αποδίδονται με διαφορετικά μέσα και τεχνικές, ειδεμή με τη χρήση κάποιου είδους τεχνολογίας. Όπως στην περίπτωση της μεικτής ψηφιακής ζωγραφικής, με την οποία αποδόθηκαν τα έργα του Κύπριου καλλιτέχνη Σέργη Α. Χατζηαδάμου· τα έργα παρουσιάζονται (έως 7 Οκτωβρίου) στο Σπίτι της Κύπρου (Ξενοφώντος 2α, Αθήνα), στο πλαίσιο της ατομικής του έκθεσης «Μεταμόρφωσις 2». Θα ερμηνεύαμε τον τίτλο ως την τρόπον τινά «μεταμόρφωση» του προσώπου κατόπιν δυσχερειών αλλά και όταν αυτό (σ.σ. το πρόσωπο) σχεδιάζεται διαφορετικά από την πιστή του αναπαράσταση. Εν προκειμένω, το καθένα δείχνει να συντίθεται από πολλαπλά μικρά σπαράγματα χρώματος σε μικρά στρογγυλά ή ωοειδή σχήματα, σαν με αυτόν τον τρόπο να αποδίδεται η θρυμματισμένη τους ψυχή. Ενίοτε μοιάζουν με ψηφιδωτά, στην ψηφιακή τους μορφή, ενώ η στάση του προσώπου και του κορμού του σώματος παραπέμπει στις παλιές φωτογραφίες.
Έργο του Σέργη Α. Χατζηαδάμου. Πηγή: Σπίτι της Κύπρου / https://spititiskyprou.gr
Τα έργα τα οποία εισάγουν το κοινό στην έκθεση είναι το τρίπτυχο «Παφίων Ψυχές», που βραβεύτηκε στην Μπιενάλε της Λάρνακας το 2018 και μας παραπέμπει στο δράμα των Κυπρίων, καθώς και δύο άλλα έργα που τεκμηριώνουν το αρχείο και εξηγούν, οπτικά, τη χρήση του αρχικού υλικού από τον Χατζηαδάμο. Το αρχικό αυτό υλικό προέρχεται από παλιές και ιστορικής σημασίας, αλλά φθαρμένες και κατεστραμμένες από την υγρασία και την πολυκαιρία, γυάλινες αρνητικές φωτογραφικές πλάκες, που χρησιμοποιούσε ο Κύπριος φωτογράφος Σπύρος Χαρίτου.
Από τεχνικής πλευράς, ο Χατζηαδάμος «περιορίζει, και σε μία περίπτωση αφαιρεί εντελώς, τις κατεστραμμένες από την υγρασία υφές στην περιφέρεια των φωτογραφικών αρνητικών, επικεντρώνοντας αποκλειστικά σε εικαστικά στοιχεία που τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο εντελώς τυχαία» αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, στο σημείωμά του, ο επιμελητής της έκθεσης και καθηγητής στην Ακαδημία Τεχνών και Σχεδίου Μπεζαλέλ (Ιερουσαλήμ), Maurice Kahn.
