Πριν από περίπου 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, δύο τεράστια φαράγγια σχηματίστηκαν στο φεγγάρι σε διάστημα μικρότερο από 10 λεπτά, ενώ το Grand Canyon σμιλεύτηκε από τον ποταμό Κολοράντο σε χρονικό διάστημα 6-7 εκατ. ετών, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Όπως μεταδίδει το CNN, τα φαράγγια, το καθένα από τα οποία είναι συγκρίσιμο σε μέγεθος με το Grand Canyon, βρίσκονται στην περιοχή του κρατήρα Σρέντινγκερ, έναν κρατήρα πλάτους 320 χλμ., όπου η αποστολή Artemis III της NASA στοχεύει να προσγειώσει ανθρώπους στα τέλη του 2026, για πρώτη φορά από το 1972.
Η δημιουργία τους οφείλεται στην πρόσκρουση με ένα ευμεγέθη αστεροειδή, λόγω της οποίας εκτοξεύτηκαν θραύσματα. Τα εκτοξευόμενα θραύσματα που δημιούργησαν τα φαράγγια πιθανότατα βρέθηκαν πάνω από την επιφάνεια της Σελήνης και στη συνέχεια συγκρούστηκαν μαζί της με ταχύτητες περίπου 2.237 μιλίων την ώρα (3.600 χιλιόμετρα την ώρα).
Αυτό σημαίνει ότι κάθε θραύσμα θα μπορούσε να είχε πλάτος έως και 1.250 μέτρα μέγεθος περισσότερο από 60 φορές μεγαλύτερο από τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013.
Η ενέργεια που απελευθερώθηκε που δημιούργησε τα φαράγγια, ήταν 1.200 έως 2.200 φορές πιο ισχυρή από αυτήν της πυρηνικής έκρηξης που κάποτε σχεδιαζόταν να ανασκάψει ένα δεύτερο κανάλι του Παναμά, εκτιμούν οι συγγραφείς της μελέτης.
Πρόκειται για το Vallis Schrödinger, που έχει μήκος 270 χλμ. και βάθος 2,7 χλμ. και το Vallis Planck, που έχει μήκος 280 χλμ. και βάθος 3,5 χλμ. ενώ το μέγιστο βάθος του Grand Canyon είναι 1.8 χλμ.
Η σημασία της μελέτης - Πώς θα επηρεάσει στο μέλλον;
Παράλληλα, η ερευνητική ομάδα πίσω από την τελευταία έκθεση, μπόρεσε να αναλύσει εικόνες των τεράστιων γεωλογικών χαρακτηριστικών χρησιμοποιώντας φωτογραφίες και δεδομένα υψομέτρου που καταγράφηκαν από το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, το οποίο γυρίζει το φεγγάρι από το 2009.
Μελλοντικές αποστολές θα μπορούσαν να επισκεφθούν τη λεκάνη και να πάρουν δείγματα πετρωμάτων, για να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα την προέλευση και την ιστορία του φεγγαριού. Η μελέτη του φεγγαριού θα μπορούσε, επίσης, να αποκαλύψει ποιες ήταν οι συνθήκες τα πρώιμα χρόνια του ηλιακού συστήματος, καθώς αστεροειδείς και άλλα βραχώδη συντρίμμια συγκρούστηκαν με πλανήτες και φεγγάρια.
«Το αρχείο των πρώιμων προσκρούσεων του Ηλιακού Συστήματος έχει διαγραφεί από τη Γη», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης δρ. David Kring, κύριος επιστήμονας στο Lunar and Planetary Institute, ένα ινστιτούτο της Ένωσης Διαστημικής Έρευνας των Πανεπιστημίων.
«Καταστράφηκε από τη διάβρωση, την τεκτονική των πλακών και άλλες γεωλογικές διεργασίες. Αν θέλουμε (να) κατανοήσουμε πώς τα γεγονότα πρόσκρουσης επηρέασαν την πρώιμη Γη, πρέπει να συλλέξουμε δείγματα από μέρη στη Σελήνη όπως ο κρατήρας του Σρέντινγκερ και τα φαράγγια της».
