Γιατί, χάθηκε ποτέ; Είμαστε σοβαροί; Η διαφωνία ενός πρώην πρωθυπουργού μπορεί να μετατραπεί σε εσωκομματική κρίση; Τα ζωντανά κόμματα πορεύονται με διαφωνίες και ομοφωνίες, με τακτικές κινήσεις που αναφέρονται σε ξεκάθαρες στρατηγικές.
Η δε Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει πως σέβεται, τιμά και υπερασπίζεται τους πρώην αρχηγούς της, οι οποίοι κινούνται χωρίς τις δεσμεύσεις των βουλευτών και των υπουργών. Είναι υπεράνω. Σήμερα η ενότητα της παράταξης είναι ακλόνητη, διότι όλοι οι βασικοί παίκτες έχουν πρωτίστως ιστορική μνήμη και έτσι γνωρίζουν πως η βάση δε συγχωρεί υπονομεύσεις.
Όσες και όσοι το αποτόλμησαν στο παρελθόν, απέτυχαν δραματικά και ή επανήλθαν, με σπασμένα τα φτερά τους στη Νέα Δημοκρατία ή τους έφαγε το «μαύρο σκοτάδι». Συνεπώς το σενάριο των υπονομεύσεων και του εσωκομματικού πολέμου δεν υποστηρίζεται από τα δεδομένα και κυρίως από την πολιτική κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί.
Ποια είναι τα δεδομένα; Ο πρωθυπουργός είναι κυρίαρχος, έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία - οι επιδόσεις της εθνικής οικονομίας σε αυτό συνηγορούν - και εσωκομματικά είναι παντοδύναμος. Δεν έχει κανένα λόγο να διαπραγματεύεται το πρόγραμμά του με τους βαρόνους της Νέας Δημοκρατίας διότι δεν υπάρχουν βαρόνοι. Ένα νοσηρό φαινόμενο έχει εκλείψει.
Το ότι χρειάζεται καλύτερη εσωκομματική επικοινωνιακή διαχείριση κάποιων επίμαχων ρυθμίσεων, αυτό είναι γεγονός. Αυτό όμως δε σημαίνει διαπραγμάτευση και νόθευση του προγράμματος.
Η κυβέρνηση την πρώτη τετραετία, για τους λόγους που έχουν αναλυθεί εξαντλητικά, δεν προχώρησε το μεταρρυθμιστικό της έργο. Δεν το εγκατέλειψε, το μετέθεσε για τη δεύτερη τετραετία. Τώρα που ξεκίνησε η εφαρμογή του είναι λογικό να υπάρχουν έντονες αντιδράσεις τόσο από την Αριστερά όσο και από την ακραιφνή Δεξιά. Τι πιο φυσιολογικό; Και είναι απολύτως λογικό και κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να αντιδράσουν. Σε αυτή την περίπτωση η ηγεσία του κόμματος έχει δύο επιλογές: πρώτον, κομματική πειθαρχία, δεύτερον, ψήφο κατά συνείδηση. Και οι αντιρρησίες βουλευτές γνωρίζουν άριστα το γνωμικό για το μαντρί, το πρόβατο και τον λύκο.
Διαλέγουν και παίρνουν.
Σήμερα η ελληνική κοινωνία για να προχωρήσει έχει ανάγκη όχι απλώς από γρήγορο βηματισμό, αλλά από άλματα. Άλματα στην Παιδεία, στη Δικαιοσύνη, στην Υγεία, στην Οικονομία, άλματα παντού. Και με την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση μόνον η Νέα Δημοκρατία μπορεί να κάνει αυτά τα άλματα. Τουλάχιστον θεωρητικά. Έχει το πρόγραμμα, έχει μια ηγεσία με μεταρρυθμιστικό προφίλ, έχει και κάποιους υπουργούς - όχι πολλούς είναι αλήθεια και οι πιο επιτυχημένοι είναι εκ μεταγραφής - που μπορεί να υπηρετήσουν αυτήν την ατζέντα.
Από εκεί και πέρα το χάος. Νοσταλγικές φωνές που αναπολούν το παρελθόν είναι απλώς γραφικές. Οι κοινωνίες αλλάζουν και τα προβλήματά τους δεν αντιμετωπίζονται με παλιά εργαλεία ούτε με θολές προτάσεις.
Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να εφαρμόσει το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αιφνιδιασμούς, με διάλογο και με αποφασιστικότητα. Είναι πανίσχυρη και όποιος αμφισβητεί την ισχύ της ας μελετήσει προσεκτικά τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων.
Και ας μη λησμονούμε και αυτό που είπε ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ, το οποίο έχει διαχρονική ισχύ.
