Η εκτέλεση του δεύτερου στην ιεραρχία της Χαμάς, Σαλέχ αλ Αρούρι και η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στην πόλη Κερμάν του Ιράν ανάβουν νέες πυρκαγιές στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής. Και για την εκτέλεση του τρομοκράτη της Χαμάς και για την εκατόμβη στο Ιράν, Χαμάς, Χεζμπολάχ και Χαμενεϊ υπόσχονται αντίποινα.
Το Ισραήλ από την άλλη πλευρά, φαίνεται πως ανοίγει τη βεντάλια των πολεμικών επιχειρήσεων ανοίγοντας μέτωπο και με τη Χεζμπολάχ, στα βόρεια σύνορά του. Η στρατιωτική ηγεσία του εκτιμά, πως η Χαμάς στη Γάζα έχει αποδυναμωθεί σε όλα τα επίπεδα σημαντικά και ενισχύει πλέον τις θέσεις του στα σύνορά του με Λίβανο και Συρία.
Δε θα πρέπει να μας διαφεύγει πως ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης του Ισραήλ, είναι οι περιοχές που συνορεύουν με τη Γάζα και το Λίβανο να καταστούν και πάλι ασφαλείς για τους κατοίκους τους που τις έχουν, προς το παρόν, εγκαταλείψει και να επανέλθουν σε αυτές τις περιοχές όλες οι οικονομικές δραστηριότητες. Το οικονομικό κόστος της εγκατάλειψης είναι σημαντικό.
Από την άλλη την πλευρά αυτός ο πόλεμος επανένωσε την ισραηλινή κοινωνία. Πριν την 7η Οκτωβρίου ήταν βαθύτατα διαιρεμένη σε ένα κομμάτι συντηρητικό και σε ένα κομμάτι που θα το αποκαλούσαμε προοδευτικό. Στις κοινωνίες εν πολέμω σχεδόν πάντα δικαιώνεται το συντηρητικό - εθνικιστικό κομμάτι, ιδίως αν ο εχθρός επιδιώκει τον αφανισμό του Άλλου.
Απόδειξη: τα αγρίως δολοφονημένα παιδιά του φεστιβάλ ήταν υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης των Ισραηλινών με τους Παλαιστίνιους και για αυτό επέλεξαν ως τόπο διεξαγωγής της εκδήλωσής τους, συμβολικά, μια περιοχή στα σύνορα με τη Γάζα. Η τραγική συνέχεια είναι γνωστή. Τους δολοφόνησαν «οι καλοί γείτονες», όπως ο κυνηγός το θήραμά του. Το είδαμε με τα μάτια μας.
Σήμερα ουδείς στο Ισραήλ διαμαρτύρεται για τα όσα συμβαίνουν στα πολεμικά μέτωπα. Αυτοί που διαμαρτύρονται και δικαιολογημένα είναι οι οικείοι των απαχθέντων που ζητούν από την κυβέρνηση Νετανιάχου την απελευθέρωσή τους. Όλη η κοινωνία του Ισραήλ συμφωνεί, πως η Χαμάς θα πρέπει να εξοντωθεί πλήρως, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοιες τρομοκρατικές επιθέσεις.
Σε αυτό το εκρηκτικό τοπίο υπάρχουν και οι αφελείς Ευρωπαίοι πολιτικοί, βλ. Τζοζέπ Μπορέλ, που ζητούν ειρήνη, αναμασώντας τις γνωστές ανοησίες τους και η λεγόμενη προοδευτική ιντελιγκέντσια που δεν μπορεί να κρύψει τον αντισημιτισμό της.
Το ερώτημα είναι ένα και μοναδικό: η Χαμάς θα πρέπει να έχει λόγο την επόμενη ημέρα; Ας μας πουν τι πιστεύουν. Ας αποκαλυφθούν λέγοντας το «ναι».
Ή, αν αντιθέτως πιστεύουν πως δεν θα πρέπει να έχει λόγο, ας μας πουν το πώς θα γίνει αυτό. Με εκεχειρίες, διαπραγματεύσεις και άλλες πασιφιστικές μπούρδες δεν επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος, πολύ δε περισσότερο όταν η Χαμάς απειλεί πως θα επαναλάβει παρόμοιο τρομοκρατικό χτύπημα.
Οι τρομοκράτες μόνο μια γλώσσα καταλαβαίνουν.
