Αν κάποιος διαβάσει τα όσα λέγονται και γράφονται από τους φίλους της Νέας Αριστεράς θα νομίσει πως τα μέλη της πρωτοεμφανίζονται στην πολιτική αυτές τις ημέρες. Πως αυτό το κόμμα προέκυψε με παρθενογένεση. Κι όμως, όλοι τους ανεξαιρέτως ανήκαν στον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι στα όσα έγιναν από το 2011 και μετά και κυρίως συνυπεύθυνοι και συμμέτοχοι στον τρόπο που άσκησε την εξουσία το κόμμα τους όταν κυβερνούσε.
Να δεχτούμε, χάρη της συζητήσεως, πως μπορεί κάποιοι εξ αυτών που ίδρυσαν τη Νέα Αριστερά να διαφωνούσαν ενδομύχως με τα όσα συνέβαιναν τότε και να σιωπούσαν λόγω της παρουσίας τους στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μετά την εκλογική ήττα του 2019 γιατί δε ζήτησαν να ανοίξει μια συζήτηση για τα αίτια αυτής της ήττας; Πάντα η ανανεωτική Αριστερά έβαζε «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Μερικές φορές μάλιστα και σε υπερβολικό βαθμό.
Τι φοβήθηκαν; Μήπως διαταραχτεί η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως τρωθεί το κύρος και το ηγετικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα; Φαίνεται πως είτε πίστεψαν στη «δεξιά παρένθεση Μητσοτάκη» και στη σύντομη επάνοδο τους στην εξουσία είτε βολεύτηκαν με την επικρατούσα εσωκομματική κατάσταση. Στο κάτω-κάτω σε μια διεξοδική συζήτηση για τα αίτια της ήττας του 2019, οι ευθύνες μπορεί να άγγιζαν και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθώ στο γεγονός πως ανέχτηκαν όλες τις αντιπολιτευτικές ασχήμιες της περιόδου 2019-2023. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα πρωταγωνίστησαν σε αυτές. Για αυτό ας πάμε παρακάτω.
Πότε ευαισθητοποιήθηκαν; Όταν έχασαν το κόμμα μετά από μια αδιάβλητη εκλογική διαδικασία. Αν δεν τους άρεσε αυτός ο τρόπος εκλογής ας μη συναινούσαν. Είχαν όμως σίγουρη τη νίκη της υποψηφίου τους, που αναμφίβολα ήταν μια αξιόλογη περίπτωση. Το γεγονός ότι ηττήθηκε, δεν αναιρεί το αξιόπιστο των εσωκομματικών εκλογών.
Αντιλαμβάνομαι πως το πρόβλημα όλων αυτών που αποχώρησαν αρχικά και στη συνέχεια ίδρυσαν τη Νέα Αριστερά, είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Όμως και για αυτή την υποψηφιότητα οι ευθύνες τους είναι όχι απλώς μεγάλες, είναι μέγιστες. Εδώ έναν υπάλληλο προσλαμβάνεις και ζητάς συγκεκριμένα προσόντα και στη συνέχεια τον ψάχνεις από όλες τις πλευρές.
Δε γίνεται να αποδέχεσαι μια υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα τυφλά! Χωρίς να γνωρίζεις το ποιόν και κυρίως τις απόψεις του υποψηφίου. Έγιναν τρελά πράγματα στον ΣΥΡΙΖΑ, που ακουμπούν τη γελοιότητα και για τα οποία είναι συνυπεύθυνος όλος ο κορμός της Νέας Αριστεράς, χωρίς ελαφρυντικά.
Δε γίνεται από αφελείς, άφρονες και ανεύθυνοι, αίφνης, σε ένα βράδυ να μεταμορφώθηκαν σε σοβαρούς και υπεύθυνους. Κουβαλούν αμαρτίες ουκ ολίγες που θα τις βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους.
Αν θέλουν να διαφυλάξουν τη χαμένη τιμή της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να πουν πότε και πώς χάθηκε αυτή η τιμή, να κατονομάσουν τους υπεύθυνους χωρίς μισόλογα και να κάνουν και την αυτοκριτική τους. Με μόνο τη σοβαρότητα, που και αυτή δεν υπάρχει στην προκειμένη περίπτωση, κανένα κόμμα δεν επιβίωσε. Αν τώρα θέλουν να φυτοζωούν μεταξύ του 3-5%, τζάμπα όλος αυτός ο κόπος.
