Πολλοί γράφαμε ότι όλη αυτή η απίστευτη woke ανοησία θα οδηγούσε στο άλλο ακριβώς άκρο. Στην επικράτηση της απόλυτης χυδαιότητας και της σεξιστικής νταβραντίλας. Το πώς απάντησε ο Έλον Μασκ στον Τζαστίν Τριντό δεν αφορά τον φραστικό καθωσπρεπισμό, αλλά ακριβώς την εισβολή της τοξικότητας στο δημόσιο λόγο. Γιατί είναι άλλο πράγμα να διαφωνείς με τις απόψεις και τις αντιλήψεις κάποιου και άλλο πράγμα είναι να τον προσβάλλεις. Η προσβολή ποτέ δεν υπήρξε επιχείρημα.
Και ουδόλως με ενδιαφέρει αν ο Μασκ λειτουργεί αυτόνομα ή είναι ο «λαγός» του Τραμπ που μιλά για να καταγράψει αντιδράσεις. Το αποτέλεσμα μετρά και αυτό που μένει τελικά είναι πως ο Τζαστίν Τριντό, ένας πολιτικός που διέλυσε τη χώρα του, να είναι το συμπαθές θύμα μιας άνευ αρχών προσωπικής επίθεσης. Όταν το πάθος και ο φανατισμός οδηγούν τη σκέψη και τον λόγο, τα αποτελέσματα είναι εντελώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα.
Και για να προλάβω κάποιους φίλους, οι τελευταίοι που «δικαιούνται δια να ομιλούν» για τον Μασκ και τον Τραμπ και την τοξικότητα του λόγου τους, είναι οι «αστέρες» της Αριστεράς που εισήγαγαν τη χυδαιότητα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της πατρίδας μας. Άλλωστε, τότε συνεργάζονταν στους δρόμους και τις πλατείες στην αρχή, στην κυβέρνηση στη συνέχεια, με το κακέκτυπο του τραμπισμού στην Ελλάδα. Η κραυγή «στα τέσσερα» του κυβερνητικού εταίρου τους δεν διαφέρει και πολύ από το «κορίτσι μου» του Μασκ.
Όλοι όσοι σταθήκαμε απέναντι και στον εθνολαϊκισμό της περιόδου 2010-2019 και στην ανοησία της woke ατζέντας, έχουμε το ηθικό ανάστημα να στεκόμαστε σήμερα απέναντι και στη διαφαινόμενη στον ορίζοντα λαίλαπα Τραμπ-Μασκ.
Βρισκόμαστε στη φάση που η ομάδα Τραμπ κάνει το ζέσταμά της στον αγωνιστικό χώρο. Ρίχνει αναγνωριστικές βολές προς διάφορες κατευθύνσεις, υποδεικνύοντας τους μελλοντικούς στόχους της. Όλα δείχνουν πως θα δούμε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες και όπου βγει. Ας ελπίσουμε πως ένας 80χρονος δεν θα θελήσει να πάρει στον τάφο μαζί του και όλον τον πλανήτη. Θα επικρατήσει και μέσα στο κόμμα του η λογική και η σύνεση. Κάποιοι σοβαροί άνθρωποι, με ισχύ, θα του πουν: «Μπάρμπα, μέχρις εδώ!»
Η εκφρασμένη βούληση του Τραπμ να προσαρτήσει τον Καναδά και να εισβάλει στον Παναμά, δικαιώνει απόλυτα τον Πούτιν που εισέβαλε στην Ουκρανία. Και για του λόγου το αληθές, ενώ έγραφα αυτές τις γραμμές, διάβασα πως ο νέος πρόεδρος δήλωσε πως κατανοεί τις ανησυχίες του Πούτιν για την Ουκρανία και για τον πόλεμο δεν κατηγόρησε αυτόν, τον εισβολέα, αλλά τον Τζο Μπάιντεν!
Το μήνυμα που στέλνει προς πάσα κατεύθυνση είναι: Ο ισχυρότερος παίρνει ό,τι μπορεί να πάρει από τους πιο αδύναμους γείτονές του. Οι διεθνείς συνθήκες είναι κουρελόχαρτα. Τα προχθεσινά εγκωμιαστικά σχόλια του για τον Ερντογάν θα πρέπει να μας ανησυχήσουν και υποθέτω πως όλοι όσοι πανηγύρισαν στην Ελλάδα για την εκλογή του, θα έχουν αρχίσει να κάνουν δεύτερες σκέψεις.
