Να το γράψω για πολλοστή φορά. Όλη η φασαρία, σε πολιτικό επίπεδο, έχει έναν στόχο: Τον Μητσοτάκη. Οπότε ας πάρουμε ξανά κάποια πράγματα από την αρχή για να γνωρίζουμε όλοι πού βρισκόμαστε.
Από τη Μεταπολίτευση και μετά μόνον σε μια περίπτωση πρωθυπουργός εξωθήθηκε σε παραίτηση λόγω εσωκομματικού προνουντσιαμέντου. Αναφέρομαι στον Γιώργο Παπανδρέου και στις ασφυκτικές συνθήκες του πρώτου μνημονίου. Όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί κρίθηκαν στις εκλογές, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, συμπεριλαμβανομένου. Ως γνωστόν, μετά και παρά την ανεξαρτητοποίηση Συμπιλίδη, ο Μητσοτάκης δεν είχε χάσει τη δεδηλωμένη – είχε 150 βουλευτές – μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά, όμως αυτός προτίμησε να πάει σε εκλογές που τις έχασε. Αυτό το τελευταίο σημειώστε το.
Σήμερα διακινείται – με επίκεντρο τους εμπνευστές του «σχεδίου Πυθία» – το σενάριο της αντικατάστασης του πρωθυπουργού από πρώην πρωθυπουργούς, οι οποίοι και θα αναλάβουν τη σωτηρία της πατρίδας μας. Πρώτιστη υποχρέωση των επίδοξων σωτήρων είναι να ρωτήσουν τους πολίτες αυτής της χώρας αν θέλουν να σωθούν από αυτούς. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να φτιάξουν ένα κόμμα και να ζητήσουν την ψήφο τους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Διαφορετικά πάμε πίσω στις προδικτατορικές εποχές. Εξ αποκαλύψεως σωτήρες δεν υπάρχουν.
Έγραψα λίγο παραπάνω πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993 ηττήθηκε. Κάτι που σημαίνει πως ήταν ήδη τότε πολιτικά απονομιμοποιημένος. Σήμερα η Νέα Δημοκρατία και ο πρωθυπουργός – σε όλες τις δημοσκοπήσεις – προηγούνται με τεράστια διαφορά από το δεύτερο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ και από τον πολιτικό αρχηγό, τον Νίκο Ανδρουλάκη, που διεκδικεί και αυτός την εξουσία. Είναι δυνατόν μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό σκηνικό νοήμονες άνθρωποι να εξυφαίνουν σενάρια πολιτικής εκτροπής; Μόνον μανιοκαταθλιπτικοί με παραληρηματικό λόγο ή αδίστακτοι δολοπλόκοι μηχανεύονται και προτείνουν παρόμοιες λύσεις.
Το κεκτημένο της Μεταπολίτευσης είναι η δημοκρατική ομαλότητα. Τι σημαίνει δημοκρατική ομαλότητα; Τους πρωθυπουργούς τους εκλέγουν οι πολίτες. Και αν χαθεί η δεδηλωμένη, η προσφορότερη λύση είναι οι εκλογές.
Το τελευταίο καταφύγιο των δολοπλόκων είναι η Κίμπερλι, η νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ. Περιμένουν τον Απρίλιο που θα αναλάβει τα καθήκοντά της να πει στον Μητσοτάκη «φύγε εσύ, να έρθει ο άλλος». Να σας πω τι θα γίνει ψάχνοντας να βρει τον «άλλον»; Θα έρθει στην Αθήνα, θα δώσει τα διαπιστευτήριά της στον Τασούλα, θα δει τι κυκλοφορεί στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, θα πιάσει την κοιλιά της από τα γέλια και θα πάει στον Μητσοτάκη να καταθέσει σε αυτόν τα πολιτικά της διαπιστευτήρια. Φυσικά, κάποιοι «δημοκράτες» νοσταλγούν την εποχή του Πιουριφόι, αλλά αυτή η εποχή τελείωσε.
Συνεπώς, κρατείστε την ψυχραιμία σας και την ψυχική σας γαλήνη, πάντα τη λύση τη δίνουν οι πολίτες και αν ή όταν ο πρωθυπουργός κρίνει πως θα πρέπει να πάει σε πρόωρες εκλογές, εκεί όλοι θα ζυγιστούν. Διαφορετικά, υπομονή ως τον Ιούνιο του 2027.
