Διαβάζοντας τις τελευταίες δημοσκοπήσεις παρατηρώ πως τα ποσοστά των τριών κομμάτων που κινούνται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είναι «τσιμπημένα». Αν συνυπολογίσουμε και τα ποσοστά - κοντά στο 1% - των δεξιών κομμάτων που δε βρίσκονται μέσα στη Βουλή, το συνολικό ποσοστό βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, υπάρχει η γνωστή πολυδιάσπαση, όμως πολιτικά και κοινωνικά δε μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το γεγονός. Μάλιστα αυτός ο χώρος έχει τη δυναμική με το μέρος του, μια δυναμική που οφείλεται κυρίως σε ένα πανευρωπαϊκό ρεύμα.
Η αναμενόμενη επικράτηση της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία και η θεαματική άνοδος του ΑfD στη Γερμανία, πολύ να πιθανό δώσει στον γαλλογερμανικό άξονα το χρώμα της ακροδεξιάς, προσεχώς. Όπως είναι γνωστό - και ουδείς το αμφισβητεί - το μεταναστευτικό είναι ο βασικός λόγος που τα κράτη της ΕΕ κάνουν αυτή τη στροφή. Και για αυτόν τον λόγο, επειδή βλέπουν αυτό που έρχεται και προσπαθούν την τελευταία στιγμή να αφυπνίσουν σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, οι Μάνφρεντ Βέμπερ και Βαγγέλης Μεϊμαράκης έκαναν τη γνωστή κοινή δήλωση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.
Στην Ελλάδα αρχίζει και δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την άκρα Δεξιά λόγω της στροφής της Νέας Δημοκρατίας προς θέσεις που βρίσκονται πιο κοντά στο μεταρρυθμιστικό Κέντρο, παρά στη Δεξιά. Δηλαδή επί Μητσοτάκη οι ισορροπίες άλλαξαν εντός της Νέας Δημοκρατίας, κάτι όμως που εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε σωστή κίνηση.
Το κενό που άφησε αυτή η μετατόπιση έσπευσαν να το καλύψουν τουλάχιστον πέντε κόμματα, τα οποία συνολικά στις εθνικές εκλογές πλησίασαν το 14%. Είναι σαφές, εξετάζοντας τον πολιτικό λόγο αυτών των κομμάτων, δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία με τη Νέα Δημοκρατία. Ο αντισυστημισμός τους εκδηλώθηκε κυρίως με τη στάση τους απέναντι στα εμβόλια, με τη φιλορωσική στάση τους και συνεχίζεται με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το θέμα των ταυτοτήτων. Τα όσα πρεσβεύουν απέχουν έτη φωτός από έναν σοβαρό συντηρητικό λόγο.
Όμως όπως προανέφερα αναπτύσσεται πανευρωπαϊκά μια δυναμική στον χώρο της ακροδεξιάς που μοιραία θα αποτυπωθεί και στην πατρίδα μας. Αν αυτή η δυναμική στην Ελλάδα δεν έχει την ένταση που καταγράφεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αυτό οφείλεται στην πολυδιάσπαση που υπάρχει και στην απουσία ενός πολιτικού ηγέτη που αφενός θα εκφέρει έναν στοιχειωδώς αξιοπρόσεκτο πολιτικό λόγο, αφ΄ετέρου με την παρουσία του θα αποτελέσει την αιτία για την ενοποίηση αυτού του χώρου.
‘Όπως έδειξε και το πρόσφατο πείραμα που τείνει να λάβει διαστάσεις γελοιότητας, είναι πολύ δύσκολο να εμφανιστεί σοβαρός πολιτικός από το πουθενά. Κρυμμένα ταλέντα στην πολιτική δεν υπάρχουν. Αναδεικνύονται σταδιακά με τη σκληρή δουλειά τους. Πάντως, η πολυδιάσπαση της άκρας Δεξιάς έχει και μια ουσιαστική συνέπεια. Παράκεντρα εξουσίας, κυρίως οικονομικής, δεν ποντάρουν πολιτικά σε αυτόν τον χώρο. Δεν αποτελεί αξιόπιστη πολιτική δύναμη, ώστε να την ενισχύσουν.
Πάντως, αν λάβουμε υπόψη την όξυνση που παρατηρείται στο μεταναστευτικό πολύ πιθανόν η άκρα Δεξιά συνολικά να δει τα ποσοστά της να ανεβαίνουν σταθερά, παρά την πολυδιάσπασή της.
