Είναι κάτι σαν τον μικρό τελικό. Μικρός είναι, τελικός δεν είναι. Συνεπώς, η μάχη που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ για την τρίτη θέση, είναι ένας αγώνας παρηγοριάς. Για το ΚΚΕ δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς για πολλά χρόνια ήταν η αδιαμφισβήτητη τρίτη δύναμη στην κεντρική πολιτική σκηνή. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως…
Με τα σημερινά δεδομένα, το μέλλον θα είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο για τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσες εκφράσεις και αν λάβει. Είναι κανόνας στην πολιτική πως ο πεσμένος δύσκολα σηκώνεται, διότι αιμορραγεί προς πολλές κατευθύνσεις. Μόνο δίνει και δεν παίρνει τίποτα και από πουθενά.
Το ΚΚΕ δεν έχει να χάσει τίποτα είτε βγει τρίτο είτε βγει τέταρτο κόμμα. Είναι σαν τον τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι. Το άγχος το έχει ο παίκτης που θα το κτυπήσει. Ο τερματοφύλακας αν το αποκρούσει θα γίνει ήρωας, αν όχι ουδείς θα τον κατηγορήσει. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η τέταρτη θέση αυτομάτως τον κατατάσσει στα μικρομεσαία κόμματα. Χάνει κάθε επαφή με εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που θέλουν να σχετίζονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με την εξουσία. Και είναι πολυάριθμες αυτές οι ομάδες.
Το στοιχείο που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη δραματική συρρίκνωση είναι η στάγδην αποσύνθεσή του. Δεν έφυγαν μεμιάς όλοι μαζί. Ο Στέφανος Κασσελάκης υφίσταται το μαρτύριο της σταγόνας. Αυτό το έχει αντιληφθεί και προχθές εκλιπαρούσε την κυρία Έφη Αχτσιόγλου και την ομάδα της «όποια απόφαση είναι να πάρουν να την πάρουν σύντομα». Μια δήλωση—αποτέλεσμα εκνευρισμού και έλλειψης ψυχραιμίας, καθώς ο νέος ηγέτης είναι εντελώς άπειρος.
Σε στιγμές κρίσης απαιτείται καθαρό μυαλό και αυτοκυριαρχία. Αν οι αντίπαλοι αντιληφθούν ότι βρίσκεσαι σε θέση αδυναμίας και σε κατάσταση πανικού, τότε θα κάνουν αυτό ακριβώς που δείχνεις πως φοβάσαι.
Σε ανάλογη κατάσταση, αλλά κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες, βρέθηκε το ΠΑΣΟΚ το 2012. Έκανε πάνω από δέκα χρόνια όχι για να ανακάμψει, αλλά για να συνέλθει. Να αρχίσει να βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον. Για να πούμε πως ανέκαμψε, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.
Υπάρχουν «πρόθυμοι» που θα ρίξουν σωσίβιο…Εδώ σταματώ, διότι το ερώτημα είναι σε ποιον θα ρίξουν σωσίβιο οι «πρόθυμοι», που ως γνωστόν πάντα υπάρχουν. Στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και του Πολάκη; Ή στην Διέξοδο Αριστερά του Τσακαλώτου και της Ομπρέλας; Ή μήπως σε κάτι καινούργιο που θα φτιάξουν όλα τα φθαρμένα μεγαλοστελέχη που αποχώρησαν ή πρόκειται να αποχωρήσουν; Σε αυτούς όσα σωσίβια και να ρίξουν αυτοί θα πνιγούν.
Για αυτό, από όποια μεριά και αν το δούμε, σωτηρία αυτός ο χώρος δεν έχει. Θα επιστρέψει στα κυβικά του, με συνοπτικές διαδικασίες. Το ντέρμπι για την τρίτη θέση θα είναι ντέρμπι στα χαρτιά.
