Η Μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία διακρίνεται για τις ανοχές που δείχνει σε κόμματα και ομάδες που αγωνίζονται να την ανατρέψουν και για τις αντοχές της κάθε φορά που βρέθηκε μπροστά σε κρίσεις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές. Τις αντιμετώπισε εντός των θεσμικών πλαισίων του Συντάγματος.
Ακούω πως η κυβέρνηση προτίθεται να απαγορεύσει την είσοδο του Κασιδιάρη στη βουλή. Δεν γνωρίζω με ποια νομική φόρμουλα θα το πράξει, πάντως θα βρίσκεται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας, για να μην πω ότι θα είναι συνταγματικά μετέωρη πράξη. Επ' αυτού υποθέτω θα τοποθετηθούν οι συνταγματολόγοι. Πάντως, πολιτικά θα είναι μια λάθος κίνηση.
Πρώτα-πρώτα είναι παραδεδεγμένο πως και η πιο απεχθής προσωπικότητα αποκτά συμπάθειες όταν διώκεται, ενώ βρίσκεται σε κατάσταση αδυναμίας γιατί έχει ήδη τιμωρηθεί για συγκεκριμένες της πράξεις. Συνεπώς, σήμερα αυτό ακριβώς περιττεύει. Δευτερευόντως τίθεται το ερώτημα αν θα απαγορευθεί η πολιτική δράση στον ίδιο προσωπικά ή στο κόμμα του.
Στην πρώτη περίπτωση είναι προφανές πως θα τοποθετήσει επικεφαλής ένα άτομο ανεπίληπτο που θα το ελέγχει εκ του παρασκηνίου ο ίδιος. Όλοι θα γνωρίζουν πως το κόμμα θα είναι του Κασιδιάρη χωρίς τον Κασιδιάρη. Άρα άνθρακες ο θησαυρός.
Αν όμως υπάρξει αποκλεισμός του κόμματος λόγω της ιδεολογίας του, εδώ η κατάσταση και «χοντραίνει» και τείνει να ξεφύγει. Αρχικά, πολύ δύσκολα θα αποδειχθεί πως το συγκεκριμένο κόμμα εμφορείται από νεοναζιστική ιδεολογία, αν δεν προκύπτει ρητά από το καταστατικό του. Επαγωγικές σκέψεις και συμπερασματικές κρίσεις δεν αρκούν για να τεκμηριώσουν σε νομικό επίπεδο μια τέτοια κατηγορία. Επιπροσθέτως, από τη Μεταπολίτευση και μετά, δεν υπήρξε απαγόρευση κόμματος για ιδεολογικούς λόγους, γιατί ήταν προφανές πως έτσι θα άνοιγε ο ασκός του Αιόλου. Και ο νοών, νοείτω.
Αλλά ας δούμε αν πολιτικά συμφέρει τη Νέα Δημοκρατία μια τέτοια ρύθμιση.
Είναι τραγικό λάθος να πιστεύουν κάποιοι πως οι ψήφοι στο κόμμα Κασιδιάρη είναι ψήφοι ακροδεξιών. Είναι πρωτίστως ψήφοι πολιτών που διάκεινται εχθρικά σε αυτό που νεφελωδώς αποκαλούν «σύστημα». Είναι οι λεγόμενες αντισυστημικές ψήφοι, που ουδεμία σχέση έχουν με δυσαρεστημένους της Νέας Δημοκρατίας. Αν τυχόν το κόμμα τους αποκλειστεί από την εκλογική διαδικασία όλοι αυτοί είτε θα στραφούν σε άλλο αντισυστημικό κόμμα είτε θα συμπεριφερθούν τιμωρητικά προς τη Νέα Δημοκρατία. Θα ψηφίσουν το κόμμα που την πονά πιο πολύ. Κέρδος κανένα, μόνον πιθανή ζημία.
Βέβαια, ο μύχιος λόγος της πιθανολογούμενης απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη είναι η προσπάθεια να κατακτήσει την αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία, καθώς όσο λιγότερα κόμματα εκπροσωπούνται στη βουλή, τόσο κατεβαίνει ο πήχης της αυτοδυναμίας. Δε γνωρίζω αν χάρη αυτού του στόχου θα πρέπει να γίνει μια συνταγματικά μετέωρη κίνηση και πολιτικά προβληματική, καθώς θα διαταράξει μια μεταπολιτευτική πρακτική και θα τραυματίσει το φιλελεύθερο προφίλ της κυβέρνησης.
Οι αποκλεισμοί δεν έχουν θέση στο πολίτευμά μας, γιατί αν τους ξεκινήσουμε η κατηφόρα δε θα έχει τέλος.
