Πρώτη φορά μετά από το 2016, όταν εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης αισθάνεται την αμφισβήτηση των ψηφοφόρων προς το πρόσωπο του. Αίσθημα πρωτόγνωρο και προφανώς βαρύ καθώς απολαμβάνει επί οκτώ συνεχή χρόνια στιγμές επιδοκιμασίας και θριάμβου, που τον βοήθησαν να ξεπεράσει μεγάλες τραγωδίες και κρίσεις. Τώρα, ο ίδιος και η κυβέρνηση του βρίσκονται σε σημείο καμπής.
Στη σημερινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου θα επιχειρηθεί επανεκκίνηση. Έχει ήδη «εξατμιστεί» ο αιφνιδιασμός του αναμενόμενου ανασχηματισμού. Η κοινωνία είναι χορτασμένη από την εναλλαγή των προσώπων. Δεν πολύ σκοτίζεται με την εικόνα. Περιμένει να δει ανταπόκριση στα αιτήματα που έχει θέσει από καιρό, ακόμη και σύγκρουση με συμφέροντα, καθώς ανανεώνει τις ευκαιρίες στην κυβέρνηση, αλλά όχι για πολύ ακόμη...
Αυτός που δίνει εξετάσεις τώρα και πραγματικά κρίνεται είναι ο πρωθυπουργός. Εκείνος πρέπει να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο να μπει με μεγαλύτερη ορμή στα δύσκολα της Διακυβέρνησης. Οι πολίτες προειδοποίησαν. Και περιμένουν την αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πάνω του έχουν «επενδυθεί» προσδοκίες. Οι πάντες ξέρουν πως μαζί του, εάν αποτύχει, θα χαθεί η τελευταία ευκαιρία για να μπουν τα θεμέλια της προόδου. Αυτό που δεν θέλουν να βιώσουν οι Έλληνες, είναι άλλη μια απογοήτευση! Η γεύση της είναι πικρή και μένει χρόνια…
Την πρώτη τετραετία ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναμετρήθηκε με δύο τεράστιες (για το μέγεθος) του ελληνικού κράτους κρίσεις. Η ακραία στρατιωτική ένταση με την Τουρκία του Ερντογάν εκ του παραλλήλου με την πανδημία του κορονοϊού του έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητες του στη διοίκηση. Οι παρεμβάσεις του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την οικονομική ενίσχυση στον καιρό του εγκλεισμού και επίσης η συμβολή του στη σύσταση του Ταμείου Ανάκαμψης καταγράφονται ως ιστορικές. Η ομιλία του στο Κογκρέσο των ΗΠΑ θα μνημονεύεται για έτη. Με δεδομένη και την ανυπαρξία αντιπολίτευσης η εκλογική πορεία του 2023 ήταν ο θρίαμβος του.
Η πραγματικότητα έχει τους δικούς της κανόνες κι είναι αδυσώπητη. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έπεσε από τα «ουράνια» του 41% σε σκληρές δοκιμασίες ήδη από τις πρώτες μετεκλογικές ημέρες. Μέσα στη χρονιά που πέρασε, κατάφερε να ισορροπήσει από τις περιπέτειες των θερινών πυρκαγιών και της πλημμύρας στη Θεσσαλία. Όμως, στη συνέχεια, επιλογές όπως ο γάμος των ομόφυλων, ανεκπλήρωτες απαιτήσεις σχετικά με τη δημόσια ασφάλεια αναποτελεσματικότητα στη διαχείριση της καθημερινότητας και ειδικά στην ακρίβεια έφεραν την ισχυρή εκλογική αποδοκιμασία στο πέμπτο έτος της νεοδημοκρατικής Διακυβέρνησης.
Η αναμέτρηση με την πραγματικότητα επανέφερε στην επιφάνεια την ανεπάρκεια του κράτους αλλά και την αδυναμία μελών της κυβέρνησης να πιάσουν τον… ταύρο από τα κέρατα. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο, αλλά τουλάχιστον έπρεπε να δείξουν ότι έχουν τη διάθεση. Το βασικό λοιπόν είναι να μην λιποψυχήσουν τα μέλη της νέας κυβερνητικής σύνθεσης. Ο πρωθυπουργός θα δώσει τον τόνο για να μην επιβεβαιωθεί ξανά ο αείμνηστος πατέρας του, όταν έλεγε ότι «οι νεοδημοκράτες έχουν ψυχή καρδερίνας»…
Πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια, ξαναζήσαμε απογοήτευση και διάψευση προσδοκιών, όταν η εξαγγελθείσα επανίδρυση του κράτους κατέληξε σε…ήπια προσαρμογή. Αδίκησε τον εαυτό του αλλά και τους πολίτες που τον εμπιστεύθηκαν, ο Κώστας Καραμανλής. Με λίγα λόγια δεν τόλμησε να θίξει την αντίληψη με την οποία το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου διαμόρφωσε την ελληνική κοινωνία. Πιθανότατα ο Καραμανλής να είχε σωστότερη επίγνωση και να «διάβαζε» καλύτερα την κοινωνία, όταν ακόμη κι ο Κώστας Σημίτης προηγουμένως, έπεφτε ηττημένος στις επιχειρούμενες σοβαρές παρεμβάσεις του να αλλάξει τα κεκτημένα συμφέροντα και τις εμπεδωμένες κακές συνήθειες. Το που οδήγησαν, το μάθαμε με οδύνη το 2010.
Η επανάληψη θα ήταν φρίκη…
