Ο Ανδρέας Λοβέρδος αιφνιδίασε το ΠΑΣΟΚ. Έφυγε έχοντας, με την επιμονή του, επαναφέρει τον ιστορικό τίτλο δίπλα στο ΚΙΝΑΛ. Η επιστολή με την οποία ανακοίνωσε την αποχώρηση του έπεσε σαν κεραυνός από το πουθενά. Η ηγεσία του κόμματος δεν έκρυψε ότι πιάστηκε εξαπίνης, ας σημειωθεί. Ο Λοβέρδος είπε ότι παρέδωσε χέρι με χέρι στο γραφείο του προέδρου μια άκρως εμπιστευτική επιστολή στην οποία παρατίθενται οι πολιτικοί λόγοι που τον οδήγησαν στην απόφαση του. Το ΠΑΣΟΚ θα κρίνει, εάν με τις εσωτερικές του διεργασίες, θα εξετάσει τον βαθμό επάρκειας του μηχανισμού του στην αντιληπτικότητα. Εντυπωσιακό, εάν ουδέποτε εμφανίστηκαν πρόδρομα φαινόμενα πριν διαρραγεί η σχέση με τον πρώην υπουργό.
Ο Α. Λοβέρδος απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής ΠΑΣΟΚ στις 21/5. Τον προσπέρασε η συνυποψήφια του στον βόρειο τομέα Αθηνών Μ. Αποστολάκη. Επιλέγοντας τελικά οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του τον Μητσοτάκη, όπως εκτιμάται, στέρησαν από τον Λοβέρδο την είσοδο του στο Κοινοβούλιο. Βουλευτής από το 2000, επι Προεδρίας Σημίτη, νομικός και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου πολιτεύτηκε αφήνοντας πάντα διακριτό στίγμα. Δεν φοβήθηκε να πάρει αποφάσεις από τις θέσεις ευθύνης που του ανατέθηκαν.
Η πρόσφατη περίοδος μάλλον δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ευτυχέστερη για τον ίδιο. Προηγήθηκε η αποτυχία του να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές. Η υποψηφιότητα, της τελευταίας στιγμής, του Γιώργου Παπανδρέου θεωρήθηκε ότι ήταν το εμπόδιο που του έκοψε τον δρόμο. Αναγνώρισε ως νικητή τον πρόεδρο Ν. Ανδρουλάκη, τον οποίο δεν αμφισβήτησε. Όμως, δεν στοιχίστηκε και πίσω από τις επιλογές της νέας ηγεσίας. Κυρίως για τη προεκλογική θέση «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας».
Ο κομματικός ανταγωνισμός συνήθως αδυσώπητος, εξελίσσεται ενίοτε σε πόλεμο. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες κάποιοι κατάφεραν να του προσάψουν τον χαρακτηρισμό του «Δεξιού». Η κατηγορία πήγαζε από την πλευρά όσων τον αντιμετώπιζαν με εχθρότητα για την ενεργή του δράση στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ο Λοβέρδος δεν χαρίστηκε ποτέ στις αντιδημοκρατικές ενέργειες της Κουμουνδούρου και στους τραμπουκισμούς που οργάνωναν εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων προκειμένου να διχάσουν την κοινωνία. Στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα που καλλιέργησε συνειδητά ο Α. Τσίπρας, μεταξύ εκείνων που αντιστάθηκαν ήταν στην πρώτη γραμμή και ο Λοβέρδος.
Στοχοποιημένος από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έλαβε το «δώρο» του. Το όνομα του συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της σκευωρίας Novartis. Κατηγορήθηκε από το σύστημα Τσίπρα-Παπαγγελόπουλου και μετά από μια σκληρή περιπέτεια για τον ίδιο ήρθε η απαλλαγή του με την ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
Ο Λοβέρδος ως υπουργός Εργασίας και στη συνέχεια Υγείας στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου νομοθέτησε θαρραλέα μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονταν στο πρώτο μνημόνιο. Συνέχισε ως υπ. Παιδείας στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με την ίδια αποφασιστικότητα. Μελανό σημείο στην υπουργική του θητεία θεωρήθηκε η απόφαση να δοθούν προς δημοσίευση φωτογραφίες οροθετικών ιερόδουλων που είχαν συλληφθεί με την κατηγορία ότι έρχονταν σε σεξουαλική επαφή με πελάτες χωρίς προφυλάξεις, γνωρίζοντας ότι φέρουν τον ιό HIV. Η δημοσίευση των φωτογραφιών για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Πολίτη. Ο Λοβέρδος υποστήριξε πως η αρμοδιότητα για τη δημοσίευση των φωτογραφιών ανήκε στην Εισαγγελική Αρχή, η οποία έδωσε και την εντολή.
Με έκφραση στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ο Λοβέρδος διακρίνεται για τις πολιτικές του ανησυχίες και τις κατά καιρούς ταραγμένες σχέσεις με το κόμμα του που πιθανότατα δεν τον χωράει. Εκφράζει πολίτες που δεν τοποθετούνται με τη Ν. Δημοκρατία, αλλά που συναντώνται μαζί της σε θέσεις συντηρητικές για κάποιους άλλους αριστερούς. Έτσι δεν απέφυγε τον χαρακτηρισμό περί «Δεξιού». Οι προσδιορισμοί, άνευ σημασίας σήμερα, αποτελούν όμως κάποιο βοήθημα για πολίτες μιας ηλικίας όταν θέλουν να προσδιορίσουν οι ίδιοι με ασφάλεια τις πολιτικές επιλογές τους.
Ένα τέτοιο περιβάλλον αδικεί καταφανώς τον Ανδρέα Λοβέρδο, με τις προοδευτικές αστικές αντιλήψεις. Η Κοινοβουλευτική του απουσία θα ήταν καλύτερα να είχε αποφευχθεί, είναι όμως απόφαση των πολιτών. Δεν γνωρίζουμε ακόμη τις μελλοντικές του προθέσεις στην πολιτική. Το σημείωμα δεν αποτελεί προσπάθεια αξιολόγησης του πολιτικού του έργου.
Σημειώνει ωστόσο πως η πολιτική χρειάζεται σήμερα πολιτικούς όπως ο Λοβέρδος. Με το θάρρος της γνώμης και την τόλμη στις αποφάσεις και στις πράξεις τους.
