Ο Κ. Πιερρακάκης έδωσε λύση στην ασφυξία που προκαλεί η Αριστερά στα κρατικά ΑΕΙ. Οι εξετάσεις του εξαμήνου, είπε, μπορούν να γίνουν ψηφιακά, όπως επιτάσσει η κοινή λογική. Οι Πρυτάνεις έχουν τώρα λυμένα τα χέρια, να πάρουν πρωτοβουλία για την οργάνωση των εξετάσεων. Έως τώρα αποδείκνυαν με τη στάση τους πόσο φοβικοί, άβουλοι κι ενδοτικοί είναι. Ευτυχώς, χάρη στον υπουργό Παιδείας, τους δίνεται η ευκαιρία να μην καταστούν και μοιραίοι, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον…
Από την περασμένη εβδομάδα σημείωνα το αδιέξοδο στο οποίο έσπρωχναν τα πράγματα οι δυνάστες των Πανεπιστημίων. Μειοψηφικές αριστερές συνιστώσες, στηριζόμενες στην ακούσια -η πιο αθώα εκδοχή- υποστήριξη της θλιβερής πρυτανικής διοίκησης αλλά και στην εκούσια και φανερή, όπως περιγράφεται, συμμετοχή μερίδας καθηγητών που συνειδητά συμβάλλουν στη δημιουργία κρίσης.
Μέρος της Πανεπιστημιακής κοινότητας για λόγους πολιτικούς, ιδεολογικούς έχει την άποψη ότι δεν πρέπει να ιδρυθούν ιδιωτικά ΑΕΙ. Σε μια ανοικτή κοινωνία η διαφωνία είναι μέρος της δημοκρατικής συμπεριφοράς. Δεν περιορίζονται όμως οι διαφωνούντες στην παράθεση της θέσης τους. Επιδιώκουν να επιβληθούν με ακραίες συμπεριφορές και εργαλείο την ανομία.
Στήνουν το σκηνικό των φοιτητικών συνελεύσεων για να συντονίσουν την επιθυμητή για αυτούς επιχείρηση διάλυσης των κρατικών ΑΕΙ. Στην περίπτωση που δεν επιτύχουν να χειραγωγήσουν το αποτέλεσμα της συνέλευσης, αναλαμβάνουν, τότε, οι ομάδες των τραμπούκων εισβολέων να συνετίσουν τους φοιτητές της νομιμότητας!
Η ανοχή στη βία είναι μέρος της ακαδημαϊκής ζωής στην Ελλάδα, ακόμη. Δυστυχώς δεν την ξερίζωσε ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, στην οποία είχαν επενδυθεί ελπίδες, από την περασμένη τετραετία. Φοβήθηκε τη σκιά της. Δεν έδειξε πυγμή και απέτυχε να επιβάλει την πανεπιστημιακή αστυνομία…
Η παγιωμένη εδώ και δεκαετίες ανορθολογική κατάσταση έχει πια μία πιθανότητα να ανατραπεί. Μόνο όταν θα λειτουργήσουν παραπλεύρως των κρατικών Πανεπιστημίων, τα ιδιωτικά. Με κεφάλαια που θα αντληθούν εκτός της φορολογίας των πολιτών, εκτός του Κράτους. Για αυτό, λέμε, ότι η λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ ουδόλως ενδιαφέρει τα κρατικά.
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι εξόχως υποκριτικές και κομματικά υποκινούμενες, με το ΚΚΕ να πρωτοστατεί, ουσιαστικά, στην απαξίωση των κρατικών. Εάν πράγματι οι ενδιαφερόμενοι πρυτάνεις και καθηγητές επιθυμούν την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων θα έπρεπε να αντιστέκονται στην επιχειρούμενη διάλυση, προσηλωμένοι στη διαρκή ποιοτική βελτίωση του επιπέδου σπουδών στο δικό τους πεδίο.
Η σύγκριση και ο ανταγωνισμός είναι η τελευταία ελπίδα του κρατικού Πανεπιστημίου να αποβάλλει την άρρωστη νοοτροπία που καλλιεργείται επί δεκαετίες. Ταυτοχρόνως είναι και τα βασικά κριτήρια για την επιβίωση και την αντοχή στο χρόνο των Ιδιωτικών. Έτσι, θα κριθούν και τα δύο. Η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη όταν, με το καλό, ψηφιστεί το αναμενόμενο σχέδιο Νόμου. Έως τότε θα γινόμαστε μάρτυρες του φόβου και της ανασφάλειας των κρατούντων τα κρατικά ΑΕΙ, που εκδηλώνεται με οργή.
Προέχει, ωστόσο, τώρα να δώσουν την εξεταστική τους οι φοιτητές. Ο Κ. Πιερρακάκης εγγυήθηκε τη νομιμότητα με την έγκριση των ψηφιακών εξετάσεων. Οι Πρυτάνεις οφείλουν να εξασφαλίσουν την πραγματοποίηση τους.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει το βήμα για την πρόοδο. Αλλά δεν θα το πληρώσουν οι συνεπείς φοιτητές…
