Το ερώτημά μου δεν έχει καμιά μομφή ή υπαινιγμό για την πολιτική των ΗΠΑ στο Μεσανατολικό. Απεναντίας, θεωρώ την παρουσία του Τζο Μπάιντεν ευτυχή συγκυρία για τον Δυτικό κόσμο με δεδομένο το έλλειμμα ηγεσίας στην Ε.Ε. (Ως γνωστόν στη Σύνοδο Κορυφής συνεδριάζουν επί ώρες για να συμφωνήσουν σε ένα ψήφισμα).
Επιπλέον, τα όσα τραγελαφικά, αλλά θεσμικά άκρως επικίνδυνα, διαδραματίζονται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, υπό προϋποθέσεις, μπορεί σε ένα χρόνο να τινάξουν στον αέρα την ενότητα του Δυτικού στρατοπέδου.
Έτσι o Τζο Μπάιντεν σήμερα αποτελεί μια φωνή σύνεσης και λογικής που εκπέμπει ταυτοχρόνως και ένα μήνυμα αποφασιστικότητας και σιγουριάς. Οι ΗΠΑ είναι στην πρώτη γραμμή του πυρός στη Μέση Ανατολή, στο πλευρό του Ισραήλ.
Τι επιδιώκει με την πολιτική του ο Τζο Μπάιντεν; Δύο είναι οι ερμηνείες.
1. Προσπαθεί να πείσει το Ισραήλ για μια light επέμβαση στη Γάζα. Ο Τζο Μπάιντεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα των συμφωνιών του Αβραάμ τις οποίες θέλει να διασώσει. Αν τελικά υλοποιηθούν, αλλάζει ο χάρτης στην περιοχή, κάτι που δεν το θέλουν το Ιράν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις που χρηματοδοτεί και εξοπλίζει. Εννοείται πως μια ισοπεδωμένη Γάζα θα προκαλέσει αντιδράσεις και στα μετριοπαθή κοσμικά αραβικά καθεστώτα. Βέβαια, το ερώτημα είναι πώς θα εξοντωθεί η Χαμάς, κάτι που το επιζητεί και η ηγεσία των ΗΠΑ, πολιτική και στρατιωτική. Και εδώ υπεισέρχεται η δεύτερη ερμηνεία.
2. Η παρατηρούμενη καθυστέρηση στην έναρξη χερσαίων επιχειρήσεων να οφείλεται στην προσπάθεια των Αμερικανών να οργανωθεί η εισβολή όσο το δυνατόν καλύτερα. Έχοντας τις εμπειρίες τους από τη Φαλούτζα και τη Μουσούλη γνωρίζουν τους κινδύνους των οδομαχιών και θέλουν να συμβουλεύσουν τους Ισραηλινούς επιτελείς για το πώς δε θα πέσουν στις παγίδες των τρομοκρατών. Βέβαια, αυτή η καθυστέρηση έχει δημιουργήσει τη νευρικότητα της αναμονής στα ισραηλινά στρατεύματα, ενώ οι 330.000 περίπου έφεδροι επιβαρύνουν σημαντικά σε ημερήσια βάση την οικονομία του Ισραήλ.
Είναι φανερό πως οι δύο ερμηνείες έχουν κοινούς τόπους και επικαλύπτονται σε ένα κρίσιμο ζήτημα. Στην όσο το δυνατόν πιο ταχεία εξουδετέρωση των τρομοκρατών με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες αμάχων.
Φυσικά, αν επικρατήσει τελικά το ευκταίο σενάριο, πρωτεύοντα ρόλο στην επόμενη μέρα στην περιοχή θα έχουν οι ΗΠΑ. Και φαίνεται πως ο Τζο Μπάιντεν έχει ένα σχέδιο που θα εξομαλύνει την κατάσταση, στον βαθμό που σε αυτό συναινέσουν και οι λοιπές αραβικές χώρες.
Πάντως, η μόνιμη ειρήνη στην περιοχή δεν πρόκειται να έρθει αν δεν σταματήσει τις παρεμβάσεις του το ιρανικό καθεστώς. Εκεί βρίσκεται μια από τις αιτίες όλων των προβλημάτων. Και η άλλη, η εξίσου σημαντική, βρίσκεται στο γεγονός πως η Παλαιστινιακή Αρχή δε θέλει να διαγράψει από το καταστατικό της ότι τελικός στόχος της είναι η εξαφάνιση του Κράτους του Ισραήλ. Είναι γνωστό πως η συνάντηση στο Καμπ Ντέιβιντ το 2000, μεταξύ Εχούντ Μπαράκ και Γιασέρ Αραφάτ, δεν κατέληξε σε συμφωνία για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πόσοι «ευαίσθητοι» ανθρωπιστές το γνωρίζουν αυτό;
Συμπερασματικά, σήμερα ο Τζο Μπάιντεν αποτελεί έναν παράγοντα σταθερότητας που ενοποιεί, όπως και στην περίπτωση της Ουκρανίας, τον Δυτικό κόσμο. Δίνει νόημα στη συμμαχία εναντίον του άξονα του κακού.
