Πρώτα - πρώτα και οι δύο είναι εκλεγμένοι ηγέτες, για καθορισμένη χρονική περίοδο, με διαδικασίες αδιάβλητες, που ουδείς αμφισβήτησε. Αλίμονο, αν φράξιες θέτουν κάθε τόσο θέμα ηγεσίας, επειδή είτε ηττήθηκαν στις εσωκομματικές εκλογές είτε για διάφορους, τις περισσότερες φορές, ιδιοτελείς λόγους δεν τα βρήκαν στη συνέχεια με τον εκλεγμένο ηγέτη. Συνεπώς, και οι δύο αρχηγοί είναι δικαιωμένοι σε καταστατικό επίπεδο. Δεν εκλέχτηκαν για διάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές και υπό την αίρεση ενός θετικού αποτελέσματος. Αυτές είναι εκ των υστέρων επινοήσεις.
Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ πιο προφανή αίτια απ' ότι στο ΠΑΣΟΚ.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο Α. Τσίπρας και η ομάδα του προσπαθούν να περάσουν από το παράθυρο ό,τι δεν μπόρεσαν να περάσουν από την πόρτα. Δηλαδή, μετά το φιάσκο του εσωκομματικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο πρώην πρόεδρος λίγες ώρες πριν από το συνέδριο του κόμματος, τώρα προσπαθεί να εκπαραθυρώσει τον Στέφανο Κασσελάκη με τα υπολείμματα της πάλαι ποτέ ηγετικής του ομάδας που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακολούθησαν τους συντρόφους τους στη Νέα Αριστερά. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, αν δούμε τα ονόματα των 87 που εγκαλούν τον Κασσελάκη για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και το κλείσιμο της εφημερίδας «Αυγή», μια απόφαση όμως που είχε ληφθεί επί ηγεσίας Τσίπρα.
Στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη. Αίφνης, μια ετερόκλητη ομάδα στελεχών, το ίδιο το βράδυ των ευρωεκλογών, αποφάσισε πως το κόμμα τους ηττήθηκε γιατί από το 7% πήγε μόνον στο 13%. Και έθεσαν θέμα ηγεσίας. Τη συνέχεια τη ζούμε σε ένα σίριαλ με καθημερινά επεισόδια, στα οποία έχουν σημαντικούς ρόλους και βροντόσαυροι της πολιτικής που αναζητούν και επιμένουν –μετά από 40 και πλέον χρόνια πολιτικής παρουσίας– κάπου να «τρουπώσουν». Να βρουν έναν ρόλο αντάξιο με το εκτόπισμα που πιστεύουν ότι διαθέτουν. Τελικός στόχος όλων αυτών είναι να διώξουν τον Ν. Ανδρουλάκη και στη θέση του να εκλέξουν κάποιον ο οποίος θα στείλει το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα ηγεσία, χωρίς τον Κασσελάκη.
Και εδώ θέλω να είμαι σαφής. Συνεργασία των δύο κομμάτων –με το καθένα να διατηρεί την αυτοτέλειά του– σημαίνει πως θα χάσουν το bonus των 50 εδρών. Άρα θα πρέπει να συγχωνευθούν, κάτι που απαιτεί τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως. Αλλά ποιος ηγέτης και με τι ανάστημα θα προτείνει τη διάλυση τού ενός από τα δύο ιστορικά κόμματα της Μεταπολίτευσης! Το ΠΑΣΟΚ άντεξε όταν βρέθηκε στο 4,5% –αφού το εγκατέλειψε ο γιός του ιδρυτή του– και δεν διαλύθηκε. Θα διαλυθεί σήμερα που βρίσκεται στο 13%; Το μειράκιο που κραυγάζει «Χάρη πάμε;» γνωρίζει πού οδηγούν τα βήματα του Χάρη και του κάθε Χάρη;
Θα μου πει κάποιος –όπως π.χ. ο κ. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος– «και τι σε νοιάζει εσένα τι θα κάνουμε εμείς; Ανήκεις στο σύστημα της Νέας Δημοκρατίας». Η απάντηση είναι πως όσοι έχουν δημόσιο λόγο οφείλουν να σχολιάζουν και να κρίνουν ό,τι εκτιμούν πως αξίζει τον σχολιασμό. Και η ταυτόχρονη, και εκ του πονηρού, υπονόμευση δύο εκλεγμένων ηγετών δεν μπορεί να περάσει ασχολίαστη.
