Είναι κατανοητό μια κρίσιμη ποδοσφαιρική αναμέτρηση να ανεβάζει την αδρεναλίνη των φιλάθλων και ιδίως των παραγόντων, με συνέπεια το πάθος και ο φανατισμός να ξεχειλίζουν. Μέσα στην ένταση του αγώνα— και μάλιστα αν το αποτέλεσμά του έχει κριθεί στις καθυστερήσεις—μπορεί να ειπωθούν βαριές κουβέντες. Αυτά έχουν γίνει και θα γίνονται. Δεν μπορεί όμως ο κάθε ένας να προσβάλει το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Ουδείς διανοήθηκε να αποκαλέσει «φασιστική» την τότε κυβέρνηση για τον ξυλοδαρμό του διαιτητή Ευθυμιάδη και τα όσα προηγήθηκαν (2002) ή για τα έκτροπα της Ριζούπολης, την επόμενη χρονιά. Γιατί όταν αποκαλείται μια εκλεγμένη κυβέρνηση «φασιστική», αυτό είναι ευθεία προσβολή του πολιτεύματος.
Και δεν νοείται ένα μεγάλο και ιστορικό κανάλι να διακόπτει το πρόγραμμά του για να μεταδώσει «διάγγελμα» ενός ποδοσφαιρικού παράγοντα. Εκατομμύρια θεατές που έβλεπαν το σίριαλ, με την απίστευτη τηλεθέαση, νόμισαν πως συνέβη κάτι πολύ σοβαρό.
Μόνον τότε συνηθίζεται να διακόπτεται η ροή του προγράμματος για «έκτακτη είδηση». Και είδαν και άκουσαν κάποιον να καθυβρίζει την κυβέρνηση για ένα πέναλτι. Δηλαδή αν η ομάδα του κέρδιζε, η κυβέρνηση θα ήταν δημοκρατική. Τώρα που ισοφαρίστηκε στο 96ο λεπτό έγινε φασιστική. Μια κυβέρνηση στης οποίας την τριετή θητεία η ομάδα τού εν λόγω παράγοντα κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και καλώς τα κατέκτησε. Σε βάθος δε 24 χρόνων, αν δεν κάνω λάθος, κέρδισε 20 πρωταθλήματα.
Να υποθέσω πως ο πρόεδρος και η διοίκηση της ΠΑΕ θα επαναφέρουν στην τάξη, δημοσίως, τον παρεκραπέντα παράγοντα που αμφισβήτησε το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Ως γνωστόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, πάνω από είκοσι χρόνια, ουδεμία δυνατότητα παρέμβασης έχουν στο αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της ΟΥΕΦΑ.
Συνεπώς, όσοι παράγοντες εγκαλούν την ελληνική κυβέρνηση για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλού αποβλέπουν. Ας φροντίσουν τα του οίκου τους, όπως επιβάλλει το αυτοδιοίκητο και ας επιδεικνύουν αυτοσυγκράτηση γιατί και μια άδικη ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Υπάρχει η αφελής άποψη πως οι ποδοσφαιρικές θύρες και οι στρατοί των προέδρων επηρεάζουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Μεγάλο παραμύθι. Έχει αποδειχθεί πως οι οπαδικές προτιμήσεις ελάχιστα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Άλλα ζητήματα, πολύ πιο σοβαρά, καθορίζουν τι ψηφίζουν οι πολίτες. Θυμάμαι στις εκλογές του 2004, όταν η ένταση στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πρωτοφανής, όλοι περίμεναν η οπαδική ψήφος να επηρεάσει τις εκλογές. Τελικά, μετά από λίγες ημέρες, η ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος με ποδοσφαιρικά κριτήρια, έδειξε πως η ψήφος των φιλάθλων δεν είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κινήθηκε χωρίς διακυμάνσεις ανά ομάδα.
ΥΓ. Σκέφτηκα, με εύθυμη διάθεση, μήπως ο Δανός διαιτητής ήταν όργανο του Μητσοτάκη, να σφυρίξει πέναλτι στις καθυστερήσεις, να γίνει ο κακός χαμός, που έγινε, και τα μάτια του κόσμου να φύγουν από τις καταγγελίες για τις υποκλοπές. Σατανικό σχέδιο που έπιασε.
