Το νομοσχέδιο για την απονομή της Δικαιοσύνης του Γιώργου Φλωρίδη, αποτελεί μια μεταρρυθμιστική τομή. Δεν γνωρίζω πώς θα λειτουργήσει στην πράξη, αλλά δεν είναι ένα απλό νομικοτεχνικό κείμενο. Είναι ένα πολιτικό κείμενο, με σαφή ιδεολογικό χαρακτήρα. Η αυστηροποίηση των ποινών υποκρύπτει μια γενικότερη αντίληψη για την οργάνωση της κοινωνίας.
Συνήθως, όταν μια σημαντική ρύθμιση βλέπει το φως της δημοσιότητας, σχεδόν αστραπιαία, σε χρόνο μηδέν, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί εγνωσμένου κύρους και ποικιλώνυμοι σχολιαστές, καταθέτουν τις απόψεις τους επί του προκειμένου. Το ίδιο συμβαίνει και όταν προκύπτει ένα γεγονός με νομικοπολιτικό ενδιαφέρον. Στην περίπτωση του νομοσχεδίου Φλωρίδη διακρίνω μια σιωπή. Τι συμβαίνει;
Αν συμφωνούν, οφείλουν να βγουν και ευθαρσώς να στηρίξουν το νομοσχέδιο. Είναι μια τομή η οποία είναι απολύτως λογικό να προκαλέσει αντιδράσεις, πρωτίστως για συντεχνιακούς λόγους. Υπάρχουν διατάξεις που προβληματίζουν τους δικηγόρους οι οποίοι αντιδρούν. Συνεπώς, αν το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όσοι συμφωνούν με αυτό ας το δηλώσουν και να υποβάλουν διορθωτικές προτάσεις, αν έχουν.
Από την άλλη τη μεριά, εφόσον διαφωνούν, επιβάλλεται να καταθέσουν τη διαφωνία τους. Εδώ είναι λαλίστατοι για άλλα, ήσσονος σημασίας θέματα. Δεν μπορεί να σωπαίνουν για ένα νομοσχέδιο - τομή για την απονομή της Δικαιοσύνης. Όλοι όσοι συνέβαλαν στον νόμο Παρασκευόπουλου δεν θα τοποθετηθούν; Είναι ένα κείμενο που κινείται προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το δικό τους πόνημα. Η σιωπή τους θα εκληφθεί ως μια ενοχική συμπεριφορά, ως αναγνώριση των λαθών που παρατηρήθηκαν στο έργο τους, λάθη που είχαν τραγικές συνέπειες.
Και ο ίδιος ο κ. Παρασκευόπουλος δε θα πρέπει να πει κάτι;
Δεν γίνεται όλοι αυτοί να κρύβονται πίσω από τους δικηγορικούς συλλόγους ή ακόμα χειρότερα, να κάνουν σαν να μην τέθηκε προς διαβούλευση ποτέ το νομοσχέδιο Φλωρίδη. Επειδή και τα δύο σκέλη του νομοσχεδίου –αυστηροποίηση των ποινών και επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης– θα επηρεάσουν τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών, δεν συγχωρείται η σιωπή των ειδημόνων.
Τελικά, η αυστηροποίηση των ποινών θα λειτουργήσει και προληπτικά; Ή θα φρακάρουν τα σωφρονιστικά ιδρύματα και κόσμος θα πηγαινοέρχεται σε αυτά; Οι οργανωτικές ρυθμίσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα την ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης; Διότι, τελικά τον πολίτη αυτό που τον ενδιαφέρει είναι αν οι μεταρρυθμίσεις βελτιώνουν τη ζωή του. Αν τον απαλλάσσουν από τους παραλογισμούς του Δημοσίου.
Πάντως, να επαναλάβω πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν είναι απλώς μια ακόμα ρύθμιση. Είναι μεταρρύθμιση, από αυτές που έχει ανάγκη ο τόπος. Συνεπώς, όσοι έχουν τους τίτλους, πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, επαγγελματικούς, οφείλουν να πάρουν με εμπεριστατωμένο τρόπο θέση.
Η σιωπή δε βοηθά και προβληματίζει αν προέρχεται από λαλίστατα δημόσια πρόσωπα.
