Στην πολιτική υπάρχουν μερικοί απαράβατοι κανόνες τους οποίους θα πρέπει να τηρούν τα στελέχη των κομμάτων εξουσίας.
Κανόνας πρώτος: πριν πεις ή κάνεις οτιδήποτε, ζυγίζεις το όφελος και τη ζημία. Αν το ισοζύγιο είναι θετικό προχωράς, ειδάλλως κάνεις πίσω.
Κανόνας δεύτερος: πριν πεις ή κάνεις οτιδήποτε γνωρίζεις σε ποιους απευθύνεσαι. Δεν τουφεκάς στον αέρα. Κάπου στοχεύεις. Αν δεν στοχεύεις πουθενά απλώς είσαι ανόητος.
Κανόνας τρίτος: αυτό που θα πεις, να το πεις με σαφήνεια για να μη δώσεις λαβή στους αντιπάλους σου να το στρέψουν εναντίον σου. Να λαμβάνεις πάντα υπ' όψιν πως η διαστρέβλωση και η παρερμηνεία είναι μέρος της προπαγάνδας.
Αυτές τις πρόχειρες σκέψεις έκανα όταν άκουσα τον ορυμαγδό δηλώσεων στελεχών του ΠΑΣΟΚ για διάφορες φορολογίες. Και για να εξηγούμαι, δεν αναφέρομαι στα όσα είπε η κυρία Χρονοπούλου. Παρακολούθησα όλο το σχετικό απόσπασμα και ήταν προφανές πως άλλο ήθελε να πει και άλλο, τελικά, είπε. Αθώα η «κατηγορούμενη».
Το θέμα θα έκλεινε εδώ, αν δεν επακολουθούσε μια φοροϋστερία από τους κυρίους Δουδωνή, Κωνσταντινόπουλο και Παραστατίδη. Εδώ λες πως κάτι τρέχει. Κάτι υποψιάζεσαι.
Το ερώτημα που μου ήρθε αβίαστα στο νου ήταν: μα δεν έχουν καθόλου μυαλό; Δε διδάχτηκαν από το πάθημα του ΣΥΡΙΖΑ; Πού αποβλέπουν με αυτές τις ανοησίες; Συναγωνίζονται τους Συριζαίους λέγοντας πως «εμείς θα επιβάλλουμε πιο βαριά φορολογία από εσάς»; ή μήπως λένε στους Κεντροαριστερούς που ψηφίζουν Κυριάκο, «καλά κάθεστε εκεί που είστε, εμείς θα σας τρελάνουμε στους φόρους;»
Ειλικρινά δεν πιστεύω αυτό που γίνεται. Είναι αυτοκτονικό και το γράφω εγώ, που θέλω το ΠΑΣΟΚ να βγει δεύτερο κόμμα στις εκλογές της 25ης Ιουνίου. Το θεωρώ εθνική ανάγκη. Όμως με τέτοιες γκάφες τα πράγματα δυσκολεύουν. Επαναφέρουν στη μνήμη των πολιτών το περίφημο ΕΕΤΗΔΕ που όχι τυχαία αποκλήθηκε χαράτσι.
Μπορεί τελικά όλη αυτή φορολαγνεία να μην αποβεί καταστροφική για το ΠΑΣΟΚ καθώς εμφανίστηκε τρεις γεμάτες εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Το χρονικό διάστημα που απομένει είναι σχετικά μεγάλο και αυτές οι αστοχίες θα επικαλυφθούν από άλλα γεγονότα, υπό μία προϋπόθεση: δε θα επαναληφθούν. Προεκλογικά στην Ελλάδα ουδέν σοβαρό κόμμα μιλά για επιβολή φόρων. Το απαγορεύει η κοινή λογική.
Και για να μιλήσω εν τάχει και επί της ουσίας. Φορολογείς τον πλούτο που παράγεται. Αν δεν παράγεται πλούτος, απλώς φορολογείς τη μιζέρια. Με άλλα λόγια αν αυξήσεις απλώς τους ήδη υπάρχοντες φόρους για τα ήδη κτηθέντα εισοδήματα και υπάρχουσες περιουσίες, κάνεις μια τρύπα στο νερό. Σήμερα, μετά τη φορολογική λαίλαπα του πρώτου και του τρίτου μνημονίου, αυτή η πολιτική οδηγεί στην ήττα.
