Όλη αυτή η αναζωπύρωση της τραγωδίας των Τεμπών θα περάσει και Πρόεδρο Δημοκρατίας θα εκλέξουμε και ανασχηματισμός θα γίνει και η πολιτική ζωή της χώρας θα μπει σε μια κανονικότητα, έστω προβληματική. Όμως τα προβλήματα που θα προκύψουν στο εγγύτατο μέλλον είναι πολλά και απαιτούν μια στοιχειώδη συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων που θα μπορούσαν να συνεννοηθούν, διότι οι αναλύσεις τους έχουν έναν υποτυπώδη ορθολογισμό. Σήμερα η τομή στο πολιτικό μας σύστημα είναι ο ορθολογισμός από τη μια μεριά και η παραδοξολογία — το λέω ευγενικά — από την άλλη. Ποιοι πολιτικοί ηγέτες έχουν την ικανότητα να σκέφτονται ορθολογικά και ποιοι είναι τσαρλατάνοι. Και οι Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης και Φάμελλος μπορούν, αν το θέλουν, να πουν τρεις κουβέντες μεταξύ τους. Σήμερα το βασικό πολιτικό πρόβλημα είναι το γεγονός πως η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να συνομιλήσει με κανέναν.
Έρχονται δύσκολες μέρες και στα εθνικά θέματα που απαιτούν μια κοινή πορεία εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που έχουν έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, απεξαρτημένο έξωθεν επιρροών. Δηλαδή δεν παίζουν, συνειδητά ή εξ αντικειμένου, το χαρτί της Ρωσίας. Την πρωτοβουλία για να αποκατασταθεί μια μίνιμουμ επαφή μεταξύ κυβέρνησης, μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης θα πρέπει να την αναλάβει ο πρωθυπουργός. Επειδή υπάρχουν τα γνωστά προβλήματα επικοινωνίας με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσαν να ανοιχθούν δίαυλοι σε χαμηλότερο επίπεδο μεταξύ των κομμάτων. Και στο παρελθόν, όταν οι αρχηγοί δεν μπορούσαν να συνομιλήσουν, τις επαφές τις κρατούσαν συγκεκριμένα στελέχη των κομμάτων τους.
Σε αυτό το σκεπτικό είχα εντάξει και τη θέση μου για Πρόεδρο Δημοκρατίας από την Κεντροαριστερά. Θα διανοιγόταν ένας δρόμος, ώστε σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα να υπήρχε κατ΄ αρχήν μια συνεννόηση και στη συνέχεια μια συμπόρευση. Τώρα η κυβέρνηση πορεύεται μόνη χωρίς συνομιλητές και μέσα στο υπάρχον κλίμα, δύσκολα θα βρει. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να αναβιώσει, όπως εξελίσσεται η κατάσταση.
Η φημολογούμενη επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα μάλλον καλό θα κάνει στην κυβέρνηση και ζημία στη ριζοσπαστική Αριστερά. Όλα αυτά όμως δεν ακυρώνουν την πολιτική μοναξιά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Να υποθέσω πως στο Μέγαρο Μαξίμου αναγνωρίζουν την ύπαρξη αυτού του προβλήματος και τους απασχολεί η επίλυσή του, έστω και αν θα πρέπει αυτοί να κάνουν την πρώτη κίνηση. Διότι αν δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα, θα πρέπει να ανησυχούμε.
Η προσωπική αντιπάθεια του Νίκου Ανδρουλάκη προς τον πρωθυπουργό δεν είναι ικανός λόγος για να μην επιδιωχθεί μια επικοινωνία με άλλα στελέχη του Κινήματος, με δεδομένο πως στην πολιτική τα προσωπικά μπαίνουν στην άκρη. Και ο Σωκράτης Φάμελλος είναι ένας πολιτικός που μπορεί να ανταποκριθεί σε μια πρόσκληση διαλόγου. Δε χρειάζεται να είναι κάποιος μάντης για να δει αυτό που έρχεται στην περιοχή μας. Και αν κάτι δίδαξε η Ιστορία είναι ότι πάντα η εθνική συνεννόηση απέτρεπε τις δυσμενείς εξελίξεις.
