Είναι γνωστό πως η Αριστερά και οι αριστερές ψυχούλες αισθάνονται μια αλλεργία για τους Βορειοηπειρώτες και το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα. Για αυτούς εξάλλου δεν υπάρχει Βόρεια Ήπειρος, αλλά νότια Αλβανία και το θέμα κλείνει εδώ. Από τη στιγμή που η Αλβανία απέκτησε σοσιαλιστικό καθεστώς ήταν υποχρέωση κάθε αριστερού να το υπερασπιστεί στο πλαίσιο του διεθνισμού.*
Πολύ δε περισσότερο όταν το αίτημα για ένωση της Βόρειας Ηπείρου με τη μητέρα πατρίδα το πρόβαλλαν τα αστικά κόμματα στο σύνολό τους. Έτσι αυτό το σύνθημα αποτέλεσε ένα από τα ιδεολογήματα της εθνικοφροσύνης και ως εκ τούτου η Αριστερά και ο αποκληθείς «προοδευτικός» χώρος στάθηκε απέναντι.
Να υπενθυμίσω τον άγριο ξυλοδαρμό των Βορειοηπειρωτών φοιτητών το 1989 σε εκδήλωσή τους στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, με δράστες ορδές ροπαλοροφόρων Κνιτών. Τότε αυτό το γεγονός πέρασε στα ψιλά του «προοδευτικού» Τύπου, ενώ οι πανεπιστημιακές αρχές τήρησαν στάση ουδετερότητας. Πάλι καλά, διότι θα μπορούσαν να καταδικάσουν τους Βορειοηπειρώτες.
Συνεπώς, όλος αυτός ο θόρυβος που προέκυψε με την υποψηφιότητα Μπελέρη έχει ένα ιστορικό βάθος, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη εμπάθεια και τον φανατισμό. Έχουν αντιληφθεί πως η υποψηφιότητά του θα ανακόψει τις διαρροές ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά και προς τη δεξαμενή των αναποφάσιστων.
Όσοι από εμάς τους μουσαφίρηδες στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουμε πως με την παρουσία μας θα αλλάξουμε και τον γενικό ιδεολογικό προσανατολισμό της παράταξης, κάνουμε λάθος. Το έχω γράψει δεκάδες φορές πως η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα της Δεξιάς και του Κέντρου και επί Μητσοτάκη πέτυχε να διεισδύσει και στις παρυφές της Κεντροαριστεράς. Το γεγονός πως λόγω του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου επέλεξαν να την ψηφίσουν και παλιοί αριστεροί, αυτό σημαίνει πως σήμερα, που το μέτωπο αυτό δεν υπάρχει, αυτοί οι ψηφοφόροι ή θα ψάξουν να βρουν άλλο κόμμα να ψηφίσουν ή θα αποδεχθούν-- κατά παραχώρηση και διατηρώντας αντιρρήσεις—επιλογές της παράταξης που υπογραμμίζουν τις σταθερές ιδεολογικές αρχές της Κεντροδεξιάς.
Και η επιλογή Μπελέρη υποδηλώνει πως η Νέα Δημοκρατία παραμένει το μεγάλο, ιστορικό κόμμα αυτού του χώρου. Ανανεώνεται, δε μεταλλάσσεται.
*Μιλώντας για τις σχέσεις της Αριστεράς με την Αλβανία και συνακόλουθα με τη Βόρεια Ήπειρο, θυμήθηκα το εξαιρετικό βιβλίο των Βασίλη Κόντη—Σπυρίδωνος Σφέτα «Εμφύλιος Πόλεμος, έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», εκδ. ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, 1999. Στη σελίδα 79 του βιβλίου διαβάζω:
«Έκθεση Χότζα προς τον Τίτο για την επίσκεψη του Βαφειάδη στα Τίρανα 24/9/1947
Σας πληροφορώ για την επίσκεψη στα Τίρανα του Στρατηγού Μάρκου. Ήρθε χωρίς καμιά προηγούμενη ειδοποίηση. Για το λόγο αυτό δε συναντήθηκα μαζί του. Εξουσιοδότησα ένα σύντροφο από το Πολιτικό Γραφείο να συζητήσει μαζί του. Έθεσε (ο Βαφειάδης) τα ακόλουθα ερωτήματα:
1.Να αποσταλούν 3000-4000 Τσάμηδες για τον Δημοκρατικό Στρατό από τις 18.000 που ζουν στην Αλβανία, διωγμένοι από την Ελλάδα από τις δυνάμεις του Ζέρβα...
…όσον αφορά τους Τσάμηδες, θεωρούμε (λέει ο Χότζα) ότι προς το παρόν δεν μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα βοήθειας. Για μεγάλο χρονικό διάστημα βρέθηκαν υπό την επίδραση της αντίδρασης…»
Έτσι, για εγκυκλοπαιδική μόρφωση, χωρίς υπονοούμενα, συνδηλούμενα και πολιτικές προεκτάσεις.
