Εισοδισμός είναι μία παλαιοκομμουνιστική έννοια και πρακτική. Είναι η είσοδος μελών άλλων κομμάτων σε ένα κόμμα για να επηρεάσουν την πολιτική του γραμμή. Ήταν μια συμπεριφορά κυρίως τροτσκιστικών ομάδων, των οποίων στόχος υπήρξε το ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό όταν διάβασα τις απόψεις του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ όπως τις διατύπωσε γραπτώς πριν από δέκα χρόνια. Έγραφε για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, τις τότε μειώσεις μισθών τις εύρισκε ανεπαρκείς και ζητούσε μεγαλύτερες και τασσόταν υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων. Νομίζω πως πριν από δέκα χρόνια, αυτές οι πολιτικές θέσεις ξεπερνούσαν τη Νέα Δημοκρατία. Συνεπώς, με την πολιτική γεωγραφία της εποχής ο κ. Στέφανος Κασσελάκης εκινείτο κάπου μεταξύ Τζήμερου και Μάνου.
Δέκα χρόνια δεν είναι πολλά για να συντελεστεί μια τόσο μεγάλη πολιτική μεταστροφή. Συνήθως αυτές οι ιδεολογικές μετατοπίσεις έχουν μακρύ χρόνο ωρίμανσης, διότι απαιτούν ανάπλαση συνειδήσεων και ως επί το πλείστον παρατηρούνται με φορά αντίθετη από αυτή του κ. Κασσελάκη. Οι συνήθεις μεταβάσεις είναι από την Αριστερά προς το Κέντρο ή τον συντηρητικό χώρο και όχι το αντίθετο. Επειδή όμως ο νέος ηγέτης διαθέτει πολλά στοιχεία εξαιρετισμού θα έκανα μια παραχώρηση επί του θέματος.
Όμως αυτό που με προβληματίζει είναι η ιστορική ομιλία του στον ΣΕΒ. Και λέω ιστορική γιατί τα όσα υποστήριξε εκεί, ακύρωναν όλες τις βασικές αρχές της Αριστεράς. Ήταν μια ομιλία που θα μπορούσε να την κάνει ο Μητσοτάκης και ο Μάνος. Συνεπώς, το ερώτημα, λόγω και των αποκαλύψεων της «Εφημερίδας των Συντακτών», παραμένει: τι είναι ο Κασσελάκης; Και πώς τον επέλεξε ο Α. Τσίπρας;
Εκτός αν -όπως λένε οι κακές γλώσσες- ο Α. Τσίπρας απλώς δέχτηκε τη συγκεκριμένη πρόταση που του έκαναν εφοπλιστικοί κύκλοι. Διότι ο Τσίπρας -και αυτό είναι γνωστό- έχει άριστες σχέσεις με τον ελληνικό εφοπλισμό και αυτό δεν είναι κακό. Λέγεται λοιπόν, πως κάπως έτσι υιοθέτησε τον κ. Στέφανο Κασσελάκη.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το άλλοτε κραταιό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, γίνεται κάτι άλλο μέσα σε συνθήκες αποσύνθεσης, όπως φαίνεται από το επίπεδο της εσωκομματικής αντιπαράθεσης. Όσοι υποστηρίζουν πως ο κ. Στέφανος Κασσελάκης φύτρωσε γιατί βρήκε πρόσφορο έδαφος, λένε τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή υποστηρίζει ότι υπήρχε και υπάρχει γόνιμο έδαφος στη ριζοσπαστική Αριστερά, και κυρίως στην ανανεωτική συνιστώσα της, και για άλλες λύσεις κάτι που υποθέτω -για να μην πω ότι είμαι σίγουρος- θα το δούμε μέχρι το τέλος του χρόνου.
Ο κ. Στέφανος Κασσελάκης -για να σοβαρευτούμε- δεν έχει κανένα ιδεολογικό στίγμα. Είναι κάτι σα τη σημαία ευκαιρίας. Πάει παντού. Ίσως να δημιουργήσει ένα δικό του κοινό, όμως αυτό δε θα έχει καμιά σχέση με αυτό που εννοούμε όταν αναφερόμαστε στην Αριστερά. Ο εισοδισμός του νεοφιλελευθερισμού στον ΣΥΡΙΖΑ απέβη επιτυχής.
