Κατά των εταιρειών Stability, Runway και DeviantArt μπορούν να προσφύγουν με ομαδική αγωγή καλλιτέχνες, ισχυριζόμενοι ότι οι εταιρείες αυτές εκπαίδευσαν και εισήγαγαν παράνομα τα εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης σε έργα που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Η προσφυγή μπορεί να γίνει, αλλά μόνο εν μέρει, όπως αποφάσισε τη Δευτέρα (12/8) ο προεδρεύων δικαστής, σύμφωνα με τον ιστότοπο Techcrunch.
Κατόπιν δικαστικής απόφασης, αρκετοί από τους ισχυρισμούς των εναγόντων απορρίφθηκαν, άλλων εγκρίθηκαν, πράγμα που σημαίνει ότι η αγωγή θα μπορούσε να καταλήξει σε δίκη. Αυτά είναι άσχημα νέα για τις εταιρείες: ακόμα και εάν κερδίσουν, θα είναι μια δαπανηρή, χρονοβόρα διαδικασία κατά την οποία θα έλθουν στο φως οι κινήσεις τους. Ενώ, οι εταιρείες Stability, Runway και DeviantArt δεν είναι οι μόνες που αντιπαλεύουν τις αξιώσεις για πνευματικά δικαιώματα.
Στα χέρια των δικαστών το μέλλον της δημιουργικής Τεχνητής Νοημοσύνης
Όπως αναφέρει το Techcrunch, αυτήν την εβδομάδα, οι μουσικές εταιρείες επέρριψαν αιτιάσεις σε δύο startups που έχουν ως αντικείμενο τη δημιουργία τραγουδιών με Τεχνητή Νοημοσύνη, τις Udio και Suno, για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.
Η RIAA, ο εμπορικός οργανισμός που εκπροσωπεί τη μουσική δισκογραφική βιομηχανία στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε τη Δευτέρα (12/8) αγωγές εναντίον των εταιρειών, τις οποίες κατέθεσαν η Sony Music Entertainment, η Universal Music Group, η Warner Records και άλλες.
Στις αγωγές ισχυρίζονται ότι η Udio και η Suno εκπαίδευσαν τα μοντέλα δημιουργικής Τεχνητής Νοημοσύνης που στηρίζουν τις πλατφόρμες τους στη μουσική των εταιρειών χωρίς να αποζημιώσουν τις εταιρείες αυτές – και ζητούν αποζημίωση 150.000 δολαρίων ανά έργο που φέρεται να παραβιάστηκε.
«Οι συνθετικές μουσικές εκροές θα μπορούσαν να κορεστούν στην αγορά με περιεχόμενο που παράγεται από μηχανές, το οποίο θα ανταγωνίζεται άμεσα, θα φθηναίνει και τελικά θα πνίγει τις γνήσιες ηχογραφήσεις στις οποίες βασίζεται η υπηρεσία», αναφέρουν οι εταιρείες στις καταγγελίες τους.
Οι αγωγές έρχονται να προστεθούν στον αυξανόμενο όγκο δικαστικών προσφυγών κατά των προμηθευτών δημιουργικής Τεχνητής Νοημοσύνης, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων όπλων όπως η OpenAI, που υποστηρίζουν σχεδόν το ίδιο πράγμα: ότι οι εταιρείες που εκπαιδεύονται σε έργα που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα πρέπει να πληρώνουν τους κατόχους δικαιωμάτων ή τουλάχιστον να τους αναφέρουν – και να τους επιτρέπουν να μην συμμετέχουν στην εκπαίδευση, αν το επιθυμούν.
Οι πωλητές επικαλούνται εδώ και καιρό προστασία από τη δίκαιη χρήση, ισχυριζόμενοι ότι τα δεδομένα με πνευματικά δικαιώματα στα οποία εκπαιδεύονται είναι δημόσια.
Πώς θα αποφανθούν λοιπόν τα δικαστήρια; Θα πίστευε κανείς ότι θα ήταν μια εύκολη υπόθεση για τους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων, με τις αποδείξεις ότι τα παραγωγικά μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης μπορούν να αναμασούν, σχεδόν, κατά λέξη την τέχνη, τα βιβλία, τα τραγούδια και ούτω καθεξής που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα.
Τα δικαστήρια ενδέχεται να αποφασίσουν ότι η δημιουργική Τεχνητή Νοημοσύνη έχει επίσης «ιδιαίτερα πειστικό μετασχηματιστικό σκοπό», εάν οι ενάγοντες αποτύχουν να αποδείξουν ότι τα μοντέλα των πωλητών όντως λογοκλοπούν σε κλίμακα. Οι δικαστές θα μπορούσαν κάλλιστα να καθορίσουν τους νικητές μοντέλο προς μοντέλο, περίπτωση προς περίπτωση - λαμβάνοντας υπόψη κάθε παραγόμενο αποτέλεσμα.
