Στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια στελέχη διαγκωνίζονται ποιος θα πάρει τον καλύτερο βαθμό αποφοίτησης από τη σχολή Πολάκη. Και λένε αυτά που όλοι ακούμε και δεν πιστεύουμε στα αυτιά μας πως βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις για τον πρωθυπουργό και δικαστικούς λειτουργούς. Φυσικά, για τους βωμολόχους δεν υπάρχει καμιά συνέπεια, καθώς η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως και οι ύβρεις είναι μέρος του πολιτικού λόγου.
Οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παρεκτρέπονται τι κίνητρο έχουν; Εκλογές έρχονται, το λούμπεν ακροατήριο είναι μεγάλο και, όσοι αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτό, έχουν βάσιμους λόγους να ελπίζουν στην επανεκλογή τους.
Ο αυριανισμός, ως γνωστόν, αποτελεί μια συγκεκριμένη πολιτική έκφραση που έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του 1980. Τότε που, με μεγάλη ευκολία, έκανε πρωτοσέλιδο τη χαλκευμένη φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και λίγο αργότερα, όταν άλλαξε η φορά του ανέμου, με εξίσου μεγάλη ευκολία πολεμούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου με τις φωτογραφίες της μετέπειτα συζύγου του.
Σήμερα, είναι παγκοίνως γνωστό πως όλος αυτός ο όχλος έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ πάνω από μια δεκαετία. Αποτελεί τον βασικό εκλογικό κορμό που εκτίναξε ένα μικρό κόμμα του 4-5% στην εξουσία μέσα σε τέσσερα χρόνια. Συνεπώς και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουν να επικοινωνήσουν με αυτά τα λούμπεν στοιχεία, θα πρέπει να μιλήσουν τη δική τους γλώσσα.
Φυσικά, σε αυτό το παιχνίδι της κοινής αλητείας δε συμμετέχουν όλα τα στελέχη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Υπάρχουν και κάποιες αναστολές σε πολλούς. Όμως, τις τελευταίες ημέρες, παρατηρείται μια έξαρση του φαινομένου του αυριανισμού.
Όσοι μετέρχονται τέτοιον «πολιτικό» λόγο δεν έχουν το στοιχειώδες θάρρος ή να τον υποστηρίξουν μέχρι τέλους ή να ζητήσουν μια συγγνώμη. Θρασύδειλοι, χρησιμοποιούν τη γνωστή πατέντα τού «δεν εννοούσα αυτό που καταλάβατε» ή το ακόμα πιο αναξιοπρεπές «δεν μιλούσα σοβαρά, έκανα χιούμορ». Όμως, ενώ τις ύβρεις τις διάβασαν και τις άκουσαν εκατοντάδες χιλιάδες, τη δήθεν επανορθωτική δήλωση ελάχιστοι.
Η δουλίτσα έγινε όμως! Ο όχλος φωνάζει «καλά τα είπες μεγάλε» και ο μεγάλος είναι έτοιμος να επαναλάβει τη χυδαιότητά του και στη συνέχεια να το «παίξει τρελός», κατά τη λαϊκή έκφραση.
Μέχρι τις εκλογές θα ζήσουμε καταστάσεις εφάμιλλες με αυτές της δεκαετίας του 1980. Με μια σημαντική και ουσιώδη διαφορά. Τότε δεν υπήρχε το Διαδίκτυο. Σήμερα το δηλητήριο εξαπλώνεται ταχύτατα, μολύνει όλους τους ιστούς της πολιτικής ζωής, διότι αναπαράγεται αστραπιαία από χιλιάδες πομπούς που έχουν στηθεί για αυτήν ακριβώς τη δουλειά.
Είναι μάταιο να περιμένουμε από τον Α. Τσίπρα να θέσει τέρμα σε αυτή την αθλιότητα κάποιων στελεχών του. Από τη στιγμή που με τέτοιες συμπεριφορές ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε από τα πολύ χαμηλά στην εξουσία, τότε είναι λογικό, αλλά και θλιβερό συγχρόνως, πως μια «καλή» συνταγή δεν την αλλάζεις.
Ο κόσμος που απευθύνονται, τέτοια ζητά.
