Η πρώτη απάντηση είναι διότι το πλήθος ζητά αίμα και το αίμα του Καραμανλή και του Σπίρτζη δεν αρκεί. Έτσι, λαϊκιστές πολιτικοί που άγονται και φέρονται από τις μάζες που τις ακολουθούν και δεν τις διαμορφώνουν, έσπευσαν να ζητήσουν τον «αποκεφαλισμό» του. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη ερμηνεία, βαθύτερη, και ας την προσέξει ο αναγνώστης.
Τώρα που η υπόθεση του ξυλόλιου φαίνεται πως καταρρέει το μόνο στήριγμα της θεωρίας της συγκάλυψης είναι το λεγόμενο μπάζωμα. Και ενορχηστρωτής του μπαζώματος θεωρείται ο Χρήστος Τριαντόπουλος. Επιπλέον, μέσω του Τριαντόπουλου θα φτάσουν και στον πρωθυπουργό, καθώς αυτός είναι ο στόχος τους.
Τώρα πώς νοείται μπάζωμα χωρίς ξυλόλιο, αυτό λογικά δε στέκει. Διότι, αν δεν ήθελαν να εξαφανίσουν τις ουσίες του εύφλεκτου υλικού για ποιο λόγο να μπαζώσουν; Και επιπλέον, για ποιο λόγο να μπαζώσουν μια περιορισμένη επιφάνεια, όταν τα υπολείμματα του υποτιθέμενου εύφλεκτου υλικού θα είχαν διαποτίσει μια πολύ ευρύτερη περιοχή; Αλλά είπαμε, η λογική έχει πάει στην άκρη στην υπόθεση των Τεμπών από τη στιγμή που την πατρονάρησαν οι κηραλοιφές και οι επιστολές του Θεανθρώπου. Διότι, αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε, από εκεί ξεκίνησαν όλα. Και βλέπουμε τη συμπόρευση «φιλελεύθερων» με ψεκασμένους στην προσπάθεια και των δύο πλευρών να αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό.
Τώρα έρχονται και λένε πως αμέσως στήθηκε από την κυβέρνηση μια επιχείρηση συγκάλυψης, αν και τότε ουδείς είχε αμφισβητήσει την αναγκαιότητα όλων των βημάτων που έγιναν βάσει πρωτοκόλλων. Όπως ουδείς είχε προβάλει ενστάσεις για τις προτεραιότητες των πρώτων ωρών και των πρώτων ημερών. Σήμερα, κάποια πολύ συγκεκριμένα κέντρα, μαζί με τη διαδικτυακή μαρίδα που τους ακολουθεί, αν και έχουν διαψευστεί όλα όσα κατά καιρούς διακινούσαν, επανέρχονται στοχοποιώντας τον Χρήστο Τριαντόπουλο. Έτσι, συντηρούν πολιτικά την υπόθεση των Τεμπών.
Το ΠΑΣΟΚ εκτιμά πως αυτή η υπόθεση του αποφέρει πολιτικά οφέλη. Όλες οι δημοσκοπήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της χθεσινής της εταιρείας Interview, διαψεύδουν αυτή την προσδοκία. Το ΠΑΣΟΚ χάνει. Έρχεται, λοιπόν, και ζητά προανακριτική για τον Τριαντόπουλο. Η κυβέρνηση, φρονίμως ποιούσα αυτή τη φορά, αποδέχεται κατ΄αρχήν την πρόκληση και περιμένει από το ΠΑΣΟΚ τη νομική βάση της προανακριτικής.
Βέβαια, αν συνεκτιμήσουμε και την άρον-άρον κατάθεση, πέρσι, πρότασης μομφής από το ΠΑΣΟΚ λόγω μιας ανύπαρκτης μονταζιέρας, υπάρχει και η διόλου κολακευτική εκδοχή κάπου η ηγεσία του να δίνει εξετάσεις ή να υπηρετεί πολιτικές που χαράσσονται σε εξωθεσμικά κέντρα. Φυσικά, το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Και αίφνης έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ δια της κυρίας Όλγας Γεροβασίλη και δηλώνει πως οι νομικοί του κόμματος έσπευσαν-- ευθύς ως ενημερώθηκαν από τον κύριο Τασούλα-- και μελέτησαν τα μέχρι τότε στοιχεία και διαπίστωσαν μόνον ένα πλημμέλημα και δεν έδωσαν συνέχεια στην υπόθεση. Παρατηρούμε δηλαδή ένα διπλό «άδειασμα» του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ: Και ο τότε πρόεδρος της Βουλής εκτέλεσε σωστά τα καθήκοντά του και η όλη υπόθεση εξαντλούνταν σε ένα πλημμέλημα.
Συνοψίζοντας: ο Χρήστος Τριαντόπουλος στοχοποιείται διότι οδηγεί απευθείας στον πρωθυπουργό. Και η στοχοποίησή του για το μπάζωμα δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την ύπαρξη του ξυλόλιου. Και όταν ψάχνουν να βρουν ξυλόλιο και ξυλόλιο δε βρίσκουν, τότε ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
ΥΓ: Πιστός στην αρχική μου θέση δεν πρόκειται να σχολιάζω δηλώσεις των συγγενών των θυμάτων.
