Ο σκακιστής σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του, με νοητικές διεργασίες, εκτιμώντας τις πιθανές κινήσεις του αντιπάλου του. Με απλά λόγια έχει ένα σχέδιο. Δεν κάνει κινήσεις στα τυφλά. Ο ταβλαδόρος ρίχνει το ζάρι και ό,τι του κάτσει. «Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή» τραγουδούσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Χθες, ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής κ. Στέλιος Κούλογλου, σε μια όντως απολαυστική συνέντευξή του στον κ. Δανίκα για το «Πρώτο Θέμα», είπε πως «ο Τσίπρας δεν είναι σκακιστής, είναι ταβλαδόρος. Δεν είναι σκακιστής να θυσιάσει το κόμμα για να το ξαναπάρει πίσω. Δεν κάνει τέτοιου είδους κινήσεις. Κάνει κινήσεις που καμιά φορά του βγαίνουν, καμιά φορά δεν του βγαίνουν, ανάλογα με το τι ζαριά θα ρίξει».
Εδώ και πολλά χρόνια, όλοι εμείς του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου - από τους βασικούς συντελεστές της πτώσης και κατάπτωσης του ΣΥΡΙΖΑ - υποστηρίζαμε πως ο Τσίπρας είναι ένας τακτικιστής, στερούμενος παντελώς της παραμικρής στρατηγικής σκέψης. Αναλύει επί τόπου την κατάσταση, όπως διαμορφώνεται από τις συγκυρίες και χαράσσει τις κινήσεις του με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Και μετά πάλι τα ίδια. Δεν κάνει έναν σχεδιασμό με αρχή, μέση και τέλος. Μέχρι και το 2015 οι ζαριές του ήταν καλές. Εξάρες. Μετά άρχισαν τα ντόρτια και οι δυάρες.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Προέκυψε ο νέος ηγέτης - εκλεγμένος με αδιάβλητες διαδικασίες από τη βάση της ριζοσπαστικής Αριστεράς - πλην όμως μια τέτοια υποψηφιότητα δε θα έστεκε ούτε σε επαρχιακό κυνηγετικό σύλλογο, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Στέλιου Κούλογλου. Μάλιστα, εκτιμώ πως το πιο πολιτικό κομμάτι της συνέντευξής του είναι αυτό: «Ο Κασσελάκης γίνεται θέμα στα κουτσομπολιά των πρωινάδικων και ο Μητσοτάκης αφήνεται να κάνει μόνος του πολιτική στα δελτία ειδήσεων. Στην ιστορία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει ξανασυμβεί αυτό».
Αυτές είναι οι συνέπειες όταν γίνεται σύγχυση του life style με την πολιτική. Όταν η επικοινωνία επισκιάζει την πολιτική. Όταν οι ακκισμοί θεωρούνται πιο σοβαροί από την πολιτική. Τότε η πολιτική εκδικείται. Σε στέλνει στα…γουναράδικα, δηλαδή στα πρωινάδικα, όπου γίνεσαι αντικείμενο ποικιλόμορφων σχολιασμών μπροστά σε ένα κοινό που κυρίως αποτελείται από άτομα που θέλγονται από τις σκανδαλιστικές ειδήσεις. Ακυρώνεται στα πρωινάδικα η πολιτική παρουσία του Κασσελάκη, με ευθύνη αποκλειστικά δική του και των συμβούλων του.
Συμπερασματικά, σήμερα, στην κεντρική πολιτική σκηνή υπάρχει μόνον ένας παίκτης. Ο πρωθυπουργός. Αυτός μόνον παίζει μπάλα και, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, παίζει καλή μπάλα. Από την άλλη μεριά η ριζοσπαστική Αριστερά βιώνει την ανυπαρξία της σε όλα τα επίπεδα. Και κυρίως σε αυτό της ταυτότητας της. Αλλά και στο πολιτικό επίπεδο το αδιέξοδο είναι μεγάλο. Εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στις ευρωεκλογές με την υπάρχουσα ηγεσία και μετά… ο Θεός είναι μεγάλος.
