Καθώς το ποσοστό των ηλικιωμένων στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με τη ζήτηση προσθετικών καρδιακών βαλβίδων και άλλων συσκευών που μπορούν να υποστηρίξουν τον πιο πολύτιμο μυ του ανθρώπινου σώματος.
Ωστόσο η ανάπτυξη, παραγωγή και τελικά ενσωμάτωση των συσκευών αυτών, είναι μια εξαιρετικά χρονοβόρα και δαπανηρή διαδικασία αφού λαμβάνει χώρας πρώτα πάνω σε απλούς προσομοιωτές, στη συνέχεια σε ζώα και τελικά σε ανθρώπους. Διαδικασία που ευελπιστούν να απλοποιήσουν μηχανικοί στο MIT, οι οποίοι ανέπτυξαν μια βιονική «καρδιά» για να προσφέρει ένα πιο ρεαλιστικό μοντέλο στη δοκιμή τεχνητών βαλβίδων και άλλων καρδιακών συσκευών.
Η συσκευή είναι μια πραγματική βιολογική καρδιά της οποίας ο σκληρός μυϊκός ιστός, έχει αντικατασταθεί από ένα απαλό ρομποτικό πλέγμα τεχνητών καρδιακών μυών, παρόμοιο με ρολό περιτυλίγματος από φυσαλίδες. Ο προσανατολισμός των τεχνητών μυών μιμείται το μοτίβο των φυσικών μυϊκών ινών της καρδιάς, έτσι ώστε όταν οι ερευνητές φουσκώνουν τις φυσαλίδες, αυτές να δρουν ταυτόχρονα, όπως το μυοκάρδιο όταν αντλεί αίμα.
Η «βιονική υβριδική καρδιά», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ερευνητές του MIT, χτυπά κανονικά και σύμφωνα με τους ίδιους είναι ό,τι πιο κοντινό στην ανθρώπινη. Έτσι, είναι ιδανική για δοκιμές τεχνητών βαλβίδων κ.λπ. Ο στόχος είναι οι γιατροί να σκανάρουν την καρδιά ενός ασθενούς και να δοκιμάζουν πάνω στην «υβριδική καρδιά» τη συσκευή ή το μόσχευμα που θα του εμφυτεύσουν, ώστε να είναι ήδη ρυθμισμένο στον βέλτιστο βαθμό. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή εξατομικευμένης ιατρικής πρακτικής.
Αυτό σε πρώτο χρόνο, αφού μακροπρόθεσμα οι ερευνητές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο η βιονική καρδιά να χρησιμοποιηθεί ως τεχνητή, μια σωτήρια λύση δεδομένης της έλλειψης δωρητών για μεταμοσχεύσεις.
H βιονική καρδιά του ΜΙΤ είναι ένα ακόμα επίτευγμα στον μακρύ δρόμο της δημιουργίας τεχνητών οργάνων. Στον τομέα αυτό οι περισσότερες προσδοκίες έρχονται από την τρισδιάστατη εκτύπωση βιολογικού υλικού, εξέλιξη που θα ανοίξει τον δρόμο για την «παραγωγή» ανθρώπινων οργάνων, εξαλείφοντας έτσι την ανάγκη για λίστες αναμονής και δότες και, το πιο σημαντικό, τον φόβο της απόρριψης οργάνου. Εξακολουθούμε να είμαστε πιθανόν χρόνια μακριά (πέντε έως δέκα χρόνια, σύμφωνα με αναλυτές) από την επίτευξη αυτής της δυνατότητας, αλλά η βασική τεχνολογία προχωρά
Σύμφωνα, μάλιστα, με έκθεση της Grand View Research, οι εξελίξεις στη σχετική τεχνολογία θα έχουν ως αποτέλεσμα το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς 3D bioprinting να φθάσει τα 4,1 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2026, σημειώνοντας μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 19,5%.
