Ο υβριδικός πόλεμος της Χαμάς που διείσδυσε μέσα στο Ισραήλ χρησιμοποιώντας ένα μοναδικό μείγμα εξελιγμένων αλλά και πρωτόγονων όπλων έχει ως πρώτο στόχο να ισοπεδώσει την ψυχή ενός λαού με πρωτόγνωρη για τον Δυτικό πολιτισμό βαναυσότητα κατά παιδιών και γυναικών.
Δεν πολεμούν δυο στρατοί σε μια εμπόλεμη ζώνη, αλλά τρομοκράτες Άραβες εισβολείς που σκορπούν θάνατο κυρίως εναντίον των αμάχων μέσα σε κατοικημένες περιοχές. Διαπιστώνεται άλλωστε από το μικρότερο αριθμό θυμάτων μεταξύ στρατιωτών και αστυνομικών του Ισραήλ.
Αντιθέτως, εκατοντάδες νεκροί είναι οι άοπλοι πολίτες. Και ανάμεσα τους, κυρίως, οι ανυπεράσπιστες γυναίκες. Γιαγιάδες, μανάδες, κόρες και παιδιά που δολοφονούνται παραδειγματικά! Νεκρές γυναίκες διαπομπεύονται, τραυματίες διασύρονται, γυναίκες αιμορραγούσες βιντεοσκοπούνται και φωτογραφίζονται ώστε να «πιστοποιηθεί» η νίκη της «τζιχάντ» και των ισλαμικών «αξιών» που τη συνοδεύουν.
Οι Άραβες εισβολείς από τη Γάζα επιλέγουν να δολοφονούν γυναίκες και παιδιά, πολίτες του Ισραήλ, καθώς στην πολιτισμική τους αντίληψη είναι όντα υποδεέστερα και κατώτερα σε σχέση με την υπεροχή του κυρίαρχου άντρα.
Στις καθηλωτικές εικόνες που καταγράφουν την «11η Σεπτεμβρίου» του Ισραήλ αντικρίζουμε ορδές νέων αντρών που αλαλάζοντας «ο Θεός είναι Μεγάλος» έχουν ξαπλώσει νέα γυναίκα σε καρότσα φορτηγού για την οποία εικάζεται ότι είναι νεκρή, τη φτύνουν, άλλες πάλι γυναίκες τις οποίες έχουν δέσει πισθάγκωνα όταν τις αιχμαλώτισαν τις περιφέρουν σπρώχνοντας τες για εξευτελισμό μέσα στο πλήθος, επιλέγοντας έτσι έναν πόλεμο που δυστυχώς έχει και άλλα χαρακτηριστικά που εκείνοι θέλουν να προσδώσουν.
Όταν ξεκίνησε η εισβολή των τρομοκρατών της Χαμάς, στη μεθοριακή γραμμή των συνόρων με τη Γάζα, εντός του κράτους του Ισραήλ νέες και νέοι που εμφορούνται από Δυτικές ιδέες αντιπολεμικού και συμφιλιωτικού χαρακτήρα με τους Παλαιστινίους συμμετείχαν σε ένα μουσικό φεστιβάλ ειρήνης. Την ίδια στιγμή δέχονταν την ένοπλη επίθεση των τρομοκρατών και δολοφονούνταν κατά εκατοντάδες, όπως έχει προκύψει πλέον από τα δεδομένα.
Και οι μαρτυρίες των διασωθέντων του φεστιβάλ μιλούν για ώρες αγωνίας ως προς την επιβίωση τους, περιμένοντας τα ελικόπτερα του Ισραήλ να κατεβάσουν με σχοινιά τους στρατιώτες για να τους σώσουν, όπως έλεγαν αργότερα. Οι συμμετέχοντες στο φεστιβάλ βρέθηκαν μέσα σε καταιγισμό πυρών από τους τρομοκράτες που σκορπούσαν τον θάνατο. Όπως το ίδιο έκαναν ταυτοχρόνως οι εισβολείς στους δρόμους εναντίον περαστικών και στη συνέχεια μέσα στα σπίτια των αμάχων.
Εκκωφαντική είναι η σιωπή κατά των Αράβων της Γάζας, εκείνων των οργανώσεων και κυρίως της Αριστεράς, που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν τη Γυναίκα και στρέφονται κατά των καταπιεστών, στη βαρβαρότητα που συμβαίνει στο νότιο Ισραήλ. Ενδεχομένως κάποιοι εφησυχασμένοι των δυτικών κοινωνιών ξυπνούν, τώρα, βιαίως από τον λήθαργο τους και δεν ξέρουν πως να…αντιδράσουν! Προφανώς, εάν η φρικαλεότητα συνέβαινε από την αντίθετη πλευρά, δεκάδες πορείες θα είχαν ήδη οργανωθεί.
Μπροστά στην αντίληψη, στη νοοτροπία και στη δράση τύπου «ισλαμικού κράτους» που εφαρμόζουν οι εισβολείς στο Ισραήλ, οι αντιδράσεις έχουν σχεδόν εξουδετερωθεί από τη δυτική τρυφηλότητα.
Αλλά να δούμε έως πότε;…
