Προχθές στο άρθρο μου στο liberal.gr της 8/10/ (εδώ) έγραφα πως ο Μητσοτάκης είναι το κόκκινο πανί για τον Ερντογάν και εξηγούσα τους λόγους. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τον Α. Τσίπρα. Ο προσεκτικός παρατηρητής έχει δει πως το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στοχοποιούν αποκλειστικά τον πρωθυπουργό καθώς τον αποσυνδέουν από τη Νέα Δημοκρατία. Αποτελεί έναν διακριτό στόχο, τον μόνο στόχο. Ποια είναι η εξήγηση γι΄αυτήν τη νέα τακτική του ΣΥΡΙΖΑ;
1.Όλες οι μετρήσεις δείχνουν πως το ισχυρό χαρτί της Νέας Δημοκρατίας είναι ο ηγέτης της. Η δημοτικότητά του ξεπερνά τα όρια της απήχησης του κόμματος. Και το κυριότερο είναι αυτός που προσελκύει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους στη Νέα Δημοκρατία, οι οποίοι ως γνωστόν κρίνουν, τις περισσότερες φορές το εκλογικό αποτέλεσμα. Άρα δε χρειάζεται πολύ σκέψη, η στοχοποίηση του Μητσοτάκη είναι μονόδρομος, για να πληγεί η δημόσια εικόνα του και να τρωθεί το κύρος του
2.Οι επιθέσεις κατά της Νέας Δημοκρατίας έχουν αποδειχθεί αδιέξοδες και αναποτελεσματικές. Από τη μια μεριά την κατηγορούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας για ακροδεξιά στροφή και την άλλη πως εφαρμόζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές, κάτι εντελώς αντιφατικό. Τα ακροδεξιά κόμματα δεν ασκούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά λόγω του εγγενούς λαϊκισμού τους ασκούν πολιτικές με αιχμή τις κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία.
Kαι σα να μην έφταναν αυτά ήρθε ο «ακροδεξιός» και «νεοφιλελεύθερος» Μητσοτάκης και μοίρασε, κατά δήλωση Τσίπρα, 50 δισεκατομμύρια στους πολίτες. Μια κίνηση που έχει έντονο τον σοσιαλδημοκρατικό - διανεμητικό χαρακτήρα. Και κάπου εδώ ο Κυριάκος τους μπέρδεψε εντελώς. Τον έχασαν.
3.Διαχωρίζοντας τον Μητσοτάκη από την παράταξη του, κλείνουν το μάτι στα στελέχη εκείνα της Νέας Δημοκρατίας που ασκούν εμμέσως και χαμηλοφώνως μια κριτική στα πεπραγμένα του. Άλλωστε ήταν ξεκάθαρη - και ξεδιάντροπη - η προτροπή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να ανατρέψουν τον αρχηγό τους. Κάθε κίνηση, ακόμα και μια κοινωνική εκδήλωση, εκλαμβάνονται ως πράξεις εσωκομματικής αντιπολίτευσης.
Είναι απορίας άξιον πώς στελέχη με πολλά χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι, όπως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοούν πως όταν ο ηγέτης ενός κόμματος δέχεται επίθεση από τους πολιτικούς του αντιπάλους, όλο το κόμμα συσπειρώνεται γύρω από αυτόν. Δηλαδή αυτή η επίμονη στοχοποίηση του από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα λειτουργεί τελικά υπέρ του Κυριάκου. Αν κρίνεις πως στο αντίπαλο κόμμα υπάρχει εν δυνάμει εσωκομματικό πρόβλημα τότε κάθεσαι στην άκρη και το αφήνεις να εξελιχθεί. Όταν παρεμβαίνεις, βοηθάς στην υπέρβασή του. Απλά μαθήματα πολιτικής για αρχαρίους.
Είναι φανερό πως και αυτή η νέα τακτική του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτύχει γιατί και πάλι σε τελική ανάλυση θα γίνουν οι συγκρίσεις. Συγκρίσεις μεταξύ Μητσοτάκη και Τσίπρα σε όλα τα επίπεδα και για όλα τα θέματα. Μια εικόνα που κινείται σε φλου χρώματα μπορεί να αλλοιωθεί με επιδέξιες κινήσεις. Το μαύρο όμως ποτέ δεν μπορεί να γίνει άσπρο.
