Του Γιάννη Παλιούρη
Αν η Google είναι γνωστή σε δισεκατομμύρια ανθρώπους για τη μηχανή αναζήτησης το Gmail ή το YouTube, περίπου 7. 000 γεωργοί στις ΗΠΑ έχουν τη δική τους… Google. Ο λόγος για την ψηφιακή πλατφόρμα «Farmers Business Network» η οποία παρέχει εκτενή αγρονομικά δεδομένα (επιλογή ποικιλίας σπόρων, κλιματολογικές συνθήκες, υδατικές ανάγκες, καταπολέμηση ζιζανίων κ.λπ.) καθώς και δυνατότητες ηλεκτρονικού εμπορίου για σπόρους, προσφέροντας μεγαλύτερη διαφάνεια τιμών για τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ηλεκτρονικό γεωπόνο διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή αλλά και ένα Μέσο για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας μεταξύ αγροτών.
Το «Farmers Business Network» είναι ίσως η πιο γνωστή αλλά μόνο μία από τις πολλές δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία στην αναγκαιότητα για αυξημένη αγροτική παραγωγή, σε συνδυασμό όμως με οικολογικό αποτύπωμα. Και πρόκειται αναμφισβήτητα για αναγκαιότητα αφού σύμφωνα με την έκθεση «Agriculture 4.0 – The Future Of Farming Technology» η ανθρωπότητα μέχρι το 2050 θα πρέπει να παράγει 70% περισσότερα τρόφιμα, ενώ ήδη το μερίδιο της γεωργίας στο παγκόσμιο ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί σε μόλις 3% (αυτό ισχύει και στην Ευρώπη), δηλαδή το ένα τρίτο σε σύγκριση με το αντίστοιχο ποσοστό πριν από μερικές δεκαετίες.
Επιπλέον, περίπου 800 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υποφέρουν από πείνα ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού (ή 650 εκατομμύρια) θα εξακολουθεί να υποσιτίζεται μέχρι το 2030. Με άλλα λόγια τα στοιχεία δείχνουν ότι η αγροτική παραγωγή έχει ενσωματώσει τις λιγότερες, συγκριτικά με άλλους παραγωγικούς κλάδους, καινοτομίες με κίνδυνο η έλλειψη τροφίμων να αποτελεί ζήτημα στις επόμενες δεκαετίες.
Σύμφωνα με αναλυτές η λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι ακόμα μεγαλύτερες εκτάσεις καλλιέργειας, αλλά αποδοτικότερες εκτάσεις, σε σημείο μάλιστα που ακόμα και μικρός παραγωγός θα μπορεί να καρπώνεται κέρδη από τα προϊόντα του. Σε αυτό ακριβώς το σημείο υπεισέρχεται στη εξίσωση ο κομβικός ρόλος της τεχνολογίας για να αναμορφώσει το σημερινό μοντέλο αγροβιομηχανίας. Πρόκειται για τη λεγόμενη «Precision Agriculture – Γεωργία Ακριβείας», στην εφαρμογή της οποίας τα πάντα – ή σχεδόν τα πάντα – είναι data driven, δηλαδή εκτελούνται με βάση τη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων: Από την ποικιλία του εδάφους, το μείγμα λιπασμάτων, την ημερομηνία σποράς, μέχρι την ποσότητα νερού, την παρακολούθηση της ωρίμανσης και τελικά τη συγκομιδή.
H «Precision Agriculture» θα στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: α) αυτοματοποιημένα συστήματα σποράς, συγκομιδής και άρδευσης, β) εκτεταμένη χρήση αισθητήρων που θα μεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο στοιχεία πλήθος στοιχείων, γ) συστήματα ανάλυσης των συλλεγόμενων δεδομένων ώστε να λαμβάνουν χώρα ακαριαία οι απαραίτητες ενέργειες για να μην τεθεί σε κίνδυνο η παραγωγή και δ) βιο-μηχανική, ώστε να επιλέγονται οι κατάλληλες ποικιλίες καλλιέργειας για τον εκάστοτε τύπο εδάφους και κλίματος.
Σύμφωνα με έκθεση της Roland Berger, ΗΠΑ και ΕΕ κρατούν μέχρι τώρα τα ηνία στις εφαρμογές «Precision Agriculture» με προοπτική η υιοθέτηση αυτών των λύσεων να αυξηθεί ακριβώς λόγω της αξίας που προσφέρει στους αγρότες. Η ίδια η αγορά του Precision Farming εκτιμάται ότι θα αναπτύσσεται με ρυθμό περίπου 12% ετησίως έως το 2020, οπότε και θα αποτιμάται στα 4,5 δισ. ευρώ.
Σε τελική ανάλυση μέσω της εφαρμογής μεθόδων «Precision Agriculture» οι γεωργοί θα χρησιμοποιούν τις ελάχιστες απαιτούμενες ποσότητες νερού, λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων δημιουργώντας όμως εκμεταλλεύσεις πιο κερδοφόρες, αποτελεσματικές, ασφαλείς και φιλικές προς το περιβάλλον.
Πηγή γραφήματος: OliverWyman.com
