Δεν πρόκειται στην προκειμένη περίπτωση για μεταφορική έκφραση, αλλά κυριολεκτική. Ζόμπι του συνδικαλισμού, ξεχασμένοι εργατοπατέρες που δεν εκπροσωπούν παρά τον εαυτό τους και την παρεούλα τους, ξύπνησαν και προσπαθούν να καταστρέψουν ό,τι επιτεύχθηκε στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Τι έγινε;
Το σχέδιο εξυγίανσης των Ναυπηγείων στο οποίο συναίνεσε το 98% των εργαζομένων προέβλεπε πως δε θα πληρωνόταν παρά μόνο τον μισθό τους μέχρις ότου εκδοθεί δικαστική απόφαση για την ίδρυση μιας νέας εταιρείας των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Το σχέδιο προέβλεπε επίσης πως μέχρι την έκδοση της παραπάνω απόφασης οι εργαζόμενοι δε θα διεκδικούσαν τα δώρα των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
Αυτά τα οφειλόμενα θα καταβληθούν ευθύς ως τακτοποιηθεί αυτή η νομική εκκρεμότητα. Δηλαδή οι εργαζόμενοι δεν παραιτούνται από τα δώρα που έχουν λαμβάνειν, απλώς μετατίθεται ο χρόνος καταβολής τους.
Ξαφνικά νεκραναστήθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ο Παναγόπουλος - εγώ είχα ξεχάσει πως υπάρχει αυτή η ψυχή, καθώς ήταν άφαντος καμιά δεκαετία—και μαζί με τους εργατοπατέρες του ΠΑΜΕ έκαναν καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας για μη καταβολή των σχετικών δώρων. Σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην εύρυθμη λειτουργία των Ναυπηγείων.
Οι εργαζόμενοι, που χάρη στις προσπάθειες του δίδυμου Άδωνι - Παπαθανάση είδαν λεφτά στην τσέπη τους μετά από πολλά χρόνια, εξοργίστηκαν με τους εργατοπατέρες και τον νεκραναστημένο Παναγόπουλο. Σε σκληρή ανακοίνωσή, που εκδόθηκε στις 8/5/2023, το σωματείο τους ΣΕΝΕ αναφερόμενο στον Παναγόπουλο μιλά για «συνδικαλιστική και πολιτική απάτη», ενώ του προσάπτει την κατηγορία πως ουδέποτε πάτησε το πόδι του στα Ναυπηγεία όταν είχαν κλείσει. Μάλιστα τον κατηγορεί πως διατηρεί σχέσεις με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων που τα οδήγησε στη χρεοκοπία.
Ας σημειωθεί ότι ο Παναγόπουλος και η ΠΑΣΚΕ εναντιώθηκαν ευθύς εξ αρχής στη συμφωνία και παρέσυραν και το ΠΑΣΟΚ που την καταψήφισε στη Βουλή, προκαλώντας πολλά ερωτηματικά. Μάλιστα το σωματείο των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίας αφήνει υπονοούμενα μήπως με αυτήν την αρνητική στάση τους υπηρετούν άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Προφανώς όλο αυτό το συνδικαλιστικό τσούρμο θέλει και με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας να γίνει ό,τι έγινε με την Πιρέλι και τις τόσες βιομηχανικές μονάδες που έκλεισε η ΕΣΑΚ και οι συνδικαλιστές της δεκαετίας του 80 και του 90.
Πιστοί στο δόγμα «όσο χειρότερα, τόσο καλύτερα» θέλουν εργαζόμενους βυθισμένους στην ανεργία και στη φτώχεια για να μπορούν αυτοί να διαδηλώνουν στους δρόμους κατά της φτώχειας και της ανεργίας, που οι ίδιοι με τις πρακτικές τους προκάλεσαν.
Επί πλέον δε συγχώρησαν σε αυτή την κυβέρνηση, «τη νεοφιλελεύθερη», το γεγονός πως επί των ημερών της ξανάνοιξαν, μετά από πολλά χρόνια, τα Ναυπηγεία και η Αριστερά έμεινε χωρίς συνθήματα. Και προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να υπονομεύσουν μια συμφωνία που έκαναν οι εργαζόμενοι, αδιαφορώντας για την τύχη 600 ανθρώπων, οι οποίοι έχουν από πίσω τους οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις.
Βέβαια, ευθύνες φέρει και η κυβέρνηση που δεν άλλαξε τον συνδικαλιστικό νόμο για να στείλει τους εργατοπατέρες από τα συνδικαλιστικά γραφεία στη δουλειά τους και στο μεροκάματο. Εργατική αριστοκρατία οι ίδιοι, περιφρονούν τον μόχθο και τις αγωνίες των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά εις μάτην. Έχουν απομονωθεί πλήρως, καθώς οι εργαζόμενοι μπορούν πλέον να αντιληφθούν τις επιδιώξεις τους και να κρίνουν ποιος υπηρετεί τα συμφέροντά τους και ποιος τα αντιμάχεται.
